pfffffffffffff word er een beetje verdrietig van hoor…
kaitlyn is sinds het ziekenhuis bezoekje en de klisma’s ect,ect,ect.zo veranderd,ze wil niks meer zonder mama,niet bij vriendinnetjes spelen niet naar school alleen maar mama,mama,mama,mama
net bracht ik ze weg ze hebben sportdag en dan moet je,je kind huilend,kruisend achter laten…nu ik dit zo tikt springen de tranen weer in me ogen pffffffff
wat kan dat zijn he,is ze bang,bang om ineens niet meer te zien,bang dat ik haar achter laat en niet meer kom halen of zal het allemaal verband hebben met al die nare onderzoeken pffffffffff
zo kan ik haar niet he,kaitlyn is altijd wel iemand die ergens heen wilt,wilt spelen…ook al moet ze eerst 10 minuten de kat uit de boom kijken,mama kon ook gewoon weg niks aan het handje
gisteren avond aardappels vergeten nou krijsen terwijl papa er is,na 5 minuten soms wel langer is het over maar toch
dacht dat ik die fase wel gehad had met haar…
morgen moeten ze op school eten heb het maar vast gezegd pffffff huilen en ze wil niet…en ja mama moet naar z-huis
weet nu dus al dat morgen ochtend een ramp is hier en vooral op schoool.
en weet je,nu ze zo is komt er bij dus niks uit me handen he,dan denk ik stel dat ze bellen,en ik hoor de foon niet grrrrrrr
nou ga maar proberen iets te doen,ff gedachten ergens anders op zetten
