Weerbaarheid

#1

Onze dochter is absoluut niet weerbaar. Ik vind dat heel moeilijk om te zien.
Voorbeeld : we zijn in de speeltuin en op het speelrek duwen andere kinderen haar zo opzij of lopen haar omver. Ze wordt dan erg bang van andere kinderen. Dan roept ze mij en moet ik haar ervanaf halen. Ik heb liever dat ze wat meer voor zichzelf op durft te komen. Als ze zo over zich heen laat lopen dan ben ik zo bang dat andere kinderen daar misbruik van gaan maken.

Hebben andere moeders daar ervaring mee met hun kindje ? En hoe zijn jullie daar mee omgegaan ? Ging dat over of blijft dat meestal zo als ze eenmaal zo bangig zijn ?

Joyce gaat binnenkort naar de peuterspeelzaal. Ik hoop dat ze daar wat meer leert voor zichzelf op te komen. Misschien is het om deze reden nog iets te vroeg voor haar om naar de peuterspeelzaal te gaan, ik weet het echt niet.
Wat denken jullie ?


#2

Voor de weerbaarheid van onze Evianne, is de peuterspeelzaal alleen maar goed geweest. Ze zien hoe andere kindjes ermee omgaan en pikken er wel iets van op, ze zijn het best wel eens zat om aan de kant geschoven te worden. Evianne was ook zo`n popje wat zich zo aan de kant liet ( laat) zetten, nog wel een beetje hoor maar ik merk dat de basisschool daar nu ook nog wat meer verandering in brengt.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#3

Goed om te lezen Asje, dat de peuterspeelzaal jullie dochtertje weerbaarder heeft gemaakt. Geeft mij ook weer wat meer vertrouwen in de stap die we gaan maken.


#4

Ik herken het zeker wel wat je schrijf.
Maar Ruben reageert heel anders, zo verschillend.
de ene keer als een kindje hem duwt of slaat lacht hij en zegt’’ wat doet het kindje nou, benne auw’'
en de andere keer kan hij ineens zo kwaad worden en geeft een mep.
Tuurlijk mag je geen andere kindjes slaan zeg ik dan, maar onder tussen
denk ik dan toch maar weer zo…die zit!!! kleine vechtersbaas.
Dus hier een uk die net zo onvoorspelbaar als het weer kan zijn.

Groetjes Marianne mama van Ruben

#5

Onze dochter (naamgenootje van Joyce!) is ook niet bepaald weerbaar!! Dat wat je beschrijft Miranda, dat komt me allemaal heel bekend voor! Tijdens de afgelopen zomervakantie is het wel wat beter geworden. Toen stonden we op de camping en in het begin wilde ze alleen maar in de zandbak en op de glijbaan als er geen enkel ander kindje in de buurt was. Later ging dat steeds beter.
Ik zie ook wel op tegen het peuterspeelzaal-gebeuren (Joyce wordt in december pas 2), maar denk wel dat het goed is voor haar…