… ik doe ff een voorbeeld :
vanavond manlief heeft pip opgehaald, ik hoorde haar buiten al schreeuwen … no good mood dus, binnen bleeft ze aan hem hangen, (en dan druk ik me heel zachtjes uit…driftbui… gewoon helemaal dol) want ze wilde naar buiten…
ik heb dan zoiets van negeren : kan ik dat makkelijk zeggen want ze hing niet op mij … papa die had zoiets dit kan ik 10 minuten negeren en dan trek ik het nie meer… hij sloot zich zelf zelfs ff op op de wc…kind was nie te bereiken… dus hij is een rondje met haar gaan lopen, echt ik denk nog geen 2 minuten buiten, en ze was rustig, heeft keurig gegeten, probleem opgelost…
Mijn mening (toenstraks…op het moment van ) ja hoor geef kind haar zin maar weer,ff schreeuwen en jij gaat naar buiten
zijn mening : als ik 2 minuten ff buiten met haar loop dan ist klaar… misschien wilde ze gewoon ff rondkijken… of ja ik weet eigenlijk nie meer wat hij zei want als ik boos ben doen mijn oren het niet zo goed (goh van wie zou mijn dochter dat hebben …
ik heb achteraf gezegt dat hij het goed heeft opgelost…en dat natuurlijk niet altijd ‘my way’ is… maar ik vond het wel moeilijk want ik ben opgevoed met ouders en vooral een vader, die noway ingaf zeg maar (nu weet ik van mijn moeder dat ik ook nooit zo dol werd als pippy dat heeft ze echt van manlief…hij herkend het ook…)
maar wat is nu wijsheid denk ik dan ?
Pippy is geboren 17.07.2009