Vind het soms echt niet meer leuk

#1

Hebben jullie dat nu ook of ben ik de enige. Ik voel me op het moment soms onzeker en schuldig. ik heb een nare tijd achter de rug met het heftige ongeluk, een scheiding die nogsteeds loopt etc etc en mijn dochter zit nu ook echt in de oh zo leuke peuterpuberteit dus echt gezellig is het regelmatig niet te noemen! Ik ervaar deze tijd natuurlijk als erg belastend en zwaar,maar eerst kon ik nog echt genieten en tot rust komen met mijn dochter. Nu niet meer. Ik schaam me om het toe te geven maar ik ben soms blij als ik haar naar het KDV kan brengen en haar een dagje niet om me heen heb. Ik tel soms de uren tot ze naar bed gaat zodat ik rust heb etc etc etc. Ik vind het niet meer leuk om spelletjes met haar te doen en zou willen dat ze zich eens wat vaker alleen kon vermaken zodat ik me met andere zaken kon bezig houden dan dorapoppen, kleuren, kleien etc etc. Ik houd van mijn dochter, maar ik vind het niet echt gezond dat ik haar dus soms liever niet om me heen heb of zelfs blij ben dat ze een dag weg is. Ik weet nog het gevoel wat ik had voor haar vanaf haar geboorte tot een paar maanden geleden. Die onvoorwaardelijke liefde wat ze ook deed, de trotse gevoelens als ze weer eens iets nieuws, geks of liefs deed, dat heb ik allemaal niet meer nu. Mijn moeder en leidsters op het kdv vertellen soms ook heel enthousiast hoe ze weer iets gezegd of gedaan heeft die dag en ik reageer dan natuurlijk ook erg enthousiast, maar eerlijk… zo voel ik dat helemaal niet. Is het nu echt zo bijzonder dat ze haar eigen schoen aan deed (ik noem maar wat) denk ik dan? Is knap en leuk, maar moet ik daardoor nu een gat in de lucht springen en haar omhelzen? Snappen jullie een beetje wat ik bedoel??? Hebben andere moeders in de ppt ook wel eens een fase gehad dat ze het gevoel hadden het allemaal even niet meer zo leuk te vinden allemaal??? Of zijn dit bij mij nu echt nog de gevolgen van een zware tijd. Ik zou zo graag willen dat die onvoorwaardelijke liefde en het genieten voor en van mijn dochter terug kwamen en ik vraag mij dus af of dit een fase is waar meerdere moeders doorheen gaan? Soms ben ik bang dat ik ineens minder van mijn dochter ben gaan houden en dit niet meer terug zal komen. Heb dit heel lang niet hier durven vragen omdat ik me ervoor schaam, maar om er iets aan te doen moet je het bespreekbaar maken toch.

mama1980

Lilypie Third Birthday tickers

#2

Knap dat je het bespreekbaar maakt!

Ik denk echt dat het te maken heeft met die heftige tijd die je door hebt gemaakt en nog steeds doormaakt. Het feit dat je zo kan uitkijken naar tijd voor jezelf interpreteer ik als volgt: jouw batterij is aardig leeg en je hebt tijd nodig om op te laden. Heeft niets te maken met je dochter of dat je niet meer onvoorwaardelijk van haar kan houden. Je klinkt ook een beetje afgevlakt qua emoties; kijk je uit dat je niet in een depressie terechtkomt of in een burn-out? Die kans is best reëel volgens mij…

Heb je hulp? Misschien kan professionele hulp in de vorm van gesprekken je helpen, als een soort uitlaatklep. En breng je meisje inderdaad regelmatig onder bij een oppas, zodat jij kan bijtanken. Doe dan ook echt iets voor jezelf waar je kracht uithaalt (dus niet het huishouden), zodat je kan opladen.

Sterkt meid! Niet twijfelen aan de liefde voor je dochter!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#3

Ik denk dat het een logich gevolg is van de heftige tijd die je achter de rug hebt en waar je eigenlijk gewoon nog in zit! Je kunt het niet even delen, de verantwoordelijkheid niet, maar ook de frustratie als je dochter een heftige dag heeft. Dat lijkt me een hele omschakeling.

Kijk of je haar wat vaker bij anderen kwijt kan. Misschien kun je een aantal dagen met een vriendin of zus de hort op om even echt bij te tanken. Dat is heerlijk, en ondertussen ervaar je waarschijnlijk dat je je meisje gaat missen en wordt voor jou duidelijk dat je echt nog wel heel veel van haar houdt. Wij gaan heel soms samen een weekendje weg en hoewel het even wennen is, genieten we zo van het feit dat we even geen kinderen om ons heen hebben! En na het weekend is het heerlijk ze weer te zien. Die afstand heb je soms ook even nodig en daarbij die tijd voor jezelf.

