Verdrietig meisje

[Rainbow]

Een lang verhaal, maar ik moet het even kwijt…

Eva is de laatste dagen verdrietig. Dat zegt ze ook zelf. Normaal is ze heel vrolijk. Het is vooral als ze naar het kdv is geweest. Maandag moest ze opeens huilen en vandaag ook weer. Ze zegt niet wat er aan de hand is, ook niet als ik er naar vraag. Daarstraks keek ze naar het Zandkasteel en keek ze opeens heel treurig en ze at ook helemaal niks. Ze keek voor zich uit met een pruillipje en keek steeds met gebogen hoofdje naar de tafel. Ik dring op zo’n moment helemaal niet tot haar door.

Papa vroeg op het kdv wat er was, maar de leidster wist het niet. Ze zeggen altijd dat het prima gaat en dat Eva het goed doet. Maar wij zien haar best vaak alleen spelen en ze lijkt niet echt bij een groepje te horen. Bij de vorige groep had ze vriendinnetjes die haar echt opwachtten en ze was altijd omringd door andere kindjes, in deze groep lukt dat - denken wij - iets minder. Er zitten grote kinderen die zowel ouder als fysiek groter zijn en ik weet niet of Eva daar tegenop kan. Ik hoorde een leidster een keer tegen een andere moeder zeggen dat er een paar meisjes in een groepje zitten en dat zij sommige kindjes niet tolereren. Ik kreeg daar toen niet echt een goed gevoel bij, ook omdat Eva geen kerstkaart kreeg en dus blijkbaar niet in dat groepje zit. Dat geeft niet, maar ze heeft het altijd maar over een paar kindjes. Wij hebben het idee dat het niet zo lekker loopt? De leidster zei dat Eva een allemansvriendje is en dat het prima gaat, maar mijn vriend en ik zijn daar niet zo zeker van. Eva is soms best gesloten en moet echt even ontdooien.

Nu denken wij dat ze zich wat buitengesloten voelt omdat haar beste vriendinnetje - ik noem haar even Lisa - wel in een groepje zit. Maandag mocht ze er niet bij zitten (van Lisa of de leidster, dat zei ze niet) en ze zei dat ze daarom moest huilen. Vandaag zat ze ook tegenover Lisa en die geeft Eva niet meer de onverdeelde aandacht. Zo zijn kinderen en ja, Lisa is blijkbaar wat spontaner en maakt misschien eerder vriendjes? Eva voelt zich misschien in de steek gelaten? Een ander vriendinnetje is naar de lagere school en nog een ander meisje zit nog in de peutergroep. Ze heeft nu niet meer zo haar kliek die haar veiligheid bood.

Het zit me niet zo lekker. Begrijpelijk dat Lisa bv ook andere kindjes opzoekt, maar voor Eva vind ik het zielig. Het doet me pijn als ik haar verdrietig zie en als ze dan in zichzelf keert en zelfs mij - ons - niet vertelt wat er is. Ik dacht dat peuters in het moment leven, maar zij neemt een vervelend gevoel nu al mee naar huis. Misschien zijn wij te beschermend hoor, maar ik wil gewoon dat mijn kind zich overal veilig voelt en lol maakt. Volgens het kdv doet ze dat en ze gaat ook wel graag, maar toch! Ik wil het wel in de gaten houden en er anders misschien eens op het kdv over praten. Je kunt je kind niet beschermen tegen ‘de grote boze wereld’, maar je wilt ze ook niet verdrietig zien. Misschien ben ik wel een zacht eitje?

Ik kan en wil van Eva geen ander kindje maken. Ik bedoel, ze is zoals ze is: lief, een diva, een pittig meisje maar ook met haar onzerheden en soms gewoon wat bangig (eigenlijk best een aparte combi, een pittige diva die de kat uit de boom kijkt!). Het feit dat ze opeens gaat huilen op het kdv vind ik gewoon niet prettig! Ik weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan…Ik hoor graag jullie gevoel hierbij!

Groetjes Rainbow

[Mriek]

Erik is ook zo’n grote bek, klein hartje-type. Ik herken wat je schrijft: gevoelig en soms ook sip. Logisch dat je wilt dat je kind erbij hoort en vriendjes heeft en dat je het niet verdrietig wilt zien. Tegelijkertijd zeg je het zelf ook al: verdriet hoort ook bij het leven en niet iedereen wil vriendjes zijn met jouw kind, terwijl jouw kind misschien wel vriendjes wil zijn met die persoon. Hier was het andersom: een jongetje op het kdv stond heel enthousiast Erik op te wachten 's ochtends en Erik stiefelt hem zo voorbij om met een ander jongetje te gaan spelen. Dat ene jochie vond hij “stom”. Daarvan hebben wij gezegd dat dat jongetje niet stom is en dat hij dat niet mag zeggen, maar wat moet je daar verder aan doen? Het is heel sneu, maar voorkeuren en afkeuren hou je nu eenmaal.

