Vriendin die me niet begrijpt

[yavahn]

Hoi allemaal,

waar zal ik eens beginnen… bij het begin dan maar… Ik had hier in het dorp een goede vriendin en onze dochters konden heel goed met elkaar overweg… Zij kreeg een vriend die ze via inet had ontmoet en ze besloten samen te gaan wonen. Wij wonen on Brabant en zij dus nu in Haarlem… op zich geen probleem… In het begin zochten we elkaar regelmatig op, maar toen ik zwanger was, ging het niet al te goed met me zoals de meesten van jullie weten… ze vroeg wel eens hoe gaat het, maar leek dan niet echt te luisteren naar het antwoord… Na de bevalling ging het natuurlijk helemaal mis ivm de PND en ook toen gaf ze niet thuis… Nu zijn we inmiddels bijna een jaar verder en is ze gepikeerd dat ik sinds haar verhuizing vorig jaar april nog niet ben wezen kijken naar haar nieuwe huis! Ik heb haar laatst nog een uitgebreid kaartje gestuurd, waarin ik alles nog een keer heb uitgelegd, zoals druk ineens met 2 kids en een man die 's avonds en in de weekenden werkt en mijn gezondheid die niet meewerkt… Kreeg ik als enige reactie via hyves: bedankt voor je kaartje… Wat moet ik hier nu mee? Want ik heb het gevoel dat ze me niet WIL begrijpen en ik denk dat de vriendschap hiermee een beetje doodbloedt… Zucht… moeilijk…

Grtz Von

[miremady]

Is indd moeilijk, maar bellen jullie dan ook niet? want dan kun je toch makkelijker praten dan via een kaartje.
En anders toch snel eens afspreken, dan kan het misschien de wereld uit geholpen worden.

Liefs Michelle

[Michele1]

Heel herkenbaar. Ik heb een beetje hetzelfde gehad. Mijn vriendin zat in de shit en mijn vriend en ik hebben haar daar toen doorheen geholpen. Ik werd vrij snal daarna zwanger en zij had een nieuwe vriend. In het begin kwam ze nog wel langs (toen het nog niet zichtbaar was) maar als snel daarna was het minder. Alleen als het om haar draaide belde ze. Ze is 2 keer naar Morgan komen kijken en verder hoorde ik niks van der. Maar wel verwijten dat ik niks liet horen. Ik ben dan heel l*llig, maar als je zegt dat je me belt en je doet dat 3 keer ga ik niet jou bellen. Maar goed om een kort verhaal lang te maken. Ik heb haar gevraagd wat er nou was en na een hop heen en weer gedraai kwam eruit dat ze jaloers was. Ze wilde mijn leven zeg maar. Een lieve vent (ze was inmiddels met de volgende bezig) en een baby en dan helemaal net als ik een meisje. Ze had totaal geen oren voor het feit dat ik ziek was geworden (suikerziekte) en dat het helemaal niet zo’n rozegeur en maneschijn was. Ik moest alleen maar horen hoe het haar vergaan was, en dat ik had wat zij wilde. Ik was er klaar mee. Ze had het lef om niet eens te vragen hoe het met Morgan ging.

Wat ik zeggen wil is dit. Misschien wil je het niet horen, maar vraag haar wat het probleem is. Is ze te druk, ziet ze het niet (dat kan soms als mensen verder weg zijn), heeft ze zelf problemen. Of en dat wil je helemaal niet horen, maar pas je niet meer in haar leven. Geen leuke gedachte maar het kan. Zorg dat je weet waar je aan toe bent. Want eindeloos wachten is ook niks en niet goed voor je.

Groetjes,

Michèle

[Sandra1980]

Wat ontzettend naar dat je vriendin je niet begrijpt. Idd wel heel koel en afstandelijk om alleen via hyves te zeggen bedankt voor je kaartje en verder niet. Om meer duidelijkheid te hebben zou ik hoe moeilijk het misschien ook is toch contact met haar opnemen en het haar rechtstreeks vragen. Op die manier heb je voor jezelf meer duidelijkheid, want dit is niet fijn.

Succes!

Groetjes,
Sandra

[yavahn]

@ Michèle: Ik denk dat je idd gelijk hebt, dat ik niet meer in haar / zij niet meer in mijn leven past… en omdat ik nog steeds niet lekker in mijn vel zit, denk ik dat ik ook geen zin meer heb om er nog moeite in te steken. Dat doet zij immers ook niet… Ik denk dat ik nu begrijp wat ze bedoelen met vrienden komen en vrienden gaan, al is het nog nooit op deze manier gegaan…

Grtz Von

[Michele1]

Weet dan dat geen echte vrienden zijn. Echte vrienden vinden het niet erg dat je even niet lekker in je vel zit en dat je even geen zin hebt. Het is jammer maar bedenk maar dat het haar gemis is niet het jouwe.

Groetjes,

Michèle