ik denk dat iedereen het wel heeft.
je bent kei trots op je keintje maar je moet zelf ook nog wennen aan het idee mama zijn.
je moet je kleine aftaseten en kijken wat ze nu bedoelen met dit huiltje of met dat huiltje.
daarkomt ook nog bij dat ze in het begin kei veel slapen en weinig anders doen dan eten poepen slapen boren huilen.
na een maand of 3 wordt de kleine zich veel bewuster van alles om der heen.
daardoor wordt het automatich leuker.
en je weet nu na die tijd precies wat er is als ze huilen.
en je loopt niet meet met je ziel onder je amr van wat is dit waarom huilt ze waarom doet ze dat omdat je het weet
dat is de ervaring die je de afgelopen maanden op hebt gedaan.
nu amber 16 maanden is begint het op nieuw nieuwe fases nieuwe dingen praten ze zegt rare woorden die nergens op slaan maar voor haar heel belangrijk zijn gelukkig wijst ze ook aan wat ze bedoeld zodat ik weet wat het betekend en dan het juiste woord kan zeggen en het kan geven aan haar.
ik zelf zou de woordjes niet kunnen schrijven of uitspreken tis een vreemde taal soms zou ik willen dat ik in star trek zat met een vertaler hahaha
maar hoe ouder ze worden oe leuker en hoe moeilijker het opvoeden word.
Love for each other is the most important thing on this small planet we all share!
