Gisterenavond zat ik met Stephan te eten. Niks aan de hand, gezellig sfeertje, tussendoor samen lekker gek doen, je kent het wel…
Zomaar opeens begon Stephan hard te huilen. Eerst dacht ik dat hij misschien last had van zijn doorkomende tandjes of kiezen. Dus ik til hem uit zijn stoel en wil hem troosten (dat wil hij altijd GRAAG als hij pijn heeft of opeens bang is!)
Nou, mooi niet dus. Hij sloeg wild om zich heen en wurmde zich los. Dus heb ik hem op de grond gezet. Daar ging hij voorover liggen en hij bleef heel overstuur huilen (hij ging er zowat van kokhalzen). Echt hartverscheurend. Zo zielig. Ik ben op de grond naast hem gaan zitten en probeerde hem opnieuw te troosten. Lukte wéér niet. Uiteindelijk heb ik van alles geprobeerd om hem te laten kalmeren: liedjes zingen, afleiden met speelgoed. Ik heb hem op een gegeven moment zelfs “streng toegesproken” in de hoop dat dat zou helpen. Niet dus.
Het was trouwens voor alle duidelijkheid géén drift-aanval.
Hij was voornamelijk héél erg overstuur en ONBEREIKBAAR. Vooral dat laatste was erg vervelend. Dat je zowat geen contact krijgt met je kind.
In totaal heeft dit alles ongeveer 20 minuten geduurd.
Daarna heb ik hem naar bed gebracht (vrij vroeg al) en even later deed hij alsof er nooit wat gebeurd was. Had ik de “oude” Stephan (gelukkig) weer terug.
Nou ben ik ERG benieuwd of iemand van jullie dit herkent of dat jullie alleen “drift/woede aanvallen” kennen van jullie kids.
Kijk, dwars is Stephan natuurlijk ook weleens, het is tenslotte een peuter. Maar dit was ANDERS.
Sorry trouwens dat het zo’n lang bericht is geworden!
Alvast bedankt voor het lezen ! Alle reakties zijn welkom!
Groetjes, Bianca