Die gevoelens liggen nu even bij jou en het is goed dat je er zo eerlijk over bent tegenover jezelf. Je erkent dat het even niet goed loopt en nu kun je er dus iets aan gaan doen.

In je eentje een kind opvoeden is denk ik gewoon hartstikke zwaar en in deze fase (ppt) al helemaal! Je moet ergens je stoom af kunnen blazen om het in persectief te zien en te realiseren dat zij dit gedrag nodig heeft om haar karakter te vormen en dat jij er bent om dit te begeleiden en kaders te bieden. Dit kost van tijd tot tijd wel bakken met energie en geduld. En dat moet ook ergens vandaan komen.

Als het even kan, moet jij (volgens mij) even pauze krijgen. Probeer het te regelen.

En heel kort: Er zijn momenten geweest dat ik het ook even niet zo leuk meer zo vond en als mn man dan thuis komt, vertel ik dat en zeg ik in het ergste geval: Ik ben even boven, over een half uurtje ben ik weer een geduldige mama. Even tot mezelf komen. Jij hebt die mogelijkheid nu niet en dan moet je dus aftellen tot bedtijd voordat je die tijd voor jezelf kunt pakken. Ga je daar niet te schuldig om voelen, maar zie het als een teken dat jij echt even aan jezelf moet gaan denken en reserves bij moet gaan vullen.

Lfs


#4

@mriek die burnout heb ik al gehad en ben ik nu juist net een beetje te boven gelukkig. ik heb sinds het ongeluk wat nu bijna een jaar geleden is regelmatig gesprekken gehad bij een psycholoog. deze zijn nu net afgerond omdat hij mij weer sterk genoeg vind om het zelf te doen. de situatie met de scheiding etc is
nog niet helemaal afgerond. huis staat nog te koop etc etc, maar doordat mijn ex nu in een appartement zit is er wel meer rust in huis. wel brengt dat extra appartement weer extra financiele zorgen met zich mee en doordat ik nu alleen ben sta ik er thuis met onze dochter idd ook alleen voor. maarja, samen in 1 huis was ook geen optie meer dus dan is het kiezen tussen 2 kwaden. ik voel me idd nog best afgevlakt qua emoties maar dat is denk ik nog een beetje zelfbescherming op t moment na alles. heb zeg maar eerder het idee dat dat
beter wordt dan slechter. en ik weet dat ik iets voor mezelf moet doen als zij er niet is, maar helaas komen er geen kabouters bij mij thuis dus ik moet wel schoonmaken en ook financieel niet zo makkeljjk nu dus dan blijft er ook niet zoveel over. @ liske, even pauze ik zou niks liever willen maar dat gaat helaas niet financieel met een hypotheek en nu dus nog een huurappartement. het liefst zou ik idd het vliegtuig instappen en 2 weken op t strand gaan liggen. helemaal niks doen!

mama1980

Lilypie Third Birthday tickers

#5

@mriek die burnout heb ik al gehad en ben ik nu juist net een beetje te boven gelukkig. ik heb sinds het ongeluk wat nu bijna een jaar geleden is regelmatig gesprekken gehad bij een psycholoog. deze zijn nu net afgerond omdat hij mij weer sterk genoeg vind om het zelf te doen. de situatie met de scheiding etc is
nog niet helemaal afgerond. huis staat nog te koop etc etc, maar doordat mijn ex nu in een appartement zit is er wel meer rust in huis. wel brengt dat extra appartement weer extra financiele zorgen met zich mee en doordat ik nu alleen ben sta ik er thuis met onze dochter idd ook alleen voor. maarja, samen in 1 huis was ook geen optie meer dus dan is het kiezen tussen 2 kwaden. ik voel me idd nog best afgevlakt qua emoties maar dat is denk ik nog een beetje zelfbescherming op t moment na alles. heb zeg maar eerder het idee dat dat
beter wordt dan slechter. en ik weet dat ik iets voor mezelf moet doen als zij er niet is, maar helaas komen er geen kabouters bij mij thuis dus ik moet wel schoonmaken en ook financieel niet zo makkeljjk nu dus dan blijft er ook niet zoveel over. @ liske, even pauze ik zou niks liever willen maar dat gaat helaas niet financieel met een hypotheek en nu dus nog een huurappartement. het liefst zou ik idd het vliegtuig instappen en 2 weken op t strand gaan liggen. helemaal niks doen!

