het is nog 3 dagen mogelijk om in dit forumpje een verhaaltje neer te zetten. (oke, kim, ik weet dat je niet zo streng bent als ik het daarna ook nog gewoon doe, maar toch…) 11-01 wordt Ian al weer 1. En ik geloof dat ik het al veel vaker heb gezegd, maar het doet me veel meer dan me lief is. Vraag me af of dat normaal is… Ben helemaal aan het herbeleven, praat ook steeds over vorig jaar, droom ervan… de hele ellendige zwangerschap, de nog ellendigere bevalling, en de vreselijke start van Ian zijn opeens weer heel "vers"in het geheugen, en ik krijg er soms gewoon echt helemaal de kriebels van. Huilbuien, niet gewoon toch??? Het moet toch juist een feest zijn als je kind 1 wordt!!! Natuurlijk ben ik ook superblij met hoe hij is ontwikkeld, en dat het god zij dank heel goed met hem gaat. Maar ergens is het net alsof ik de tijd nog even terug zou willen halen, het opnieuw te beleven, elk moment opnieuw te koesteren, en het negatieve te vergeten… helaas zit een mens zo dus niet in elkaar…Zij er meer mama’s die dit dubbele gevoel kennen??? Of ben ik nou echt zo’n banaan???
Wat een raar idee
Ik hoor van iedere moeder en weet het van me zelf dat dat echt heel normaal is ook al was alles goed gegaan ook dan herleef je die dag helemaal opnieuw, dat had ik ook dromen, huilen, noem maar op dus nee het is heel normaal mijn buurvrouw haar zoon is 12 en heeft het nog elkjaar het wordt wel minder zij ze er vervagen wat dingen maar het blijft bij je
is toch ook een stukje verwerken denk ik van een moeilijike maar mooiste dag uit je leven toch?
Liefs Tries
aan mijn eerste bevalling heb ik niet echt mooie herinneringen behalve dat ik zo blij was dat ie er was, precies 00:00 uur kreeg ik mijn eerste echte weeen ik had net mijn man gefeliciteerd met zijn verjaardag en ik tegen hem zei zie je wel dat ie op jouw verjaardag komt, om 4 uur braken mijn vliezen en om 8 uur dacht ik naar het zieken huis, toen werd het een lange dag en smiddags kreeg ik persween maar had 8 cm dus mocht niks dat was om 15 uur en heeft tot 19:00 geduurd tot ze zeiden nee dit gaat niet we geven je en infuus dat tot 20:00 en toen mocht ik wat mee persen maar ook dat lukte niet is om 21 uur werd de pomp er bij gehaalt en was jordy er om 21:09…
roy was erg spannend hij was een stuit en ik wilde het persee zelf doen maar was overtijd die dag zouden ze me ingaan leiden maar al 3 weken onwijse voorweeen kwam ik om 8 uur in het ziekenhuis weer met weeen en werd ik gefeliciteerd want ik had 6 cm mocht dus gelijk door naar verloskamers weer infuus want het schoot toch weer niet echt op onwijse weeen golf en om 16:31 werd na 20 min persen onze 2 de zoon geboren… en was ik om 19:00 weer thuis, was heel pittig maar zeker toe doen in vergelijking met jordy 100% meegevallen
Tries
Ik heb eigenlijk niet zo veel last daar van gehad. Heb nu wat vaker dat ik denk, je wordt groot! Ik vind zelf dat na het eerste pas echt veel gaat veranderen. Dan worden ze in een keer zo oud en wijs. Maar ik vind het ook veel leuker worden!!!
Gelukkig kwam niet heel de bevalling terug met Lucas zijn eerste verjaardag, die was gewoon k… Misschien heb je mijn verhaal wel gelezen, maar tijdens de keizersnede was ik niet goed verdoofd. Maarja, hier loopt nu een gezonde knul rond die alweer naar zijn 2e verjaardag gaat (in maart).
Ik hoop dat hij er meer aan heeft dan zijn 1e verjaardag. Waarschijnlijk wel
Groetjes Miriam
Hoi Corrine,
Ik herken het wel eigenlijk.
Ik stond er ook versteld van dat ik weken voor Stephan’s verjaardag al bezig was met: “vorig jaar om deze tijd lag ik in het ziekenhuis (zwangerschapsvergiftiging)” en: “goh, vorig jaar duurde het nog maar 2 dagen voordat ik wist hoe gaaf het was om moeder te zijn!”.
Nou ja, zo kan ik nog wel TIG van dat soort (soms idiote) voorbeelden noemen.
Maar ik heb er dus ook last van gehad en volgens mij is het niet zo heel abnormaal, toch?
In ieder geval alvast heel veel plezier op 11 januari !!!
Nog 3 nachtjes !!
Liefs, Bianca
Gewijzigd door - Bieb op 08 Jan 2003 13:35:18
bedankt meiden!!! Voelt goed om af en toe bij "mede-mama’s"het hart te luchten!!! Enne miriam, ik heb inderdaad jou bevallingsverhaal al eens gelezen. Ik herkende er veel van. Ik was ook niet goed verdoofd, en lag gewoon mijn benen te bewegen tijdens de keizersnee, het was zo’n spoed dat men er later pas erg in had… Tja, met hechten was ik gelukkig wel verdoofd!!! Maareh, het zorgt nog wel regelmatig voor nachtmerries… (mijn verhaal staat overigens ook op de site, onder bevallingen) Ian is al druk bezig met repeteren op "hieperdepiep, hoera!!! Bij het laatste gooit ie zijn handjes in de lucht en zegt dan heel hard, AAAAAAAh!!! schattig!!! Ben vandaag een kado wezen kopen, een driewielertje, met duwstang… ben benieuwd. …
Hee Armanda,
Das echt wel lekker gegaan dan. Ik wordt daar gewoon jaloers op!
En ja Corrine, jou verhaal had ik ook al gelezen, dat was het moment waarop ik dacht een beest wordt nog beter behandeld. Want echt het komt vaker voor dan jij denkt.
Ik vind dat schandalig!!! Maarja, ik heb een gezond kind en dat is het enige wat telt.
Groetjes Miriam