Het zit zo,
Ik heb er voor gekozen om te stoppen met werken toen Daimy geboren werd.
Nou heb ik het gevoel dat ik tegen iedereen verantwoording moet afleggen !!! Want ik heb zo’n makkelijk rustig leven… bablabla, word er gek van.
Herkent iemand dit ?? Krijg de raarste argumenten te horen, een werkende moeder is een betere moeder, en al van dit soort uitspraken. Dat is voor iedereen toch een eigen keus ??
Liefs Angelique
eenwerkende moeder is per definitie geen betere moeder hoor lekker doen wat je hart ingeeft meid lakker laten kletsen
liefs van angelique
Zou willen dat ik in jouw schoenen stond.
Is toch een luxe als je kan stoppen met werken als je kinderen krijgt. Hier zou het niet kunnen, maar heb wel veel plezier in mijn werk hoor!
Groetjes Maaike, mama van Nicky en Bob
Als jullie er voor je jezelf verantwoording voor kunnen afleggen( dan bedoel ik dat jullie er zelf achter staan met goede redenen), heeft een ander daar niks mee te maken.
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Ik loop mezelf voortdurend te verdedigen dat ik nog niet aan het werk wil. Ook niet als de jongste naar school is.
Afgelopen weekend vroeg mijn schoonmoeder nog of ik er al over dacht om weer aan het werk te gaan. Niet dat het per se moet van haar ofzo, maar puur belangstelling.
Ik ervaar die belangstelling alleen maar als een druk die iemand op je legt. Alsof werken in een betaalde baan beter is voor je zelfvertrouwen, je eigenwaarde en je bijdrage aan de maatschappij.
Of mensen vragen “Mis je het niet dat je geen collega’s hebt?”. Zucht…
Verschrikkelijk irritant is het. Ik ben bijna geneigd om een button te maken met de tekst “Nee, ik ben voorlopig niet van plan om een betaalde baan te zoeken, ik geniet me suf als thuisblijfmoeder en heb het druk zat”.
Groetekes, Sje
Als je de button gemaakt hebt, stuur hem mij dan ook op…hahahah
Je word er inderdaad gek van, of ze zeggen ja dat doet angelique wel even, alsof ik de hele dag op de bank zit !!!
Op een of andere manier is het vreemd als je niet werkt, maar thuis blijft. Terwijl dit vroeger wel het geval was.
Maar ik veroordeel ook geen mensen die wel een betaalde baan hebben, als die daar gelukkig mee zijn prima.
Ik zou het denk ik niet kunnen combineren, maar misschien krijg ik ooit nog weleens de kriebels,
Hoi,
Alleerst vind ik met je keuze niets verkeerd. Vroeger was het juist andersom. Ik bewonder vrouwen die die keuze maken en kunnen maken (geestelijk dan). Want waar een wil is een weg. Ik wou dat ik dat streepje overkon. Van dan maar wat minder. En ook de luxe had om het ook daadwerkelijk te doen.
Al moet ik wel ook wel bij zeggen dat ik het wel prettig vind om even te socialisen met mijn collega’s en klanten.
Wij hebben nou niet bepaald veel familie en wat we hebben op schoonouders na woont ver weg. (min. 1 uur rijden)
Ook vrienden in de buurt moeten we ook missen.
En dat(sociaal contact) zou ik dan wel missen. Al denk ik wel dat als je meer tijd voor alles hebt dat je dan vanzelf ook meer gaat zoeken en ook de tijd ervoor neemt om dat contact te zoeken. Want ondanks dat ik het werken leuk vind ik mis onze dochter wel en wou ik, ondanks het verveel en huil probleem dat we nu hebben, dat ik me met haar meer bezig kan houden.
groetjes
lon106
quote:
Ik zou het denk ik niet kunnen combineren, maar misschien krijg ik ooit nog weleens de kriebels,,,,,
Ik heb het ook veel te druk om er nog bij te werken. Klinkt heel suf maar zo is het wel. Zeker nu de jongste nog niet op school zit zit ik niet werkeloos op de bank soapseries en belspelletjes te kijken. En als ik zeg dat ik het de hele week druk heb, zie je mensen soms kijken alsof ze willen vragen “waarmee dan?”.
En als ik dan eens precies vertel wat ik door de week heen allemaal om handen heb, staan ze met hun oren te flapperen!
Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik het allemaal in de tijd van een betaalde baan stop. 's Avonds na het eten als alles opgeruimd is doe ik niks meer aan huishouden. In het weekend doe ik ook niks aan huishouden (ja, behalve koken, de vaatwasser, af en toe de stofzuiger,). Ik ga dus niet 's avonds nog eens staan strijken.
Dus mogelijk omdat ik het allemaal in uren overdag prop dat ik het daarom extra druk heb. Maar het is wel gezegend, mensen met een betaalde baan kunnen om 17.00 het loket sluiten. Ik kan dat nooit. Mijn werkdag begint om 7.00 en eindigt als de kinderen om 20.00 in bed liggen.
En daar heb ik met liefde zelf voor gekozen, je hoort me ook niet klagen. Behalve als er aan mijn kop gezeurd wordt of ik erover nadenk om “weer aan het werk te gaan”. Ik werk me te barsten, ik krijg alleen geen loonstrookje. Ja, ik krijg wel een loonstrookje, maar daar staat de naam van mijn man op. Haha!
