Wat moet ik hier nu mee? (school)

#1

zucht
Ik weet dat ik het al vaker aangekaart heb, maar Stephan heeft dus problemen met het naar school gaan (peuterspeelzaal bedoel ik hier natuurlijk mee).

Afgelopen vrijdagochtend moest hij ook en toen heeft hij veel gehuild (waarom bellen ze mij uiteindelijk verdorie niet?) en heel erg achter de juf aan gelopen.
Zo erg zelfs, dat een andere juf van een andere opvang (in hetzelfde gebouwtje) zei: “goh, Bahija (Stephan’s juf dus) had wel honing aan d’r kont hè, vandaag”.
Ik weet dan ook precies hoe het gegaan is op school die ochtend (ken mijn kleine grote manneke langer dan vandaag, haha!)

Maar goed, ik baaaaaaaaaaaaaaaaaal.
Want hij moet dus om 1 uur weer een middag naar de psz en nu al begint hij weer met: “Ik wil niet naar school mamma”, “Ik hoef niet naar school hè?” “Ik wil niet hoor!” Etc. etc. etc.

WAT moet ik hier nou inmiddels mee???
Doorzetten natuurlijk, omdat hij straks toch ook naar de basisschool zou moeten.
Maar aan de andere kant…ik vind het zooo zielig!
En zou hij school nou echt leuker gaan vinden doordat hij steeds maar moet huilen???
Zou ik er anders weer een keer bij moeten blijven?
Maar dan wil hij daarna helemaal niet meer zonder me (denk ik).

Pffff…tips zijn welkom.

Groetjes, mamma van Stephan

P.S.
Hij gaat dus gewoon twee dagdelen.
Op dinsdagmiddag van 13.00 tot 15.15 uur en op vrijdagochtend van 08.30 tot 11.15 uur.

Gewijzigd door - Bieb op 07 Sep 2004 09:22:44

#2

sofie had het ook na de vakantie en schreeuwde vanochtend ook moord en brand en ik zette haar af, had niet veel tijd en ze wilde een lipje trekken en toen heb ik gewoon gezegd, niet zeuren sofie, ga maar lekker spelen met micheal en jolien en kokze, want dat vinden hun ook heel leuk, mama moet naar het cb met victor en ik kom je straks weer ophalen dus kussie lieverd, tot straks! en het was goed

groetjes Kim, mama van

en

#3

Hoi Kim,

Bedankt voor je reaktie.

Toevallig heb ik de laatste twee keer zo tegen hem opgetreden.
Dus een beetje geirriteerd, zo van: “Steef, kom op, nu vind ik het niet leuk meer hoor, als je zo doet. Mamma gaat even boodschappen doen en daarna komt ze je weer ophalen. Ik kom je toch ALTIJD ophalen? Je weet dat mamma jou dat altijd beloofd. Ga nu maar lekker spelen met die en die. En kijk eens, wat een mooie trein (bla, bla, bla…)” en toen weggegaan.

Maar helaas, bij Stephan helpt deze aanpak tot nu toe OOK niet.
Vandaar dat ik het zo langzamerhand écht ff niet meer weet.
Dit is al zooo lang aan de gang.
Hij zit verdorie al 8 maanden in die groep! zucht

Nou, ik zie het wel weer vanmiddag.
Zal wel niks worden want hij heeft nu al 10x gezegd dat hij niet wil (zonder dat ik er over begon).

Groetjes, mamma van Stephan

#4

dan moet je hem gewoon negeren en hem er gewoon heen brengen, duidelijk afscheid nemen en tonen dat je er niet mee zit als ie gaat huilen,en duidelijk zeggen tot straks , dan kom ik je weer halen, meer niet, niet over inzitten, hij moet gewoon effe weer zijn plekkie vinden

