We worden het nooit eens over


#1

de cijfers die de kids halen voor toetsen,
ik ben al zeer blij met alles wat boven een 7 is, manlief is alleen tevreden met een 9 of 10.
de discussies lopen hier zo nu en dan ook hoog op.
zoals vandaag, de oudste had een 8,5 voor topo ik was blij voor hem,maar papa was weer eens niet tevreden en verborg ook zijn teleurstelling niet, daar word ik dan weer boos om en zo loopt de ruzie uit de hand,
hebben het wel weer bijgelegd maar dit begint weer opnieuw bij een volgend cijfer die volgens papa niet hoog genoeg is,
hij blijft altijd zeggen als ik met zon cijfer thuis zou komen zou ik een week niet kunnen zitten

hoe kunnen we deze eeuwig durende discussie voor eens en altijd oplossen ,
praten lijkt tot nu toe niks te helpen en ik sta op het punt te zeggen dat de kinderen de cijfers in het vervolg niet meer aan papa melden of dit nou een 10 is of een 6 maar ja of dit nou slim is …

dus meiden advies gevraagd

before you judge me, try hard to love me


#2

weet je ook waarom hij een cijfer lager dan een 9 niet goed genoeg vind?
eerlijk gezegd vind ik het heel fout (van je man dan natuurlijk) om dit perfectionistische gedrag op je kinderen te reflecteren. natuurlijk is het wat anders als hij er met z’n pet naar gooit maar dat lijkt mij niet aan de orde als hij een 8,5 haalt. man dat was voor mij al practisch een 10 haha.

heb je dit besproken waar je kind niet bij was want dan kan je er misschien toch iets dieper op ingaan. duidelijk is dat dit echt wel moet veranderen want zo krijgt je zoon nog is een minderwaardigheidscomplex of faalangst ofzo.
misschien overdrijf ik het nu wat hoor maar zo is het hoe het op mij overkomt.

liefs,
Rinske


#3

Poeh dat is lastig.
Maar je schrijft dat je man zegt: Als ik met zo’n cijfer thuiskomen zou ik een week niet kunnen zitten.
Ligt de oorzaak dan in zn verleden mss?

Ik zou idd dan de kinderen maar geen cijfers aan papa laten vertellen als hij er steeds zo op reageert want voor het zelfbeeld van je kind is dit niet echt geweldig, hoe positief jij ook reageert, het negatieve en zeker van een vader blijft vaak toch meer hangen.


#4

Ik denk dat je man moet begrijpen dat niet elk kind hetzelfde is en dat voor sommige een 8.5 al meer een prestatie is dan voor een ander. En als hij zo blijft reageren dan hem inderdaad maar niks meer vertellen want dit lijkt me voor het zelfvertrouwen van jou jongens ook niet goed.

Groetjes,

Michèle


#5

Jeetje, daar zou ik ook heel erg boos om worden!
Ik zou inderdaad vragen waar het vandaan komt.
Maar ook wat hij er van zou vinden als hij elke keer met een 7 thuis komt, er super hard zijn best voor heeft gedaan en helemaal de grond in geboord wordt.
Dat vind ik dus echt niet kunnen!

Vrijwel geen enkel kind is zo slim dat hij voor ieder vak een 9/10 kan halen!

Liefs, Anne

Lilypie Second Birthday tickers


#6

Komt het niet voort uit de cultuur van je man? Ik sprak laatst voor m’n werk met Turkse mensen en daar is goed presteren op school echt HEEL belangrijk. Misschien geldt dat vanuit de cultuur van je man ook?

Dan is het denk ik goed om te bespreken dat het voor het zelfvertrouwen van jullie jochies niet goed is als ze te horen krijgen dat een 8 niet goed is. Ze doen hartstikke hun best en dat is misschien wel het (ontzettend goeie!) maximum van hun kunnen. Dan is het toch hartstikke slecht voor ze als ze horen dat wat ze maximaal kunnen, niet deugt?

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers


#7

Eens met de rest, dit kan echt niet, ze zouden er en minderwaardigheidscomplex van krijgen en heel onzeker.

Ik teken ervoor als Dylano altijd met een 7 thuis zou komen.
Probeer indd te achterhalen waar dit vandaan komt. Als hij geen goede reden aangeeft zou je het eens aan kunnen kaarten op een ouderavond.

Liefs Michelle

Lilypie - Personal pictureLilypie Kids Birthday tickers

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers


#8

Ben het ook eens met de rest, zou dit van mijn man ook niet accepteren als hij zo zou doen tegen onze kinderen. Mijn man leert ook heel makkelijk(nu nog voor zijn werk), 8 en 9 zijn heel normaal. Ik heb altijd flink moeten blokken en was dan al blij als ik een 6 of 7 had. Mijn ouders zeiden gelukkig altijd een 6 is een 10 voor ons, zo kom je er ook wel. Heb dat altijd als zeer prettig en relex ervaren.
Suk6 om hier met je man een goede lijn in te vinden, kan me voorstellen dat je je er niet prettig bij voelt.

Gr Patries