Dat Eva er zelf niet over praat is logisch, denk ik. Geef maar eens woorden aan je gevoel als je peuter bent, da’s heel lastig. Lekker knuffelen met je meissie en haar vertellen hoe lief ze is, meer kan je niet doen

Je zou met de leidsters kunnen gaan praten of ze een beetje willen observeren wat er gebeurt met Eva in sociaal opzicht. Of ze inderdaad wordt buitengesloten soms en of ze daar dan op in willen spelen.

Leef met haar en jullie mee hoor. Hoop dat Eva zich snel beter voelt!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

[mama_snoekie]

Oh bah wat sneu… ik herken je gevoel hoor, ik heb dat soms ook met Joey. Als we in de buurt bij een speeltuintje zijn, en hij zelfverzekerd op de grote jongens afstapt om te vragen of hij mee mag voetballen, dan zeggen ze bikkelhard dat hij te klein is om te kúnnen voetballen… Als ik dat teleurgestelde koppie dan zie wil ik die grote jongens wel wat dóen! Zo sneu Maar het is idd waar dat je ze niet tegen de grote boze wereld kan beschermen.

Wat Mriek al zegt, lekker met haar knuffelen, en om zekerheid te krijgen kun je idd de leidsters eens vragen haar in de gaten te houden. Ik vind trouwens wel dat ze de kinderen daar wel een beetje kunnen sturen in het samen spelen hoor, groepjes ontstaan altijd wel, ook op de basisschool, maar het is ook belangrijk voor de sociale ontwikkeling om ze te stimuleren eens met andere kinderen iets te doen!

Groetjes Anouk

[Rainbow]

Ze is vandaag gelukkig weer helemaal Eva. Ik denk dat het een fase is, want ze speelt normaal volop en het gaat verder dus ook goed volgens de leidsters. Maar ze zei wel dat Lisa niet meer lief is, terwijl ze een paar weken geleden niet zonder Eva kon! Tja, zo gaan die dingen. Ik denk niet dat ze wordt buitengesloten door de groep, maar ik denk wel dat Lisa haar meer negeert. En dat maakt haar verdrietig. Welkom in de wereld! Omdat Eva weer vrolijk is, voel ik me ook beter. Ik hou het wel in de gaten. Als ik het gevoel heb dat het niet lekker loopt, ga ik wel even een gesprekje aan. Voor nu moet ze maar even wat andere vriendjes zoeken! Peuters zijn elkaar nu eenmaal snel vergeten! Volgens de moeder van Lisa praat Lisa nog wel veel over Eva, maar dat blijkt in praktijk niet! De liefde lijkt over haha. Eva speelt nu veel met een jongetje dat ze eerst stom vond, ze zijn zo veranderlijk als het weer!

Wat ik wel raar vind: de leidsters komen regelmatig langsgewandeld en weten dat Eva hier woont. Dan zwaaien ze. Eva lacht dan heel verlegen en zwaait niet terug. Terwijl ze hun goed kent! Gek eigenlijk, dat ze dan verlegen wordt en pas later gaat roepen dat ze ze zag! Peuters zijn gekke wezentjes!

Groetjes Rainbow

[Rainbow]

Oh ja, Eef zei net (we waren samen aan het tutten en ik probeerde er wat uit te krijgen) dat ze pas weer vriendin met Lisa was als ze lang haar had en als ze groter was. Tja, ze is wel een ukkie vergeleken de anderen, maar dat zal toch geen reden zijn lijkt me? Ze zat wel te vertellen dat ze een tosti hadden gegeten, dus ze zit wel weer op de praatstoel. Het blijft soms lastig, je zou ze soms wel in een doosje willen doen!

