Jajaja waarom nu? Waarom waarom? Oh ik heb zitten janken maandag op de bank. Ik was smiddags door mijn voet geklapt (wilde was ophangen) en denk nog … zo dat breng ik eraf … voelde er nl weinig of niks van. Heel de tijd gelopen, Jurian in bad gedaan etc. Toen om 20.00 uur met bak koffie op de bank begon het steeds zeerder te doen… Ik dacht nog het zal toch niet. Manlief was niet thuis. Ik had mijn voet al omhoog gelegd maar het werdt niet minder. Even later ging ik naar toilet maar ik kon terug niet meer lopen. Kon er niet op staan, kon er niet mee hinken kon NIKS. Oh wat voel je jezelf dan zielig…
Over de vloer schuivend heb ik een natte doek van de aanrecht (de vaatdoek geritst) en ben op de bank gaan zitten. Maar de pijn werd erger en erger… Toen manlief eindelijk om half 11 thuis kwam waren er al heel wat traantjes gevallen… (ook van de spanning hoor). Heb die avond toch maar even huisartsenpost gebeld. Ze zei koelen en omhoog leggen… dat deed ik dus al. Ze vermelde er ook nog bij dat het heel erg pijnlijk kon zijn, omdat het bloed en vocht op de verkeerde plekken is gaan zitten. De volgende dag moest ik naar huisarts gaan. Na een flinke dosis (mocht) pcm ben ik na een uur naar boven gedragen door manlief (wat zal die het zwaar hebben gehad!!). Ook snachts moest ik hem wakker maken om naar toilet te gaan (tja en dat gebeurd nu nogal eens). De volgende dag moesten we foto’s maken om te kijken of het niet gebroken was… Maar gelukkig ging het daarna elke dag wat beterder. Heb tijdje met krukken gelopen, maar ook die nu niet meer nodig. Bij verkeerde beweging voel ik het nog wel… maar … een ongeluk zit ik in een klein hoekje. Vandaar ook mijn afwezigheid deze week… had genoeg te stellen aan mezelf en zoonlief die in de pp zit…