groetjes Kim, mama van

en

#5

Evianne vond het op het kinderdagverblijf ook nog maar niks. Ook steeds achter de leidster aan en zo en een groot drama als ze even uit het zicht was verdwenen.
De laatste paar keren ben ik haar al een half uurtje eerder gaan halen. Ze vond het tof dat ik er was, maar ook niet meer dan dat. Als ik er was ging ze dus wel gewoon haar gang, zelfs zonder omkijken naar mij. Ik moest er gewoon zijn, dan was het goed. Nu ik dus haar een paar keer eerder ben gaan halen, ben ik dat laatste half uurtje gewoon daar gebleven. Ik speelde niet met haar of zo verder, ze ging ineens wel gewoon haar eigen gang en speelde met de rest. Daarna gingen we dan samen lekker naar huis. De laatste paar keren is het dus ook erg goed gegaan en zien ze daar ook eindelijk de leuke vrolijke meid die we thuis ook zien. Een verschil van dag en nacht zeiden ze. Misschien een optie voor je. Ik had ook al een foto van ons ( en de hondjes )in dr schriftje geplakt ( advies van de leidster )maar omdat het nu dus goed gaat heeft zich dat nog niet bewezen. Heel veel sterkte Bieb want ik kan me heeeeel goed voorstellen dat het echt niet leuk is, ik ging zelf ook steeds met zo`n rot gevoel weer naar huis. Succes meid !

Groetjesmama van Evianne 03-04-2003

#6

Lisa heeft een gastouder die op haar past (1 á 2 dagen in de week). Vandaag was weer de eerst keer na 4 weken en ik maakte me er gisteren al zorgen over. Lisa huilt altijd als ik wegga, volgens Nel (de gastouder) is het wel weer over na 5 minuten. Vanmorgen begon Lisa thuis al met; nee niet naar Nel.

Eenmaal bij Nel ging het eigenlijk wel goed. Lisa liet haar nieuwe K3 tas zien (uit zichzelf) en Nel zei dat baby Blijke ook nog kwam en dat ze gingen schommelen. Ik ging nu dus weg zonder dat Lisa ging huilen en dat was voor het eerst!!!

Zo zie je maar het kan nog veranderen!

Sterkte in ieder geval.

Groetjes van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02) & van uk nummer 2 (02-12-'04 uitgerekend).

#7

Bij Stephan is het ontstaan na het ziekenhuis-gebeuren (amandelen verwijderen).
Hij had het dus al VOOR de zomervakantie.

Bovendien heeft hij het niet alleen op school, maar ook bijv. afgelopen zondag.
We waren toen in het Sprookjesbos (waar hij al vaker geweest is trouwens, hij kent het daar dus) en hij ging met opa en oma in het treintje dat daar een klein rondje rijdt.
Niks aan de hand, totdat hij ons (pappa en mamma) zag.
Brullen joh!
Hij had niet begrepen dat wij op hun zouden wachten. Hij dacht dat we meegingen.
Toen mijn moeder dat uitgelegd had aan hem, was het over.
En hij ziet mijn ouders enorm vaak, ze zijn dus heel vertrouwd voor hem.

Conclusie: hij heeft een énorme verlatingsangst sinds de operatie aan zijn amandelen.

Nou hoorde ik net op school van de leidster dat ze ooit nog eens een meisje had gehad dat precies hetzelfde had na de operatie aan haar amandelen.
Dat meisje had ook een hele erge verlatingsangst.

Nou ja, één ding staat vast: oooooit gaat het weer over (en ik hoop snel, want het is echt heeeeeeeeeel vervelend)

O ja Kim, ik neem heel duidelijk en kort afscheid. Ik maak dat afscheid dus niet langer dan nodig is.
Maar ik vrees dat het bij hem ff anders werkt dan bij Sofie (is op zich ook logisch, aangezien elk kind anders is, gelukkig )

Groetjes, mamma van Stephan

#8

Evianne heeft ook gauw verlatingsangst. Als we er maar zijn is het goed, maar o wee als ze merkt dat we er even niet zijn. Nu het eindelijk beter gaat op het kinderdagverblijf, merk ik ook dat het begint te veranderen in andere situaties.

Groetjesmama van Evianne 03-04-2003

#9

Ik ken dit probleem van jou (gelukkig) niet Bieb. Het lijkt me vreselijk! Kika wil ook nog wel eens piepen als ik weg ga, maar zo erg is het niet. Puck gaat binnenkort ook naar de creche en ik verwacht geen problemen, maar je weet het nooit. Ik denk dat ik dat ook echt als een probleem zou ervaren. Ik heb helaas geen oplossing voor je… Maar ik kan je wel aanhoren als je daar wat aan hebt.

Groeten,
Nikki (bag lady)

#10

Hoi Bieb,
Heel vervelend jou probleem. Maar ben maar blij dat ze je niet meteen bellen.
Op het moment dat ze dat gaan doen dan heeft hij wel zijn zin en zet hij zeker door.
Daar kun je van op aan.
Het is natuurlijk allemaal makkelijker gezegd dan gedaan.
En Stephan voelt jou denk ik ook haar fijn aan. Hij zal denk ik ook wel voelen dat je het toch wel heel moeilijk vindt.

