Wat vinden jullie?

#1

Fabienne zit nu vanaf 11 september op school en de omgang met haar leeftijdsgenootjes gaat goed … echter … de juf vind haar erg passief. Ze laat in de klas niet zien wat ze kan en praat/antwoord niet met/tegen de juf. De juf kan dus niet inschatten wat ze kan. Ook al stimuleert ze haar, ze doet het niet.

Thuis maakt ze een puzzel van 50 stukjes, is ze volop geinteresseerd in letters en cijfers, schrijft ze haar naam en meer … kortom; ik zie een gemiddeld, vrolijk, rustig, creatief kind. Ze is leergierig maar geen grote prater. Je moet het er vaak uit trekken. Thuis is ze graag, is veilig voor haar en niet eng maar school … ze vindt veel eng hoe we haar ook stimuleren, … het blijft eng.

Ik heb er al een paar keer met de juf over gehad. We blijven haar motiveren maar heeft ze geen extra hulp nodig?

Ze plast weer meer in haar broek (spanning ??) … de juf waar ze niet mee overweg kan ?? Wat denken jullie? Laten of toch iets ondernemen en wat dan meer ???

Groetjes Esther

#2

kind zit net op school. ze verwachten wel heel veel van haar hoor, alexander zit al 1.5 jaar op school en zegt pas sinds de herfstvakantie wat uit zichzelf tegen zijn juf… toen was ie dus al ruim 5 jaar oud…Dit was pas na heel veel oefenen en stimuleren van de juf.belonen met stickers en dergelijke.

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#3

Ik vind het lastig te beoordelen, zeker als ik kijk naar de andere kindjes in de klas, is zij een stille. Ze zit netjes stil, kijkt, een dromertje …

#4

Ik denk ook dat je haar nog even de tijd moet geven.
Misschien komt er wel een meisje uit haar klas straks naast haar zitten die tegen haar gaat praten waardoor zij wat terug gaat zeggen …misschien in het begin alleen ja en nee maar daardoor zal ze wel voorzichtig een goede stap kunnen zetten in de goede richting.

Ze is nu nog 1 van de jongste en als ze straks merkt dat er steeds nieuwe kinderen bijkomen en merkt dat ze niet meer “klein” is maar al 1 van de oudere kinderen dan zal ze misschien best wat meer los kunnen komen.

Geef haar nog wat maandjes…ze zijn nog klein genoeg om er wat aan te doen indien het straks wel nodig blijkt.
Er zijn genoeg kinderen die “rustig moeten ontdooien” in de klas.

Gr, Danielle

#5

Als je denkt dat het puur is omdat ze zich er nog niet veilig genoeg voelt, zou ik haar wel de tijd geven.
De peuterjuf zei vanmorgen tegen mij dat mijn dochter dinsdag helemaal op de praatstoel zat, ze zei 'ik wist wel dat ze zo goed praat, maar ik hoorde dat nu pas voor het eerst’
Tsjah, het is een goeie prater, en praat veel, maar houd er absoluut niet van om aandacht van veel mensen te krijgen, en zich dus niet prettig voelt in grote groepen. Uiteindelijk komt het wel.
Over een paar weken op de basisschool zal het ook wel niet gelijk gaan zoals het thuis gaat, maar dat is prima. Elk kind heeft tijd nodig denk ik dan.

Groetjes Manderijn.

#6

Is het dan niet vreemd dat ze niets van volwassenen moet hebben?
Ze praat alleen met ons al moet ik dit er ook weleens uit trekken. Verder met niemand dan een paar kindjes.

#7

Heeft ze 1 juf? Of meerdere? Dat het daar aan kan liggen dat het niet zo snel went?
Het feit dat ze het wel kan, zou mij doen beslissen dat er geen actie (vooralsnog) ondernomen hoeft te worden. Wat denk je zelf? Wat zegt jou gevoel?

Groetjes Manderijn.

#8

Ik heb een juf gesproken die me attendeerde op “selectief mutisme” … ze had dit al eens gedaan en begon er weer over omdat de kenmerken best wel over heen komen. Ik heb het net ge-Googled en het zou kunnen. Ik zit een beetje in dubio en mijn gevoel zegt al langer; kan ze voldoende mee komen?! Zonder vertrouwen in een volwassenen, kom je niet ver … het maakt niet uit welke juf/meester … bij elke volwassene keert ze naar binnen. Is ze moeilijk te bereiken.

