dank
Voorstellen
Twinklingstar
#22
haha nou inderdaad een telegram zou niet gek zijn
en dan ook wel erin vermeld hoe lang het ongeveer gaat duren
hoopte ook dat de baby al met 38 weken gehaald zou worden, dat was tot voor kort wel zo inderdaad, maar tegenwoordig doen ze het liever bij 39 weken omdat de longen dan beter rijp zijn. Maar goed als het eerder begint heb je inderdaad een probleem, want dan wordt het een spoedkeizersnede… en als je pech hebt ben je al zo ver dat dat niet meer kan.
Maar ik ben allang blij dat ze sinds een (paar) jaar (?) je in elk geval de keuze geven bij een stuitligging om een keizersnede te laten doen.
liefs
M_S
#23
Hallo Allemaal !!
Ik ben Myrthe en Stefan en samen hebben we 4 kinderen zelf ben ik 23 en m’n man 24. maar we hebben 4 wondertjes zal ze ff voorstellen de oudste heet Merlijn van 6 jaar daarna komt Shanna van 4 jaar dan komt onze kleine boef Sem van 2jaar en dan hebben we nog een prinsesje Michelle van 9 maanden oud maar we hebben er een beetje spijt van om zo vroeg kinderen te krijgen ik was zelf nog met me studie bezig dus help ons altublieft om een goede opvoeding te geven
Gewijzigd door - M&S op 10 Oct 2010 16:00:19
MesHommes
#24
Hoi Twinklingstar, ik ben Ghislaine, 27 jaar en wij wonen met z`n drietjes in het gezellige Brabantse Best.
Ik zag dat je een geplande keizersnede krijgt… ben je inmiddels al bevallen? Zo niet heel veel sterkte gewenst!!
Groetjes xx Ghis
Gewijzigd door - Ghis- hartje -Joaquin op 11 Oct 2010 13:00:55
Twinklingstar
#25
Hoi Ghislaine,
nee morgen is de grote dag… dus ik zit ziek van de zenuwen op de bank… Ik ben echt blij als we 24 uur verder zijn
uiteraard zal ik mijn ervaring hier op ikkeben delen als ik weer thuis ben.
Liefs
Tamara
heleen
#29
Misschien lig je al met jullie wondertje bij je
Ik heb er twee gehad met keizersnee 1 was gepland
Ik hoop dat het je een beetje mee is gevallen
Geniet van jullie wondertje
Groetjes van Heleen trotse mama van Robin en Justin
Twinklingstar
#30
Zo, eindelijk even tijd om te vertellen hoe het is gegaan!
Ik was echt bloednerveus van te voren, dus daardoor ging ik al gestressed de operatie in, echt, ik zag er zo tegenop! De ruggenprik lukte niet helemaal, dus die heeft de anesthetist hoger moeten zetten, waardoor ik het erg benauwd kreeg, precies waar ik eigenlijk al bang voor was. Bovendien was het niet echt een aardige vrouw die me op m’n gemak stelde, of misschien is ze wel aardig maar had ze haar dag niet… Toen dat enge gevoel dat je niks meer voelt, dat vond ik ook echt supereng. Nou ben ik best een controlfreak, en me overgeven en loslaten is dan ook heel moeilijk voor mij, vandaar dat ik de hele operatie vreselijk vond. Ik werd af en toe niet lekker doordat mijn bloeddruk daalde steeds, dus elke keer als ze iets in mijn infuus spoten vroeg ik: gaat het wel goed met mij? En af en toe: ik kan niet meer ademen! Achteraf wel komisch en ik schaam me ook wel een beetje, want ik voel me achteraf best een aansteller. Zolang mijn lief naast me zat ging het wel, maar toen hij weg was duurde het voor mijn gevoel echt lang voor ik klaar was! Op de uitslaapzaal bleef ik flink vloeien, dus het duurde echt lang voor ik naar mijn zaal mocht. Maar… uiteindelijk was het zover en kon ik mijn mannetje vasthouden! Toen hij nagekeken was door de kinderarts heb ik hem overigens ook even mogen vasthouden, maar dat is een beetje langs me heen gegaan.
Het was precies lunchtijd toen ik terug was, dus ik kon ook eindelijk eten, want ik had echt verschrikkelijke honger. Daarna voelde ik me al snel beter gelukkig. Het viel wel even tegen daarna dat je niet meer elke beweging kan maken zonder nadenken, maar dat vond ik niks in vergelijking met dat uur op die operatietafel. De volgende ochtend vroeg werd de catheter eruit gehaald en in de loop van de ochtend moest ik plassen en douchen. En de dag daarop moest ik alweer naar huis! Echt schandalig vind ik, want je bent nog helemaal niet opgeknapt en je loopt als een oma… Maar goed dat schijnt met de verzekering te maken te hebben, die wil niet meer dan 2 dagen vergoeden aan het ziekenhuis. Omdat de kraamzorg geen gespecialiseerde kracht kon leveren heb ik nog een nacht in het geboortehotel doorgebracht, maar dat vond ik niks, je ligt helemaal alleen op zo’n kamer, en mijn lief kon niet bij me blijven omdat het niet opschoot om onze dochter daar ook te laten logeren. Dus die vrijdagmiddag was ik weer thuis… Nu gaat het redelijk, de afgelopen dagen ben ik wel wat meer gaan vloeien waarover ik me best zorgen maakte maar ook dat gaat nu weer iets beter. Wat het herstel betreft moet ik zeggen dat ik geen pijn meer heb en de vermoeidheid valt best mee.
Met Jayson, want zo heet ie, gaat alles prima. Hij heeft alleen een reflux in een urineleider, die tussen zijn linkernier en blaas, want daar zit een soort klepje. Dit kan vanzelf overgaan en het schijnt ook vaak voor te komen, maar hij moet onder controle blijven en preventief antibiotica slikken zodat hij door de urine die terugloopt geen nierbekkenontsteking krijgt. Dit was al bekend toen we de 20weken echo kregen, alleen konden ze na de geboorte pas kijken hoe het precies zat. Hij heeft er echter gelukkig geen last van en hij doet het prima! Hij wil wel veel bij ons zijn en in slaap vallen doet ie alleen in mijn armen, dus ik heb maar een draagdoek besteld zodat ie lekker de hele dag bij kan zijn en ik zelf ook nog wat kan doen
Nou een heel verhaal is het geworden… ik hoop niet te warrig
Ik wil jullie nogmaals danken voor jullie medeleven!
Liefs
Tamara
Mriek
#31
Gefeliciteerd Tamara! Heftig verhaal hoor, je bent helemaal geen aansteller. Logisch toch, dat zoiets indruk op je maakt allemaal? Heel veel geluk met elkaar en hopelijk komt het met de reflux helemaal goed!
Groetjes,
M
Sandra1980
#32
Gefeliciteerd met jullie zoon. Vervelend dat het best wel tegenviel allemaal. Enne, je bent helemaal geen aanstelster hoor. Een keizersnede is nu eenmaal niet fijn. Ik heb zoals ik al eerder vertelde bij Tim een keizersnede gehad, maar hoop deze keer op een natuurlijke bevalling. Maar goed dat wachten we wel af.
Sterkte met je herstel en geniet van jullie zoontje.
Groetjes,
Sandra
