Nou, inmiddels naar onze (fijne) huisarts geweest.
Hij keek in Stephan’s oren maar dat was GOED.
Toen keek hij in zijn keel en zei dat Stephan hele dikke, grote keelamandelen had.
Ik vertelde dat hij erg slecht eet en dat hij vaak verkouden en ziek is.
Tsja, dan krijg je in eerste instantie de reaktie: alle kinderen zijn gauw verkouden of ziek, zeker als ze naar school gaan, dan steken ze elkaar zo aan.
Juist, daar zit wat in.
Maar ik vind Steef wel erg vaak verkouden en ziek.
En toen ik zei dat hij niet wil eten zei hij: niet WILLEN eten???
Dus ik meteen maar uitgelegd dat het inmiddels allang niet niet meer om de MACHTSTRIJD gaat (waar veel peuters last van hebben).
Want snoepjes spuugt hij tegenwoordig ook regelmatig uit en zijn pannenkoek laatst, die hebben we er gewoon “in moeten praten” terwijl hij normaal gesproken GEK is op pannekoeken!!
Ik wéét gewoon dat het nu geen machtstrijd is.
Ken hem beter dan de huisarts.
En als ik dan ook nog eens hoor dat hij van die opgezwollen keelamandelen heeft…tsja…dan kan ik me voorstellen dat dat niet prettig slikt.
Maar goed, uiteindelijk gezegd dat ik naar de KNO-arts wilde.
Was hij het wel mee eens.
Had hem ook verteld van het CB en het niet goed groeien.
Toen hij de brief aan het kopieeren was (die voor de KNO-arts) zegt hij opeens tot mijn verbazing op de valreep:
Ja, zijn oortjes zien er wel geprikkeld uit, maar het is nog niet zo dat ik hem een peniciline kuur geef.
Nee, mee eens.
Maar eerst zei hij dat zijn oortjes GOED waren!
Nu kan hij dus alsnog morgen of overmorgen opeens WEL een oorontsteking hebben.
Heb een afspraak gemaakt en volgende week donderdag kan hij bij de KNO-arts terecht.
Wel in een andere plaats, maar ik rij graag 25 minuten verder om vervolgens een aardige artst te treffen.
Hier bij ons is de enige aardige kno-arts namelijk net gestopt na 25 jaar.
En die er nu zit is absoluut kind onvriendelijk.
Sorry voor mijn gezellige verhaal, maar ik baal ff een beetje van mijn huisarts.
Groetjes, mamma van Stephan