#9

ik denk dat je haar echt nog even tijd moet gunnen hoor! zeker tot na de grote vakantie

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#10

Ik denk het ook…geef het nog even tijd.
Die grote mensen waar zij ZOOW voor omhoog moet kijken benauwen haar misschien wat meer.
Een juf is een JUF in haar ogen en daar slaat ze misschien bij dicht doordat ze hun nog wat eng vind.

bij jullie voelt ze zich veilig …“mijn papa en mama”…daar kan ze zich bij uitten.
Hoe vond je zelf vroeger grote mensen? Kroop je achter de rok van je Moeder als ze wat tegen je zeiden?..tis allemaal niet niks voor een kleintje…en een nieuwe school…en nieuwe kindjes…en heel veel juffen waar je tegenop kijkt…

Geef het nog even de tijd…ontdooien duurt bij iedereen weer anders.

Gr, Danielle

#11

Maar toch ook…twijfel jij en wil jij graag dat er verder naar gekeken wordt (omdat jij deze zorg bijv. al had voor ze naar de basisschool ging)? Doe dat dan (je hebt al vaker laten vallen dat ze een erg gevoelig meisje is en onzeker kan zijn) Elke school heeft toch een IB-er oid? Maak hier gebruik van, kijk wat school er voor jou in kan betekenen. Komt er niets uit, dan is het nog steeds niet voor niets geweest. Het heeft jou op dat moment duidelijkheid gegeven. Komt er wel iets uit, dan kan daar iets mee gedaan worden!

Volg je moedergevoel, dat is het enige dat ik kan zeggen

#12

Dank Freubeltje … ik ga zeker verder kijken want het is meer dan onzekerheid. Dat een kind school in het begin spannend vind, kan ik helemaal in komen. Dat een kind de eerste maanden mag/moet wennen ook … maar een kind wat dermate onzeker is, veel eng vind en met GEEN 1 VOLWASSENE (uitg. ouders) praat of maar iets zegt en alleen weg draait, dat gaf mij allanger te denken.
Ze is absoluut een kind met bijna alle HSP kenmerken … het is zo belangrijk voor haar ontw. om haar hier goed in te begeleiden.

Gr Esther

#13

Als het iets blijkt te zijn waar ze in begeleid kan worden, ga je waarschijnlijk spijt krijgen dat je er niet eerder iets mee hebt gedaan. Je gevoel volgen dus, is vaak het beste!

Groetjes Manderijn.

#14

hoi esther,

ik herken heel veel uit jouw verhaal. Mijn dochter was op school ook heel passief en teruggetrokken, maar thuis niet. Ik heb dat een tijdje afgewacht toen. Het bleef bij haar wel een beetje. Toen zag ik per toeval een advertentie over speltherapie. Mijn dochter heeft dat nu een jaar en dat heeft onwijs geholpen! Het mooie van speltherapie is dat het kind zelf niet in de gaten heeft dat het therapie is. Ze gaan heerlijk spelen en leren dus spelenderwijs allerlei dingen aan wat hen helpt tegen faalangst, gebrek aan zelfvertrouwen e.d.
Wellicht een idee? (anders voor later?) Bij ons wordt het overigens volledig vergoed.

Groetjes Joyce

#15

Idd…als jij zelf WEL denkt dat er meer in het spel is dan moet je aan de bel trekken.
Het is “raar” dat ze niet met andere mensen wil praten (en familieleden?)

Idd wat Freubeltje al zegt: volg je moederhart want meestal heeft dat wel gelijk.

Suc6 en ik hoop dat (indien er echt iets is) ze goed begeleidt gaat worden en ze een leuk lief open en spontaan kind gaat worden.

Gr, Danielle

#16

Andere familieleden dan haar vader en moeder zijn er helaas niet. Ik denk dat dit ook wel bijdraagt aan haar sociale angst. Zeer ws heeft ze selectief mutisme en anders zit ze daar dicht tegen aan.
We hebben inmiddels een adres van een gedrags therapeute, gekregen na contact met iemand van kinder en jeugdpsychiatrie hier in zeeland.
We houden haar ontwikkelingen goed in de gaten.

Speltherapie zal ik onthouden!

Dank jullie wel