Lucas is op het moment weer heel bang voor donker.
Heb zondagavond een heel drama hier gehad, dacht eerst ook dat het heel erg diep zat.
Maar na een uurtje traplopen kwam ik er ook achter dat die kleine duvel me voor een groot deel ook mooi aan het uitproberen was.
Het zijn volhouders hoor, die peuters van 3.
Ze kunnen je knettergek maken.
Maar zoals ze hier op de creche ook zeggen, volhouden en consequent blijven.
Al valt dat niet mee

Groetjes Mim

#11

Tsja, we gingen hem ophalen om kwart over 3 vanmiddag, maar we kwamen uit de stad en het was mega-druk op de (korte) weg naar school.
Dus…twéé minuutjes (werkelijk waar!) "te laat"
Laten die andere mamma’s dit keer hartstikke op tijd zijn!
En daar stond Stephan dan bij de juf.
Tranen over zijn wangen want mamma was er niet.
En je zag heel goed de angst/paniek in zijn ogen.
Terwijl er dus nog méér kinderen op hun moeder aan het wachten waren.

Tijdens schooltijd had hij ook regelmatig tegen de juf gezegd: “mamma komt ZO hè???” "mamma komt ZO"
En zij moest dat dan tot in oneindigheid bevestigen voor hem.

Ik kan er niks aan doen maar ik zie dit nou eenmaal niet als “uitprobeer-gedrag” van een peuter (en geloof me, er zijn momenten waarop hij ons écht uitprobeert hoor!! Net als alle andere peuters )

Misschien komt het op jullie wel over als overdreven bezorgdheid van mijn kant, maar ik ken hem.
En ik neem het wel serieus. Ik herken gewoon het verschil tussen een “spelletje” en "ernst"
En dit is iets waar hij heel erg mee zit. Het feit dat hij erg bang is dat mamma en pappa niet meer terugkomen.

Nog 1 klein voorbeeldje: mijn vriend had avonddienst en was van 's middags 4 uur tot 's nachts half 1 weg.
Ik zat met Stephan aan tafel te eten en hij zegt: "pappa komt zo hè?"
Dus ik vertel hem: "Ja, pappa komt straks, als het al donker is en jij lekker knus in je bedje ligt. En dan komt hij je nog een kusje geven"
Vervolgens begint hij hartverscheurend te huilen want pappa moest niet thuiskomen als het al donker was maar NU…
Ik was echt ff stomverbaasd, want dit was geen drammen maar echt verdriet…
Uiteindelijk heb ik hem laten bellen met z’n pappa.

Groetjes, mamma van Stephan


P.S.
Elly, bedankt voor je tip, ik zal er eens over nadenken.
En de anderen trouwens ook bedankt voor de reakties tot nu!

Gewijzigd door - Bieb op 07 Sep 2004 20:57:12

#12

Lucas heeft dat op het moment ook heel erg.
Wil de hele dag zijn papa zien, hangt (figuurlijk) de hele dag aan mijn rokken.
Ik wordt er soms behoorlijk moedeloos van.
Maar je kunt niet veel anders dan op deze manier doorgaan.
Het kwartje moet een keertje gaan vallen bij het manneke. Er moet een keer een moment komen dat hij denkt, ja inderdaad daar is mama al.
Die zomer vakantie is dan ook niet echt ideaal geweest.
Is hij toch weer een paar weken bij jullie thuis geweest en nu moet hij weer weg.
Ik wenst je heel veel sterkte, het valt niet mee!

Groetjes Mim

#13

Omdat Evianne ook maar 1 ochtend gaat, hebben we er voor gekozen om haar gewoon in de vakantie ook te laten gaan. Nu hadden wij gelukkig dan wel ook die keuze, want anders hadden ook wij weer van voor of aan moeten beginnen vrees ik. Maar Bieb was ie gerust gesteld nadat ie pappa had gebeld, want anders zou ie jouw misschien ook eens kunnen bellen. Misschien dat ie dan doorkrijgt dat ie je altijd bereiken kan en dat weg niet meteen helemaal weg is. ( is maar een ideetje hoor ) Ik denk nog verder door oke ?

Groetjesmama van Evianne 03-04-2003