Haha, oké, dat klinkt natuurlijk een beetje vreemd. Ik zal ff uitleggen wat ik ermee bedoel.
Stephan heeft het hele eerste jaar van zijn leven zich wezenloos gespuugd. Werkelijk niet normaal meer. De hele dag door, soms pas 4 uur nadat hij gegeten had, soms meteen en vaker dan 25 keer per dag.
Zowel vast voedsel als bijv. drinken.
Ik kon hem rustig een paar keer per dag schone kleren aan doen.
Ook voor hem was het heel erg vervelend.
Eindelijk, toen hij 10 maanden oud was, mochten we naar de kinderarts.
Die vond het ook belachelijk, zoveel als hij spuugde. En ook raar, omdat het er soms na uren nog uit kwam.
Hij heeft uiteindelijk 4 onderzoeken gehad.
Er is bloed geprikt, hij kreeg een urine-onderzoek, er is een echo van zijn buik gemaakt (alle ingewanden, zoals zijn nieren etc.) en er is een rontgenfoto gemaakt waarbij hij zo’n barium-papje moest drinken.
Uiteindelijk hebben ze niks kunnen ontdekken.
En gelukkig was het na een jaar (langzamerhand) over.
Het doel van dit berichtje is dat als er (ooit) mensen zijn die ook problemen hebben met “spugertjes” ze altijd vragen kunnen stellen en ervaringen kunnen uitwisselen met mij.
Ik weet namelijk dat er veel te vinden is over huil-babies, maar over spuug-babies vaak een stuk minder.
En (net als met huilbabies) kun je ook van spuugbabies behoorlijk wanhopig worden op het laatst. Zeker als je merkt dat niks helpt en je kind er ook last van heeft.
Groetjes, Bianca