Bij mij was er van te voren afgesproken dat ik een ruggenprik zou krijgen.
Ik zit lichamelijk nog al rot in elkaar, en zware belasting kan mijn lijf niet aan. daar houd ik blijvende schade aan over.
op het moment zelf hadden ze mijn dossier voor het gemak niet gelezen, en dachten ze dat ik een zeikwijf was.
Ik heb gescholden, ik heb gevloekt, ik ben de zuster bijna aangevlogen, Jacky heeft zelf de weeeen opwekkers stilgezet, en toen hebben we de gyneacoloog met de dood bedreigd. toen kwam er toch een ruggenprik. dat is mijn bevalling in een notendop ![]()
Ik denk dat je altijd van het kindje uit moet gaan, die is het belangrijkste. en verder zouden ze naar mijn mening in het ziekenhuis naar de “patient” moeten luisteren, en niet afgaan op het aloude: er is nog nooit een kind blijven zitten, en als het er op aan komt kan iedereen het aan.
de gyneacoloog die erbij is geroepen omdat ik zo kwaad was zag dat wel in, en die heeft gehandeld. luisterde, las. en ondernam actie. daardoor is de uiteindelijke schade aan mijn lijf toch nog minimaal. maar het had niet gehoeven, ik had er niks aan over hoeven houden.
maar ja, ik heb een rot ervaring ermee, dus dat is een gekleurde mening.
groet
Mo
The surest sign that intelligent life exists elsewhere in the universe
is that it has never tried to contact us.