Verhaal van Denn zijn neef....(sorry lang verhaal)


#1

Denn zijn neef is 30 jaar, heeft een vrouw en 2 kinderen, de 3de is op komst (eind januari). Vorig jaar is hij zijn schoonmoeder verloren aan kanker. Vorig jaar dus een heel emotioneel jaar geweest.

Zo in begin augustus begon hij ineens uitvalsverschijnselen te krijgen in zijn benen. Ze zijn in het ziekenhuis geweest en daar konden ze neurologisch niets vinden.

In september zijn ze naar op vakantie geweest naar Turkije. Gezellige week gehad maar hij kreeg daar nog meer uitvalsverschijnselen (in gezicht en armen). Dus bij thuiskomst gelijk naar de dokter en naar het ziekenhuis gestuurd.

Daar allerlei onderzoeken gedaan en op 11 oktober kwam de uitslag van het biopt dat uit zijn hersenen is genomen. Hij heeft dus een primair lymfoom centraal zenuwstelsel; dwz een soort leukemie maar dan (hopelijk) alleen in zijn hoofd. Zijn levensverwachting is 1 á 2 jaar!!

Inmiddels zijn er allerlei scan’s gemaakt van longen, botten, buik, enz. Daar krijgen ze over een week de uitslag van. Hij zal dan naar gelang de uitslag van de scan’s, chemokuren moeten hebben.

Hij is gelukkig thuis bij zijn vrouw en kinderen. Jullie snappen wel dat we erg geschrokken zijn. Zeker ik met mijn hormonen kan elk moment van de dag er wel om huilen (wat ik nu ook doe).

Groetjes van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02) & van uk nummer 2 (02-12-'04 uitgerekend).


#2

ach wat een verhaal!
en wat kun je weinig doen, meeleven dat wel.

veel sterkte
mo


#3

sterkte voor dat gezin en pieker niet teveel, vooral nu in je zwangerschap komt alles 20 maal zo hard aan

groetjes Kim, mama van

en


#4

hoi jolanda
wat erg allemaal nou meid ik wens je heel veel sterkte knuffels

groetjes marielle mama van tanja


#5

jeetje erg zeg,heel veel sterkte voor hen

en ook voor jullie


#6

Brrr…wat een kippevel verhaal zeg.
Ik kan me voorstellen dat je er enorm mee zit.
Het is ook verschrikkelijk.
Heel veel sterkte meis!!!(en inderdaad, als je zwanger bent komt alles 20x zo hard aan. Ik had dat zelf ook destijds).

Groetjes, mamma van Stephan


#7

Jeetje, wat vreselijk. Natuurlijk gun je het niemand, maar zo’n jong persoon, volop in het leven met een vrouw en 3 jonge kinderen, die hoort zoiets niet te overkomen!

Heel veel sterkte!!

Groetjes Carola 04.09.1972, moeder van Jens 20.03.2001 en Mats 08.02.2003


#8

Het bewijst weer eens hoe oneerlijk het leven soms kan zijn. Helaas kun je niet meer doen dan meeleven. Ja en alles komt nu inderdaad 20 keer zo hard aan met die hormonen meid. Heel veel sterkte en een mega dikke knuffel van mij.

Groetjes Astrid,mamma van Evianne 03-04-2003