Zo aan het einde van het jaar aangekomen vraag ik me af wat jullie van het afgelopen jaar het meest bijgebleven is. Media en prive. Mij is natuurlijk de dood van Antonie bijgebleven, maar ook de borstkanker en daaropvolgende chemo’s bij mijn vaders vriendin. en natuurlijk Twister en Mickey die ons dit jaar ontvallen zijn. Maar ook het feit dat we het eerste minderheidskabinet hebben en de eerste VVD minister president.
Groetjes,
Michèle
Mijn moeder die borstkanker kreeg eind 2008 en in 2009 ontzettend gevochten heeft. 2010 was een jaar waarin de rust weer wat terug leek te komen en mijn moeder langzaam herstellende was. Nu krijgt ze morgen echter weer een echo en een punctie om te checken of nog alles goed is en de zenuwen vliegen me weer om de oren.
Mijn eigen echo en punctie in de zomer omdat er een knobbeltje te voelen was, maar dat was gelukkig eigen borstweefsel.
Mijn grote kanjer die in november 4 is geworden en naar de kleuterschool is gegaan.
Het was een emotioneel heftig jaar!!
Ieder jaar kijk ik weer terug en sta er versteld van wat er in een jaar tijd allemaal weer gebeurd is.
Hopelijk wordt 2011 voor een ieder een jaar met heel veel liefde, geluk maar vooral goede gezondheid!!!
Een paar dingen die bij mij vooral prive bij blijven zijn:
Geboorte van onze Danielle. De beste echte groenteman van Nederland worden met mijn zaak. Mijn hernia en de operatie ervan. De verhuizing naar ons nieuwe huis.
En dan algemeen natuurlijk ook het minderheidskabinet van Rutten en makkers. Veel sneeuw aan het begin en het einde van het jaar, De ontuchtzaken die er aan het eind van het jaar waren. en nog veel meer
Fijne jaarwisseling en pas op voor vingers, en de rest van je lichaam
Corina
Danielle is geboren op 7-1-2010
Qua prive mijn 3e miskraam na Tim en natuurlijk nu mijn zwangerschap. Deze laatste miskraam was zoals jullie weten heel heftig, curetage niet goed gegaan, 6 weken heftig bloedverlies en daarna weer een curetage omdat het niet goed gegaan is. Vervolgens nog een kijkoperatie in mijn baarmoeder ivm de kans op verklevingen, omdat de resten zo lang zijn blijven zitten. En dan vervolgens daarna het goede nieuws dat ik weer zwanger ben. Inmiddels alweer ruim 27 weken.
Qua media de ontuchtzaken aan het einde van het jaar en de babylijkjes die gevonden zijn.
Groetjes,
Sandra
Mij zijn qua media ook de vele babylijkjes bijgebleven en de documentaire over de Chinese sterfkamers in weeshuizen van de overheid, die heb gezien op internet… Kan het nog steeds niet uit mijn gedachten krijgen…
Qua prive, dat ik “afgekickt” ben van de anti-depressiva en dat ik merk dat het erg goed gaat nu, ook qua omgang met Lisa… Wat hou ik toch zielsveel van dat meisje, maar ik kan me ook nog steeds heel schuldig voelen (dat zal nooit meer weggaan ben ik bang…). Verder de dood van Chris zijn tante, mijn tante en de ziekenhuisopname van de buurvrouw, die er nu weer bovenop krabbelt… En natuurlijk ook het prachtige rapport van mijn grote meisje die het uitstekend doet op school!!!
Jullie ook allemaal een prachtig uiteinde en een heel gelukkig en gezond 2011!!!
Wat me is bijgebleven is; In februari naar NL geweest, Jada’s eerste sneeuw gezien. Mijn Overgrootoma die is overleden, mijn tante die haar kindje is overleden, De poes die bij ons is komen wonen, en mijn man die bijna 4 maanden weg is geweest! Dat was het eigenlijk wel, 2010 was voor ons een rustig jaar!
Wat me is bijgebleven?
Prive: natuurlijk Luka’s eerste verjaardag en onze 2e zwangerschap
Verder mijn schoonmoeder haar 3e longembolie gehad, wat erg naar had kunnen aflopen en mijn schoonvader zijn hartcatheterisatie.
Media: natuurlijk de ontuchtzaken van afgelopen maanden, vreselijk!
De verkiezingen natuurlijk en de dood van Antonie Kamerling.
Iedereen een gelukkig nieuwjaar!
