Ik werk al heel lang, vanaf mijn 18e.
Eerst was ik aan het werk op de administratie (vond ik heel saai).
Ben als secretaresse aan het werk geweest (ook niet leuk).
En vervolgens heb ik me om laten scholen voor woon- en activiteitenbegeleider (geweldig).
Nu werk ik op een creche… (erg leuk).
Ik heb altijd willen blijven werken. Niet heel veel maar wel plus/minus een halfe
week, om er toch maar uit te zijn, collega’s te hebben, andere verantwoordelijkheden,
gezelligheid, leuke speelse kinderen enz.
Ik heb het wat dat betreft prima geregeld. Bij mij op de vestiging zitten 3 groepen
van 0 t/m 4 jaar. Ik werk op kikker en mijn zoon Stijn gaat ook mee. Hij zit op
Dribbel. Ideale situatie. Wanneer ik naar mijn werk ga, breng ik Stijn een deur
verder.
Maar… ik heb altijd gezegt: wanneer wij een kindje mogen krijgen, wil ik hem niet
langer dan 15 uur naar de creche, dat vind ik om persoonlijk redenen genoeg. Nu zit
hij er 20 uur (ik werk zelf ook 20 uur, verdeeld over 3 dagen)
Nu het volgende…: Al heel lang voelt het niet prettig dat ik Stijn wegbreng, niet
om de creche (ze zijn super lief voor hem), maar ik wil gewoon zelf voor hem zorgen,
alles mee maken wat hij leert. En ik laat echt wel eens bij familie achter, maar dat
is op momenten die ik zelf uit zoek, niet de verplichte dagen. Nu kan ik hem nog
thuis houden, straks moet hij naar school.
Aan de ene kant vind ik het jammer dat Stijn al zijn vriendjes moet missen van de creche,
maar aan de andere kant, ik heb een grote familie met al een aantal kleine kinderen
waarvan de moeders ook thuis zijn. Dus kinderen ziet hij wel weer.
We hebben de financiele situatie bekeken en het moet kunnen. Eigenlijk ben ik bijna
aan het werk om de kosten van de opvang te kunnen betalen. Te zot dus.
We hebben de knoop al doorgehakt, eind dit jaar stop ik, mijn leidinggevende
weet het ook al.
Veel zijn het met mij eens. Maar zelf heb ik er lang mee gelopen, bang voor de
reacties, zoals: goh, huismoeder? Lekker lui, enz. Heel negatief dus. Tot nu toe
heb ik daar nog niets van gehoord.
Wat vinden jullie? Heb ik een juiste keuze gemaakt?
Wie heeft nog meer voor deze keuze gestaan? Dat je door je kindje ineens
heeeeeel anders gaat denken?
Ik ben overigens wel heel blij hoor dat ik de knoop doorgehakt heb. Ik voel me
nu veel vrijer en heb zelfs nu meer plezier op m’n werk nu ik het verteld heb.
Ik kan het gaan afronden.
Ik zie wel hoe lang ik ga stoppen. Misschien vind ik het straks vrezelijk of zie
ik dat Stijn heeeeel veeeel mist. Dan zoek ik weer iets, desnoods een paar uurtjes.
sorry voor het lange verhaal. Ik ben nooit zo kort van stof.
Gewijzigd door - Tiesie op 26 Sep 2006 16:49:10
" border=0>
