Dag meiden,
Sinds afgelopen dinsdag wil onze kleine Emilie niet meer gewoon slapen zonder flink te huilen. Eerst dacht ik dat het kwam omdat ze de afgelopen 2 avonden haar pappa niet had gezien, zoals normaal wel, omdat hij nu tot laat moest werken. Afijn, zodra ik de kamer uit liep was het huilen en dat hield niet op (Emilie is normaal een kind dat heel makkelijk gaat slapen. Alleen als ze niet moe is (bijvoorbeeld bij een 2de slaapje overdag) kan ze huilen. En gisteren werd ze huilend wakker en wilde daarna alleen nog maar in de armen blijven, zodra ze (bijna) in slaap viel en ik haar in bed legde was het weer hommeles. Vanmiddag en net ook weer, zodra ze ziet dat ik de kamer wil gaan verlaten begint ze al te huilen. Gelukkig, omdat ze moe is, hield dat vanavond niet lang aan al hou ik me hart vast voor over een uurtje. De rest van de nacht slaap ze redelijk goed door trouwens. Hooguit even huilen voor de speen maar slaapt daarna gelijk door.
Een vriendin van me die zei dat dit waarschijnlijk een fase van verlatingsangst is, daar ze daar met haar 14 maanden de leeftijd voor heeft.
Ik vind het moeilijk, als ze angst heeft, om haar dan zo te laten huilen. Hoe vangen jullie dit op, en duurt zo’n fase lang??
