Verwen ik mijn kind teveel met mijn aandacht?

#1

hoi hoi,
heb het forum gevonden hoor en heb een vraag!
mijn dochter van bijna twee is op het moment heel erg aan het hangen aan mij, wil niet dat een ander haar opppakt, wat geeft, uit de kinderstoel pakt, etc.
soms ga ik er in mee, en pak ik haar en soms negeer ik het.
nu zei een vriendin tegen me, waardoor ik dus ben gaan twijfelen, dat ik dat gedrag gemaakt heb. Door haar altijd zoveel aandacht te geven, is ze aan mij gaan hangen en wil nu dat ik alles doe!
Is dat nu zo of hoort het bij de leeftijd, wat ik dus dacht…een fase.
wie of wie kan mij het (hopelijk) verlossende woord geven. Want als ik haar echt teveel aandacht geef, dan moet ik daar dus wat aan gaan veranderen…Maar daar open ik dan wel weer een nieuw vraag forum over!

#2

Anna is al vanaf het begin een pappa’s kindje en soms gaat het zover dat alleen pappa haar naar bed mag brengen, pappa haar moest aankleden, pappa haar in bad moest doen en ga zo maar door.

Soms geven we eraan toe, wan het streelt pappa zijn ego ook wel een beetje maar vaak (meestal) pak ik haar gewoon op en neem haar zelf mee. Bij kop en kont pakken heet zoiets ! Flink schreeuwen als gevolg, maar dat is na een poosje weer over of ik preek haar even streng toe.

Of ze kan hier ook wel eens op de gang terecht komen als het te ver gaat.

Als het bij jullie te ver gaat kun je verder gaan met negeren of haar even op de gang zetten. Ze kunnen ook wel een beetje eenkennig zijn en dan kun je kiekeboe spelletjes doen. Dan leert ze dat mamma altijd terug komt!

Mamma van:
Anna geboren op 2 juli 2007
Nora geboren op 4 juni 2009

#3

he Judith,
bedankt voor je snelle reactie! ligt het dan niet aan mij…? Want ik wil haar niet eenkennig maken.
ik weet dat als ik er niet bij ben dat het super gaat, niks aan de hand maar zodra ik me laat zien laat ze alles vallen en is het weer MAMA!
streelt ook mijn ego wel maar wil niet dat ik haar ’ verpest’ en dat ze altijd maar haar ding moet hebben van mama.
ze gaat ook twee dagen naar de creche en die vriendin zei ook dat ik haar meer moest uitbesteden, daar heb ik dan moeite mee, maar of ik haar daardoor nog eenkenniger maak…don’t know.
maar goed, doorzetten, negeren en maar even laten brullen …

#4

soms in toegeven en andere keren idd gewoon negeren.
Lindsey heeft het ook een tijdje gehad, andere kindjes hangen weer meer aan de papa’s.

Je kan jezelf is afvragen of het echt zo is dat je ze altijd maar geeft wat zij hebben wil. Aan de hand daarvan zou je je gedrag naar haar kunnen veranderen.
Maar dikke kans dat je het gewoon goed doet en dat ze gewoon een mama’s kindje is. En dat gaat vanzelf wel wat minderen en worden ze zelfstandiger en laat ze ook makkelijker van anderen iets toe.

liefs,
Rinske

#5

Ik ben het niet eens met je vriendin dat jij dit gedrag gemaakt hebt. Die eenkennigheid is hier ook duidelijk een fase.

Fabienne is bijna 2,5 en hangt nu niet zoveel meer aan mij. Het ene moment is het pappa voor en na en een ander moment loopt ze veelvuldig met me te kroelen.

Zoals eerder gezegd; soms is het toegeven en andere keren idd gewoon negeren.

Je maakt haar dus niet eenkennig!

Groetjes Esther

#6

Heeft die vriendin van jou zelf ook kinderen? o op het eerste gezicht lijkt mij van niet, want ze heeft volgens mij gen idee waar ze het oevr heeft!!
Echt waar meid, dit hoort erbij, Bo heeft het ook gehad, het is een fase wat af en toe terug keert, en ieder kind gaat er door heen. Je hebt het dus echt niet zelf veroorzaakt zoals jou vriendin dat zegt!! De ene keer gingen wij mee in het gedrag van Bo, want Bo is namelijk een ventje die behoorlijk mama minded is!! En de andere keer moest hij het met papa doen. Het kan niet altijd mama zijn!! Maar het is echt normaal hoor dat je kleine dit heeft!!

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#7

Ik ben net als Woezel ook wel benieuwd of jouw vriendin kinderen heeft. Zo niet dan komt ze er misschien nog wel achter dat je eenkennigheid niet zelf aanleert bij een kind.

In de bekende tijdschriften en boeken zoals Oei ik groei komen de eenkennigheids-fases ruimschoots aan de orde. Het hoort er echt allemaal bij. En … het komt en gaat.

#8

mijn vriendin heeft zelf drie kinderen dus ik was onder de indruk van wat ze zei, dacht dat zij het wel moest weten!
en ik krijg van mijn vader ook vaak te horen dat ik mijn dochter meer los moet laten, maar ik heb daar nog geen behoefte aan.
wel moet ik haar meer laten, leren alleen te spelen want dat is hier niet aan de hand.
en op de creche kan ze het wel…
ze zit nu heel erg in de fase van uitproberen en dat maakt me gewoon best wel eens onzeker, verwen ik haar teveel of niet. En dan zo’n opmerking, lang leve het forum, geeft me weer wat zelf vertrouwen!