Groetjes Rainbow

[Rinske]

fijn dat de ‘oude’ Eva weer terug is, kan me goed voorstellen dat je daar zelf ook wat verdrietig van wordt. ze is dan toch wat gevoelig op die punten. zou het zeker wat in de gaten houden, wat mama-snoekie ook zegt de leidsters kunnen dit best wat in banen leiden waarbij alle kindjes zich goed voelen.

wat dat verlegen naar de juffen betreft, dat is hier ook heel herkenbaar hoor.
de juffen van de psz van lindsey wonen hier in de buurt dus die komen we nog wel is tegen met boodschappen doen. en lindsey is dan idd ook verlegen en durft eigenlijk weinig te zeggen of te doen, terwijl ze op de psz naar ze toe rent haha. ik heb het idee dat dit komt omdat een omgeving is waar de juffen helemaal niet bijhoren, die horen tenslotte op de kdv/psz te zijn, voor hun gevoel klopt dit dan niet.

liefs,
Rinske

[MamavanRico]

och wat naar ik snap helemaal dat je moederhart dan gekweld is!
wat me wel opvalt… is dat dat “kliekjes” gebeuren dus blijkbaar al bij zo’n jonge kinderen gebeurd? ik bedoel, ik herken dat helemaal niet ook niet bij rico’s klas. Rico is ook wel een allemansvriendje maar is nog helemaal niet in staat echt “SAMEN” te spelen, het is meer “naast elkaar” spelen wat ze op die leeftijd doen (iig bij hem in de klas) soms is er wel een moment van samenspel maar niet zoals kinderen die ouder zijn dat dan doen.

Wat ik wel herken is dat gevoel van het niet thuis voelen tussen het groepje. maar dan in de zin dat rico eerst 2 dagdelen ging, en dus in een ander groepje zat dan nu… en dat nu met de 4dagdelen hij bij andere kinderen zit die voor zijn gevoel (denk ik dan) meer op zijn golflengte zitten qua ontwikkeling etc. daar merken wij ook dat hij meer “aansluiting” heeft dan in die andere groep. en dan spreek ik niet over dat hij die andere kinderen niet leuk of lief vond…maar ik weet niet moeilijk uit te leggen, meer dat het “samenspel” hem meer bevalt nu dan toen.
ik zie dat mijn kindje hier blij is en dat voelt fijn.
het viel me ind ie andere groep ook niet op hoor dat ie dat minder had… maar ik wist het pas toen ik hem in deze nieuwe groep zag.
dat hij dus blijkbaar hier wel tevreden is en toen minder…

sterkte iig ik begrijp je gevoel knuffel!

[Rainbow]

Ja, zoals je het beschrijft MamavanRico, zo bedoel ik het ook. In de ene groep (die kleiner is) voelt ze zich meer thuis, daar spelen ze ook veel meer samen. Het is een hecht groepje dat er samen op uittrekt. Op de maandag heb je veel meer groepjes en heeft Eef wat meer moeite. Soms zit ze alleen te puzzelen, maar daarna speelt ze weer met kinderen op de kussens in de gang. Echt sámen spelen doen ze volgens mij inderdaad nog niet echt. Ik zal eens vragen hoe dat zit met die groepjes, want op die leeftijd leek me dat ook nog niet echt aan de orde?

Groetjes Rainbow

[MamavanRico]

nee ik denk persoonlijk dat het puur is, dat als het een grotere groep is de juffen minder tijd hebben om extra aandacht aan kindjes te geven. kinderen voelen dat en hebben wel volwassen zorg en aandacht nodig. zij hechten zich nog niet zo aan kinderlijke aandacht. omdat ze dit ook niet gewend zijn en zich dus onwennig kunnen voelen.
om meerdere redenen overigens hoor… b.v.: rico is heel druk maar als er een kindje om hem heen zit te stampen op de vloer en te schreeuwen als een leeuw, wordt hij daar bang van.
als de juf dat dan niet ziet omdat ze geen tijd heeft omdat de groep te groot is en dus bezig is elders… blijft hij in die negatieve gevoelens en angsten zitten en dat tast zn humeur aan.
terwijl nu hij in deze groep zit ze meer tijd en aandacht voor hem hebben, en hem meer in de gaten houden en andere kinderen en hemzelf wat meer aansturen en aansporen hij toch net dat “klikje” krijgt van: heeee ik kan het! en het lukt me!
puur een kwestie van zelfvertrouwen. eigen trots, en vertrouwen in de omgeving mbt veiligheid.

[gidget]

oow zo herkenbaar,
de hele wereld moet lief zijn voor je meisje! haha
helaas… maar als ze zo verdrietig is zou ik me daar ook zorgen over maken!
het is op deze leeftijd wel nog heel “normaal” dat zeregelmatig wisselen van vroendjes/vriendinnetjes hoor!
Emma heeft op de creche ook een aantal vaste vriendjes (3). maar nu heb ik een dag gewisseld daar ze is van vrijdag naar woensdag gegaan. precies een dag dat alle drie die kinderen er niet zijn!!
de eerste woensdag ochtend dus een zeer terleurgesteld kind, omdat die drie er niet waren! ik de hele dag een rot gevoel… (had ik wel moeten wisselen, en wat nu en wat als ze geen nieuwe vriendjes maakt etc etc) kom ik haar 's middags halen zegt ze; is eigenlijk wel leuk nu kan ik ook eens met die en die spelen!! pff opluchting voor mij!

soms zien kinderen iets even heel somber, maar gelukkig kan het ook net zo snel weer “over” zijn. idd wel ff in de gaten houden! en misschien met haar praten over met welke kindjes ze die dag leuk heeft gespeeld,misschien ziet ze dan sneller in dat er ook andere leuke kinderen zijn (naast Lisa)…

groetjes en succes!