Ik wil ook weleens het loket kunnen sluiten. Inmiddels ben ik dus op het punt dat ik gerust op een zaterdagmiddag als de kinderen lekker aan het spelen zijn, met een boek op de bank weg zak. Ze hebben de leeftijd dat ze zich beter zelf kunnen vermaken (3 en 4 jaar) dus mama mag ook best wat tijd voor zichzelf overdag.
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 27 Mar 2008 17:07:55
Fijn dat dat gaat toch??
En niks van aan trekken wat andere zeggen al zeg ik dat makkelijk.
Ik werk sinds lieke ipv 36 uur voorheen nog 18uur.
Ik zou mijn werk gewoon niet kunnen missen, doe het zo graag.
Werk in de ouderen zorg en kan het gewoon niet missen.
En zie het dus ook als een paar uurtjes voor mezelf!
Maar als jou keuze is stoppen met werken en jullie gezinnetje staat er achter lekker toch!! Lekker van genieten joh
groetjes Gytha
Ben het helemaal met sje eens.
Zou gek worden denk ik als ik werkte, en ook nog boodschappen, huishouden en sociale contacten moest onderhouden.
Mijn man heeft ook een drukke baan, en we hebben nu een goede balans.
Ik doe thuis alles ( behalve mannendingen hahhah), en hij zorgt voor zijn werk.
Op deze manier zijn we allebei tevreden, we hebben ook de mazzel dat daimy nu de hele avond slaapt, na haar avondmaal ( rond 4 a5 uur) gaat ze bedje in en moeten we haar wakker maken rond 10 uur voor de laatste voeding.
Zo kunnen wij ook lekker rustig eten en wat tijd voor onszelf nemen.
Ik heb dan nu nog maar de zorg voor 1 kleintje, maar ben ook de hele dag druk, ze slaapt weinig overdag. Maar kan wel heerlijk van haar genieten.
Veel mensen oordelen ook denk ik omdat ik in verhouding nog vrij jong ben (23), maar dan zeg ik, ik kan altijd nog gaan werken, het lijkt met lekker als ik de eerste jaren van mijn kindjes gewoon lekker thuis kan zijn.
Want we zouden in de toekomst nog wel graag een kindje willen.
Maar voorlopig lekker van deze kleine meid genieten.
En vind het ook wel fijn dat ik alles nu zelf kan doen, medicijnen/ voeden omdat dat niet altijd lekker loopt.
Maar inderdaad iedereen moet voor zichzelf die keuze maken, en tuurlijk kunnen we financieel nu iets minder, maar wil er graag een stapje terug voor doen. En misschien als ik een hele leuke baan had, dan had ik het mischien ook wel anders gedaan.
Maar ik was wel klaar met me werkgever, erg vervelende man, dus ben blij dat ik van hem af ben !!!
Liefs angelique
In die eerste jaren van je kind gebeurt er zoveel aan ontwikkeling. Daar wilde ik niks van missen, dus aangezien we makkelijk op 1 salaris konden leven was de beslissing voor mij niet moeilijk (hoewel ik altijd al riep dat ik thuisblijfmoeder wilde worden maar dat moet financieel maar kunnen natuurlijk).
Ik had er niet aan moeten denken dat ik mijn kinderen op een oppasadres op ging halen na een dag werken en dat ik van de oppas te horen kreeg: “Ze heeft vandaag haar eerste stapjes los gezet!!!”. Daar wil je toch zelf bij zijn als het even kan? Daar kan voor mij geen salaris tegenop. Dus zolang we het redden op 1 salaris, hoef ik niet zonodig aan het werk.
Groetekes, Sje
sje,
ik hoef ook niet zo nodig te werken redden het makkelijk van een salaris alhoewel wij wel in de schuldsanering zitten werd ik verplicht om te gaan werken omdat ik fibromyalgie heb is dit erg zwaar en moeilijk heb het toen ok aangegbven en een jaar zo dor gedobberd ben ik uiteindelijk vorig via de rechtbank gekerud door een arts en die was ermee bekend gelukkig heeft al gezegd werken kunje gewoon weg vergeten niemand zit op jou te wachten en de klachten zullen wel toenemen in de loop van de aren ben daar erg blij met deze arts.
ben blij dat ik thuis ben voor mijn jongste heb hier zat werk te doen incombinatie met werken zou ik dit echt niet kunnen ook met mijn fm tis altijd zwaar gelukkig heb ik nu mijn moemnten dat het rustig is en kan ik echt genieten vanmijn zoon heerlijk en mijn huishouden gaat natuurlijk wel gewoon door maar als het niet lukt dan doe ik ok echt niks
Top, dat je thuis blijft voor je kleine!! Geweldig dat dat mogelijk is. Ik ben van 36 uur naar 27 uur gegaan. En dat ook nog bij een andere werkgever. Ik heb daar gesolliciteerd met een dikke buik. Wij zagen het als een heel nieuw leven. Een kleine en een andere baan!!!
Laat je niet kisten en doe wat jij (jullie) vinden wat het beste is. Daar heeft verder niemand mee te maken!!
Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.