Hoi allemaal
(alvast sorry voor eventuele tikfauten, mijn bril ligt op de slaapkamer en Sarah slaapt nu)
ik lees hier wel vaker over verschrikkelijke buren. Natuurlijk wil iedereen dit liever voorkomen. Ik ook, maar ik merk dat ik mijn kookpunt bereikt heb.
Ik woon in een 55+ woning. Alles gelijkvloers, en een tuinje. Mijn tuinje grenst aan die van een hele lieve mevrouw, van 75.
Haar vriend, van 82, woont er niet, maar is er wel elke dag.
Hij staat dan ook ALTIJD aan het hekje als ik in de tuin ben. Mij ‘advies’ geven en commentaar te geven hoe ik dingen anders moet doen.
Echt werkelijk op ALLES heeft hij wel iets aan te merken, Hoe ik veeg (serieus), hoe ik het gras maai, hoe ik de randjes knip…etc etc
Toen ik er niet kwam heb ik eigenhandig alle steentjes eruit gehaald, de aarde omgespit en met mijn ma en haar man gras gelegd.
Nou, die man heeft zich kunnen uitleven met zijn advies.
Gelukkig is de man van mijn moeder aan 1 oor doof, anders had hij wat Amsterdamse ‘adviezen’ terug gekregen.
Nou is mijn tuintje niet het netste tuintje van deze buurt…haha, hier en daar wat verdwaalt speelgoed, kleedjes die uit hangen te waaien, de deksel van de kattenbak die aan t luchten is, en Lula ons konijn die er tussen hupt…
kortom, er wordt geleefd.
(het is geen troep!)
Maar nu heb ik gemerkt dat waar ik woon, je wordt aangekeken op je voor of achter tuin. En daar kan ik al heel slecht tegen.
Anyway, ik stond net even in de tuin, hopla, meneer kwam kijken. Vorige week heb ik mijn 8 zonnebloemen uit gegetrokken en de kluiten liggen in de hoek. Volgende week wil ik ze weggooien, als mijn container leeg is.
Komt meneer: "je moet die kluiten weggooien!!!"
aaaaaaaaaaaaaargh, bemoei je met je eigen leven, al maak ik mijn tuin één en al kluit, mag ik zelf weten.
Maar braaf als ik ben leg ik uit dat mijn bak vol is.
Ik heb het druk, en als ik al tijd heb wil ik of ikkebennen, of helemaal niets.
Maar ik woon hier zo fijn, ik wil ook geen ruzie met de buren.
Zouden jullie het gewoon zeggen?
Of ja en amen blijven zeggen? Voor de lieve vrede?
Groetjes, Boukje