[Rainbow]

Eva is ook erg een kindje dat zoekt naar veiligheid. Ze hecht bv ook erg aan een bepaalde leidster. Dat zijn dan meestal degenen die haar even knuffelen of ook echt even begroeten zodat ze zich welkom voelt. Dat heeft ze nodig. Als dat niet kan, als de groep inderdaad groter is, raakt ze dat safe gevoel kwijt en wordt ze misschien wat onzekerder?

Bij kindjes is het inderdaad de ene dag zo dat je hot bent en de andere dag niet! Als Eef op haar Hello Kitty scooter (loopfiets) komt, is ze bv zwaar HOT en trekt ze alle aandacht. Soms dan ook weer niet. Ze moet het leren, maar ze kan soms zo sip kijken!

Soms gaan we bij het kdv kijken bij het hek. Dat vindt ze leuk. Vaak komen er dan kindjes bij het hek staan die ze goed kent. Die roepen dan naar haar en dan zegt ze niks terug! Terwijl ze zelf graag wou kijken? Dan denk ik: zeg dan wat?

Groetjes Rainbow

[mamaJa]

Ja, als ze maar gelukkig zijn hè! Het blijft moeilijk om te zien als je kindje verdriet heeft. Het begint ook steeds eerder!!
Vandaag mag Jade trakteren op de groep, in het regelement staat dat je enkel iets gezonds mag trakteren… nou wat er voorbij komt, snoep, speelgoed ed, ik doe daar dus niet aan mee! Jade deelt knijpfruit uit. Zeg ze gisteren en waar is het cadeautje voor de kindjes? En ze werd boos dat zei dat niet had, want “iedereen had dat!” Nou dan voel je je als ouder ook lekker “voor schut staan” en ik kan daar dan ook boos om worden, waarom de leidsters daar niets aan doen??? Je bent bijna “verplicht” om mee te doen, anders zou je meisje (nu al) “een buitenbeentje” zijn…pfff En nu begint de basisschoolperiode pas

Groetjes mama Jade

[MamavanRico]

@Rainbow: ja dat kan, ook omdat er dan voor haar iets “veranderd is” misschien is Eef net als Rico een kindje wat moeilijk met veranderingen om kan gaan.
wij kunnen wel denken: ze passen zich snel aan. maar je weet niet wat er in hun koppies omgaat he.

[Rainbow]

Ik wilde nog even laten weten hoe het is afgelopen met Eef. Ze wilde maandag helemaal niet meer naar binnen bij de groep op het kdv! Papa heeft het besproken met de leidsters en die hebben het besproken in hun groepsoverleg. Het lijkt te maken te hebben met het feit dat Eva haar vriendinnetje Lisa moet delen met o.a. een jongetje dat niet aardig tegen haar is. Ze wordt dan bang om erbij te komen zitten en voelt zich buitengesloten. De leidsters trekken haar nu meer naar dat groepje, of kijken hoe ze het doet. Vanmiddag heeft ze leuk met een jongetje gespeeld. Het ging al wat beter. Het grappige was, dat Lisa thuis ook had verteld dat zij en Eva geen vrienden meer waren. Er was duidelijk mot geweest! Bij 3-jarigen! Toen had haar papa geopperd dat Eva maar eens bij Lisa moest komen spelen, gewoon samen, bij ons of bij hun. Dat gaan we nu misschien eens doen! Ze moet weer even haar draai vinden, maar ik denk uiteindelijk dat het wel gaat lukken met wat hulp. Tis wat he, die peuters?

Groetjes Rainbow

[lalala]

Hopelijk vindt Eva snel weer helemaal haar draai, want het is zo naar om te zien dat ze het niet helemaal naar haar zin heeft.

Ook Seth lijkt overal heel makkelijk mee om te gaan, maar als het erop aankomt, dan is hij erg gewend aan vaste structuurtjes ed.

Leuk idee ook om Lisa eens uit te nodigen om te spelen, dan kun je zelf ook zien hoe het tussen die 2 gaat.

Liefs, Anne