hoi siliva,
Patrick onze zoon nu inmiddels 2,5 jaar oud had het zelfde rond die leeftijd.
Opeens zomaar venuit het niets leek het wel wilden hij niet meer slapen. Ik heb echt overal aan gedacht en ik denk niet dat je hem te veel laat slapen hoor. Patrick sliep evenveel overdag rond die tijd. en net zo onverwacht dat het begon is het ook weer overgegaan.
Ik heb eigelijk nooit echt geweten waar het aan lag maar wat ik nu denk is toch dat voor hem een hele wereld open gaat. Hij kan kruipen hij begint meer beweging te krijgen hij leert meer dingen en al die dingen worden tijdens de slaap verwerkt, Net zoals wij ook dingen snachts door middel van dromen verwerken.
Het is een zeer vermoeiende periode geloof me ik weet er alles van en heb soms echt machteloos en met het handen in het haar gezeten. Maar op het moment dat ik dacht nu trek ik het echt niet meer. ging het in een keer weer goed.
Ook nu merk ik op het moment dat er wat veranderd zoals het gaan naar de peuterspeelzaal, of zijn papa die ineens in de ziektewet zit door een operatie aan de knie, die dingen die wij erg makkelijk verwerken hebben ongemerkt op kleine kinderen een grote werking. En dat verwerken zij ook in hun slaap op momenten van rust.
Dus maak je niet al te veel zorgen en toch als jij je wel zorgen maakt, ga gerust naar de huisarts en een wijkverpleegkundige. Houd in je achterhoofd: jij bent de moeder en moeders en vaders voelen ontzettend goed aan wanneer er iets niet in de haak is met hun kinderen.
Heel verhaal en hoop dat je er wat aan hebt.
ik wens je ontzettend veel sterkte en hoop dat je mannetje snel weer lekker rustig kan slapen.
veel liefs mignon