#9

Mijn dochter en ik zijn ook altijd bij mekaar in de buurt hoor! Ben ik in de keuken, dan is zij in de keuken. Ben ik in de kamer? Je raad het al…
Ik heb hier absoluut geen moeite mee, ze moeten straks al zoveel dingen zelf, ik geniet er nu nog gewoon van, zolang het kan!
Kijk, alleen spelen moet ze wel eens, want ze heeft nog een broertje, die toch ook zo nu en dan wat eten en aandacht wil! Maar over het algemeen is ze altijd in de buurt; Heerlijk!

#10

ik geniet er ook zo van! tuurlijk zou ik het fijn vinden als ze zichzelf ook een beetje zou kunnen vermaken.
en ik merk dat anderen het jammer vinden dat ze niet zo makkelijk naar hun toe stapt of wil dat ze haar oppakken, maar het is nu eenmaal zo.
ik wil ook niet door iedereen opgepakt worden toch!
maar ik vind het hebben van een kind heerlijk maar het heeft me ook wel zo onzeker gemaakt. ik ben een spons voor kritiek geloof ik, bedankt voor de reacties!

#11

Ik denk dat het juist gewoon niet aan jou ligt! Jou dochter is gewoon meer op jou gericht, en dat heeft toch juist ook wel weer wat, al is het misschien soms ook vermoeiend dat je denkt van ga eens even lekker zelf spelen! Hier precies het zelfde alleen stapt mijn ventje wel op iedereen af ondanks dat ie ze niet kent.
Alleen wijst ie wel naar mij dat ze maar weten dat ik de mama ben
Maar het verschilt heel erg per kind denk ik. Want het vriendje van Nathanael die is juist ook heel erg naar zijn moeder gericht, en wil ook niet dat iemand anders hem optilt oid…
Terwijl de ouders zelf ook gewoon heel open zijn en vaak andere dingen moeten doen dan alleen met hem op schoot te zitten bijvoorbeeld.
Ik denk je moet je maar niet onzeker gaan voelen oid, je voelt zelf het beste aan, en het is jou kind en jou manier van opvoeden
Ik zou het juist lekker vinden, en je weet zelf wat genoeg aandacht of teveel aandacht geven is denk ik!

#12

Hoi,

ik dacht/denk dit ook wel eens. Mijn man is s’morgens om half zes de deur uit en komt vaak pas na half acht weer thuis. hij is dus veel weg en zijn mijn dochter ( nu 5,5) en ik op elkaar aangewezen. Daarnaast is ze heel ziek geweest en hebben we daarna veel afgetobt. In het begin deden we de verzorging samen maarja je kan niet eeuwig vrij blijven vragen en omdat mijn man het hoofdsalaris heeft hebben we besloten dat hij weer fulltime aan het werk ging. Uiteindelijk zijn we de ziekte en het aftobben voorbij. Onze dochter hangt nog steeds hierdoor veel aan mij vooral wat betrefd verzorging en eten betrefd. ook als ze onzeker of verdrietig is rent ze eerst naar mij. Ik merk dat ze soms echt aan elkaar moeten wennen als hij wel thuis is. Maar het zijn ook fases soms is ze sterker afhankelijk van mij en soms ook niet. Daarom hebben we afgesproken dat als papa thuis is dat hij voor haar zorgt en ondanks de tranen en soms ruzie stug volhoud. Soms is dit moeilijk hij doet natuurlijk dingen op een anderen manier maar nu begint ze het langzaamaan te accepteren.
Wat ik wil zeggen:
Het ligt niet aan jou ze is gewoon veel bij jou en je moet wennen aan het feit dat ze ook steeds meer zelf kan en daar moet je kindje aan wennen en jullie samen moeten er aan wennen dat er processen veranderen.
Ik denk dat je het goed doet om onder omstandigeheden waarin het gewoon even makkelijk is toe te geven toe te geven Ik bedoel je hebt geen zin in een scene van een half uur terwijl je op het punt staat weg te gaan en je moet op een bepaalde tijd ergens zijn( al moet ze het dan ook leren hoor) en wanneer de omstandigheden er naar zijn niet toe te geven. Dus als je thuis bent je papa/oma kan ook haar haar brood geven dan gewoon volhouden en nergeren.
Wel vind ik persoonlijk dat je het toegeven moet beperken en het negeren vaker moet zijn als je vind dat iets uit verhouding is maar ik denk dat je dat zelf samen met je man moet beslissen wat is uit verhouding en wat is normaal.
Ik denk dat mijn dochter altijd de neiging zal houden eerst naar mij te trekken en dat is alleen maar fijn om te weten maar het is ookwel eens fijn als je kan zeggen ga maar even naar die en die.

Hoop dat je er wat aan hebt

groetjes

lon106

#13

ik weet het nu ook…alle periodes hebben zo hun fases…
en ik ga er lekker van genieten…en af en
toe raad vragen aan jullie!