mama1980

Lilypie Third Birthday tickers

#6

wat naar voor je meisie! logisch dat je na een heftige tijd deze gevoelens hebt, en het feit dat je je er zo rot over voelt zegt juist genoeg over je liefde voor haar.
begrijp 1 ding heel goed; ik denk dat elke moeder zn kind ooit op school afzet en denkt; heh eindelijk rust. ik denk dat ook wel is hoor, en dat ik geen zin heb om WEER een spelletje met m te moeten doen. en dan voel ik me s’avonds ook wel ellendig dat ik dat die dag zo gevoeld heb. maarja dat is dan ook na daaaagen puberen, en na dagen niet alleen kunnen spelen. en mama voor mama na. ja hallo, op den duur wordt je dat gewoon beu, en zeker als je al een rotdag van jezelf hebt.
maar als dat dagelijks zou zijn zoals jij het nu omschrijft… is het idd wel een probleem aan het worden. het is zeker niet iets om je voor te schamen, je bent gewoon lichamelijk en geestelijk helemaal op. je hebt even rust nodig en daarna of tijdens die rust moet je nieuwe positieve energie op kunnen doen.
ik vind het geen gek idee om hiermee even langs je huisarts e gaan voor een evt. doorverwijzing naar een maaschappelijk werker oid?

sterkte meisie en schaam je niet dat je je hebt uitgesproken. je zou je pas moeten schamen als je deze gevoelens had, en je er niks op uit zou doen om het beter te maken voor haar… en voor jezelf. respect lieverd!

#7
quote:
@ liske, even pauze ik zou niks liever willen maar dat gaat helaas niet financieel met een hypotheek en nu dus nog een huurappartement. het liefst zou ik idd het vliegtuig instappen en 2 weken op t strand gaan liggen. helemaal niks doen!

mama1980

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb3f.lilypie.com/hfhTp1.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Third Birthday tickers” /></a>

Het hoeft geen 2 weken Ibiza te zijn, weekendje Gent is een stuk goedkoper natuurlijk Ik snap dat het kosten met zich meebrengt, maar belangrijk is het wel! Misschien kun je zoiets aan je familie voor je verjaardag ofzo vragen, icl. oppas. Heb je wat om naar uit kijken (als je een dezer maanden jarig bent…)

in elk geval sterkte!


#8

@Liske, hahaha ik moest even lachen toen ik je reactie las. Kan jij natuurlijk helemaal niet weten, maar Gent is de plaats waar mijn ex in het ziekenhuis lag en ik dus 3 maaden lang naatoe op en neer ben gecrossed. Gent hoef ik dus de komende 10 jaar niet meer te zien! hahah, maar ik snap heel goed wat je bedoelt hoor. Helaas ben ik pas in december jarig… Maar idd, als je even goed zoekt kan je zoiets best voor een redelijke prijs vinden.

mama1980

Lilypie Third Birthday tickers

#9

@mamavanrico, idd ik denk ook wel dat dat er gedeeltelijk mee te maken heeft. het is niet alleen de moeilijke tijd en dat mijn kaarsje dus gewoon even uit is, maar ook het feit dat mijn dochter continue mijn aandacht wil en anders is het huilen jengelen vervelend doen. En ik kan het gewoon niet opbrengen om 24/7 met haar bezig te zijn. Het is dus een combi van mijn vermoeidheid met haar lastige fase die het dubbel zo zwaar maakt. Kijk, als ze lief in haar bedje ligt te slapen s avonds en ik ga nog even bij haar kijken voor ik ga slapen dan zou ik het liefst naast haar en tegen haar aan kruipen, maar als ze wakker is is ze zo ontzettend druk en veeleisend op het moment… ik zeg wel eens voor de grap. Als ik een euro zou krijgen voor iedere keer dat ze mama zegt zou ik binnen een week miljonair zijn!

mama1980

Lilypie Third Birthday tickers

#10
quote:
@Liske, hahaha ik moest even lachen toen ik je reactie las. Kan jij natuurlijk helemaal niet weten, maar Gent is de plaats waar mijn ex in het ziekenhuis lag en ik dus 3 maaden lang naatoe op en neer ben gecrossed. Gent hoef ik dus de komende 10 jaar niet meer te zien! hahah, maar ik snap heel goed wat je bedoelt hoor. mama1980

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb3f.lilypie.com/hfhTp1.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Third Birthday tickers” /></a>

OEPS! Wat een toeval! Gent valt af! hahaha! Antwerpen dan maar!