Redelijk rustig jaar achter de rug eigenlijk. Maar natuurlijk blijft je altijd een en ander bij: De geboorte van mn nichtje, Jera, ons trouwfeest in mei en mn zwangerschap. De blijdschap en ook hoe zwaar het me is gevallen en hoe die fysieke moeheid effect heeft gehad op mij en ons gezinnetje.
Media inderdaad de ontuchtzaak, als moeder maakt dat toch meer indruk dan voor het ouderschap.
Terugkijkend dankbaar voor dit jaar!
Liefs!
Bij mij uiteraard de geboorte van Max! Verder de vliegtuigramp in Libië, waar de zoon omkwam van een vrouw die ik heel goed ken. Dat hakte er dus nogal in, want dat kwam erg dichtbij! En natuurlijk Antonie ja, erg schokkend. En…ehm…even denken. Toch ook dat Sven Kramer fout ging op de OS. Toen wist ik net dat ik zwanger was, in februari en dat zag ik vanuit het bed in onze tijdelijke woning. Dat is dus een herinnering. En het WK natuurlijk! Verder dat het 2 juli superrrrheet was (weet ik nog omdat de bossen hier zijn weggebrand die dag) en de zomerhit ‘We’re no americanos’ ofzoiets. Papa-hi-ja-no, ruut-tuut-tuut, tuut-tuut-tuut. Kennen jullie die? Hahaha. Doet me aan de heerlijk hete zomer denken! Het was voor ons persoonlijk een mooi jaar, maar wel met enkele schokkende dingen (vliegtuigramp, vader directe collega vermoord) die wel indruk op mij hebben gemaakt. Gelukkig zelf geen akelige dingen meegemaakt, dan vind ik een jaar al gauw goed! Op naar 2011!
Groetjes Rainbow, trotse mama
media: Ruben… het jongentje die die ramp overleefd had. vreselijk!
prive: mooie momenten: Rico die terug zei ik hou van jou alleen dan: jou van jou
rico’s eerste echte knuffel aan mij, dat hij mijn hoofd stevig vast hield en er een kus op drukte. zo Lief! de mindere momenten: rico’s operatie en de jaarafrekeningen
Emily! mijn 4de wondertje die het ook gewoon weer doet, makkelijk is, boven de groeicurve ligt , kortom, dat blijft me bij van 2010
groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!
“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”
Voor ons was het een mooi en apart jaar.
Waarin we veel meegemaakt hebben. Mooie en minder mooie dingen.
Ik ben me gaan beseffen dat er veel meer in het leven is dan werken, poetsen en me druk maken over wat andere van me vinden.
Het allermooiste is uiteraard de geboorte van H.ayley.
Ik heb nooit geweten dat je ZOVEEL voor zo’n klein mensje kunt voelen! Zo totaal anders dan wat je voor je vriend/man voelt. Deze liefde gaat door merg en been. Zoveel liefde dat het soms zeer doet. Zoveel liefde dat je er niet bij stil wil staan als er ooit iets zou gebeuren…
De uitslag van H.ayley haar hartje.
Intens verdriet. Waarom? Waarom ons hummeltje? Intens gelukkig en dolblij toen we hoorde dat het helemaal niet zo ernstig bleek te zijn!
Weer dat intense verdriet toen ik ziek werd en het ziekenhuis in moest.
Het gesodemieter in de familie… De verdraaide woorden die mij maar vooral mijn man diep geraakt hebben! Hoe kan een moeder zoiets doen!! De leugens die aan iedereen worden verteld die het maar horen wil! Familieleden tegen elkaar opstoken… Wij zijn er klaar mee!
Het hele huizengebeuren dat ineens zo ver weg leek/lijkt.
De tweede die we graag wilde en altijd gezegd hebben dat we zeker met H.ayley haar eerste verjaardag voor de tweede wilde gaan. Door alle omstandigheden ons verstand nu zegt dat we beter niet voor een tweede kunnen gaan. Of voorlopig niet dan…
Maar o wat een vreugde en geluk als we naar ons allerliefste meisje kijken! Dit pakt niemand ons af! We zijn met zijn drietjes en dat is het enige dat telt!
@Hanna: wist ik ook niet dat je zoveel van iemand kon houden. ik dacht: ik hou nooit MEER van iemand dan van mijn vriend. maar ik hou echt wel meer van rico… moederliefde stijgt boven alle andere vormen van houden van uit vind ik.
Wat uiteraard niet betekend dat ik minder van mijn vriend hou sinds rico er is. maar het is gewoon anders. niet te vergelijken