toen ik nog student was, woonde ik al samen met wat nu mijn man is. Hij vroeg of ik bij hem in wilde trekken, en ik zei ja. We hebben toen vele gesprekken gehad over het feit dat ik student was en dus ook minder geld binnen bracht dan hij. Ik vond dat namelijk vervelend, want het zou er idd op neer komen dat ik afhankelijk was van hem. Hij vond dit absoluut niet erg want daar koos hij voor. Hij zei, straks als je klaar bent met je studie en je gaat werken wordt het weer recht getrokken. Dus de beslissing gemaakt om samen te gaan wonen. Ik heb er altijd bij gewerkt, zoveel mogelijk, omdat ik toch ook zelf geld in het huishouden wilde stoppen.
Na een jaar of 2 kreeg ik via via te horen dat er achter mijn rug om gepraat werd, zelfs door familie van mijn man. Dat het niet eerlijk was, want ik teerde op zijn zak, ik had namelijk regelmatig een andere haar kleur, wat ik overigens toendertijd zelf deed, en een pakje verf was 10 euro ofzo toen. Dat was een doorn in hun ogen.
Ik ben er achter gekomen wie dit allemaal zei, en op een avond toen we met zijn allen bij elkaar waren, heb ik de bom geplaatst en egzged, zo dus jullie vinden dat ik op … zijn zak teer, hoe komen jullie daarbij? Ze waren eerst met stomheid geslagen , dat ik zo direct was, Daarna gaven ze dus huin argumenten. Ik heb aangegeven dat ik mij helemaal niet hoefde te verdedigen tegen over hun, en dat ik zeer zeker niet van plan was om ons financiele boekje er bij te houden, maar dat dit samenwonen een idee was van mijn man, dat hij wist waar hij aan begon, en dat we daar uitgebried over hadden gesproken. Dat ik een bijbaan had, waar ik zoveel mogelijk probeerde bij te werken, en dat als ik er voor kies om elke 2 maand een nieuwe haar kleur te hebben, wat ik overigens er zelf in stop, dat dit mijn keuze is, en dat het niet iemands zaak is om daar een probleem mee te hebben, tenzij mijn man zelf daar een probleem mee heeft. Aangezien hij daar geen problemen mee had, had ik graag gezien dat dit geroddel op hield.
Is volgens mij ook gebeurt, weet dit niet zeker overigens
Ook over mijn gewicht, ja ik ben te dik, weet ik zelf ook , maar ik heb een collega die echt een freak is mbt gewicht. Ze heeft zelf nog net geen anorexia , maar zou een goede kandidaat daar voor izjn geweest als ze 40 jaar jonger was. ZOdra ze een artikel leest over dat iets slecht is, wordt het uitgebreid verteld. Zo ook een keer over smeerboter. Was heel slecht zei ze. Dus als zij voor zichzelf, of voor een collega /client een boterham of cracker smeerde met boter, dan moest je een vergroot glas er bij gebruiken om te zien waar de boter was.
Heel irritant, dus ik zei tegen haar, niet om het 1 of ander, maar boter kan misschien wel slecht zijn, maar het heeft ook een goede functie , er zitten vitaminen in die je nodig hebt, en die geactiveerd worden door zonlicht, op de manier dat jij er boter op smeert kun je er net zo goed niets op doen!! Sindsdien verwaarloos ik mezelf volgens haar, want als je zo dik bent als ik, dat kan gewoon niet. Dat snapt ze niet etc. Maar allemaal achter mijn rug om he, ze zal het nooit uit zichzelf zeggen. Dus heb op een gegeven moment gezegd tegen haa, toen ze weer een aanval had van paranoide mbt voedsel, en wat er allemaal wel niet slecht was, dat het allemaal dan misschien niet goed is, maar ik leef tenminste, ik geniet van de dingen die het leven te beiden heeft, en maak me niet druk om zulke onbenullighedem als boter op je brood, en of dit goed of slecht is, en dat mij dit waardevoller is, dan als je continu in de stress schiet daarover omdat dit ook slecht voor je hart is, en dat het dan niet uitmaakt of je jezelf nou verwaarloosd omdat je teveel van de lekkere dingen eet, waardoor je dik bent, of dat je continu stressed, want beide is slecht voor je.
Ik kan heel slecht tegen lompe opmerkingen en als mensen die plaatsen bij mij, vraag ik meestal om uitrleg, hoe bedoel je??? waarom zeg je dit zo? Vind je het normaal om iemadn zo te beledigen? etc.
Maar soms komt er ook zo rauw iets op je dak vallen, dat gelijk reageren onmogelijk is, en dat ik er thuis net als jij er over na denk. In sommige gevallen kom ik er op terug en zeg ik, goh, ik wil toch nog even terug komen op die opmerking van gisteren/eergisteren. Ik merkte eigenlijk toen ik eenmaal thuis was, dat ik dit toch niet prettig vond en eigenlijk als vervelend ervaarde,en dat ik mij realiseer dat dit misschien niet eens zo bedoeld is volgens die persoon, maar dat het wel zo overkwam, en dat ik er zus en zo overdenk, en dan krijgt de ander kans om te regaeren wat dan vaak een : oh sorry zo bedoelde ik het niety, heel vervelend allemaal, echt.
liefs woezel
