Wat als manlief niet voor een derde wil gaan

[Mama_van_Micky]

Hallo,

Ik ben niet heel erg actief op het forum, maar ik wil graag even wat kwijt. Ik heb 2 prachtige dochters van bijna 5 en 2,5 en zou dolgraag voor een derde kindje willen gaan, maar helaas is manlief niet zo enthousiast
Ik ben super gelukkig met onze heerlijke meiden en ik weet dat we heel blij moeten zijn dat we 2 gezonde kindjes hebben, maar toch blijft het gevoel dat het nog niet af is.
Ik heb altijd in mijn hoofd gehad dat ik 3 of 4 kindjes zou willen en dat is na de geboorte van de tweede wel even weg geweest, maar de laatste tijd kan ik niet stoppen eraan te denken. Ik zou zo graag nog een keertje zwanger zijn en alles nog een keer meemaken.
De redenen van manlief zijn vooral heel rationeel, onpraktisch, financieel, ruimte, slapeloze nachten en daar heeft hij ook allemaal wel een punt mee, maar mijn gevoel blijft maar knagen…en het eerste jaar is toch het heftigst en dat vliegt altijd zo voorbij.
Vandaag gehoord dat mijn beste vriendinnetje zwanger is…van de derde…dat steekt best een btje. Uiteraard ben ik heel erg blij voor haar, maar ben ook jaloers, ik wil ook zo graag!

Zijn hier mama’s die dit ook herkennen? En hoe hier mee om te gaan?
Ik hoop nog steeds dat manlief zich bedenkt en er toch voor wil gaan!

[Sandra1980]

Lastige situatie. Ik herken het zelf niet, maar het lijkt me niet makkelijk als de een meer kinderen wil dan de ander. Het enige wat ik kan zeggen is probeer hem niet te veel te pushen. Dat werkt vaak alleen maar averechts. Als hij echt niet wil dan wil hij niet. Hoe moeilijk ook, probeer dat te accepteren. Je wilt het ook niet dat hij het voor jou doet en er later spijt van krijgt.

Sterkte!

Groetjes,
Sandra

[MarselenDiana]

Mag ik ook reageren?

Hier is het net andersom.
Ik wil al een hele poos een derde, alleen D wilde niet.
met vooral de drukte, slapeloze nachten enzo als redenen.

Dat sloeg op een gegeven moment om naar:
Het lijkt me eigenlijk ook wel leuk, maar (en dan weer bovenstaande).
En weer wat later: ja ik wil ook wel een derde kindje.

In de tussentijd voelt het inderdaad erg vreemd als er in de omgeving
wel allemaal mensen zwanger worden.

Goed, om het kort te houden:
Blijkt uiteindelijk haar hormoonhuishouding dermate in de war
(regelmatig 3 weken ong. dan weer 5 weken niet bijvoorbeeld)
dat het niet zeker is of er wel een sprong is, laat staan wanneer
die dan is…

Sorry voor het kapen van je topic.
De bedoeling was om te zeggen:
begin er af en toe over, kies de juiste momenten,
en inderdaad: niet pushen.
Oh, en probeer zijn argumenten te relativeren.
onpraktisch? Kan.
Financieel? Tsja, dat is aan jullie om te bepalen.
Ruimte? Als je moet verhuizen omdat het anders niet past
moet je er misschien nog even over nadenken.
Die slapeloze nachten zijn inderdaad maar tijdelijk
(hoewel het best langer kan duren dan 1 jaar weten wij uit ervaring.)

M.

[vlokje03]

Als hij het echt niet wil en je weet hem op een of andere manier zo ver te krijgen dat hij over stag gaat, hou er dan maar rekening mee dat jij het steeds naar je hoofd geslingerd krijgt als de baby huilt dat de opvang zo duur is en dat het zo druk is en dat allemaal omdat jij zo nodig een derde kind moest en eigenlijk wilde ik het helemaal niet.
Ik heb het gezien bij een buurvrouw en nu liggen ze in scheiding, echt omdat haar man het niet trekt en zich voor het karretje gespannen voelt.
Ik moet er wel even bij zeggen dat zij volgens mij “per ongeluk” zwanger is geworden.
Dus wil hij niet dan zou ik me er bij neer leggen als ik jou was, het is denk ik ook een beetje vrouw eigen, na een derde krijg je weer kriebels voor een vierde, niet zo vreemd dat je af en toe van die gevoelens hebt zolang je nog jong bent toch.
Ik heb die kriebels ook gehad hoor en wilde nog graag een 2e maar mijn man echt niet en nu ik wat ouder ben voel ik me gelukkig en heb ik er meer vrede mee.

[Manderijn]

Hier heel herkenbaar. Alleen slaat het nu bij mij om.
Naarmate de tijd verstrijkt voel ik me steeds completer met het gezin zoals het nu is. Wie weet dat het gevoel ooit weer eens opspeelt, maar voor nu ben ik blij dat ik me er zo bij heb neer kunnen leggen.

Hou het vooral bespreekbaar. Niet met ruzie of wat dan ook, maar blijf open naar elkaar.

Groetjes Manderijn.