hallo allemaal,
Graag zou ik hier mijn bevallingsverhaal willen delen. Het is niet zo een pretje geweest, maar dat kan je verder lezen
In het begin van mijn zwangerschap ging het heel erg goed. tot de 16e week om precies te zijn. Ik wou sochtends opstaan om naar mijn werk te gaan, maar ik kon mijn bed niet meer uitkomen van de pijn. Mijn vriend was al naar ze werk dus hij kon me ook niet helpen omhoog te komen.
eerst maar me werk gebeld om te zeggen dat ik vandaag helaas niet aanwezig kon zijn. toen mijn schoonmoeder gebeld( die woont 2 straten verder ) die kwam gelukkig gelijk. en gelukkig had ze ook een huissleutel.
Ik was aan het huilen van de pijn. zij heeft toen de dokter gebeld en die kwam gelijk langs. die dacht dat ik bekkeninstabiliteit had. krijg spierverslappers en moest er ook paracetemol bijnemen. het ging een stuk beter 2 dagen later. ik moest naar de fysio toe en die bevestigde dat ik bekken instabiliteit had en dat ik rust moest nemen. niet te veel hooi op me vork nemen. dus vanaf de 16e week heb ik niet meer mogen werken. Ook zei ze dat het over kon gaan na mijn bevalling. dat was gelukkig een geruststelling.
Me 30ste week in me zwangerschap nog steeds alles op een laag pitje maar soms had ik even geen pijn en dan dacht ik dat het over was dan ging ik weer me ramen zemen en dat soort dingen nou smiddags lag ik al weer op bed van de pijn, maar me pijn zette door kreeg hele erge krampen in mijn buik en rug. me vriend wa sinmiddels thuis en die heeft gelijk de verloskundigen gebeld. we konden gelijk langs komen. ik kreeg een onderzoek en werd doorverwezen naar het ziekenhuis. werd daar aan de ctg gelegd en kreeg een binnenwaartse echo. ik had inderdaad weeen, maar had gelukkig geen ontsluiting dus ik mocht naar huis, maar nu had ik bedrust. mocht echt helemaal niks meer doen tot me 35ste week ben ik 10x in het ziekenhuis geweest. om maandag 22 juni voelde ik me helemaal lekker ik had geen pijn en was toen 36 weken en 1 dag zwanger. me schoonmoeder ging naar de haagsche markt en ik had daar ook heel veel zin in en ben daar heen gegaan. het was een reis van 1,5 uur heen en anderhalf uur terug. ik heb daar 3 uur lang rond gelopen en had het heerlijk naar me zin en zonder pijn. Op de terug weg kreeg ik hele erge weeen en we zaten nog maar net in de auto. dus me schoonmoeder heeft iets harder gereden dan normaal. en waren binnen een uur thuis. de verloskundigen had ik ook al gebeld in de auto en die stond al voor d deur te wachten. mocht gelijk door naar het ziekenhuis. om 1 uur snachts werd mij verteld dat ze me konden opnemen of dat ik als ik wou naar huis mocht nou ik koos voor het 2e wou lekker in me eigen bedje slapen. 's ochtends om iets voor half 8 schoot ik wakker me bedje was kledder nat. me vliezen waren gebroken..(iell wat was dat een natte bedoeling) me vriend wakker gemaakt schatttt me vliezen zijn gebroken en hij heel droog van hoe weet je dat dan. ik zeg nou het bed is nat eigenlijk alles is nat. hij ze bedje uit en heeft een handoek voor mij gepakt en ik kon naar de wc. ik dacht echt dat ik leeg liep. snel even douchen en me vriend belde de verloskundigen we mochten gelijk door naar het ziekenhuis omdat ik 36weken en 2 dagen zwanger was. met zo een heerlijk matras tussen me benen de auto in gestapt en de babytas weer is bij ons. iedereen gebeld, mijn ouders me schoonouders. me schoonmoeder ging gelijk mee.
in het ziekenhuis kreeg ik gelijk een eigenkamer toegewezen en werd weer aan de ctg gelegd ohww wat zijn die weeen pijnlijk zeg.. maar het was 29 graden buiten dus toen de ctg klaar was mocht ik lekker gaan lopen. nou we zijn lekker buiten gaan zitten. tot savonds half 8( tussendoor wel steeds naar me kamer voor controlles..) opeens kreeg ik zo een trek in haring en mijn schoon vader werkte in schevingen dus die nam verse haring mee:D ik helemaal happy en mensen op het terras zaten me raar aan te kijken. maar mij interesseerde het helemaal niet.
toen eenmaal terug op me kamer mocht ik niet meer weg. ik moest blijven liggen en als ik wou lopen alleen maar door de gang. om 9 uur werd ik naar de verloskamer gebracht omdat het niet lang meer zou kunnen duren. me vriend heeft me ouders gebeld die moesten uit den haag komen (wij zaten in breda) me ouders waren om 10 uur bij ons. en om 11 uur zijn ze weer weggestuurd omdat het niet ging doorzetten. me weeen werden steeds erger en erger. ik kon de pijn niet wegpuffen dus ik moest een ruggenprik krijgen van de gynacoloog, omdat ik ging hyperventileren. de ruggenprik kreeg ik iets over 12en ook werd ik gelijk aan een infuus gelegd om mijn weeen nog erger op te wekken. ik wist niet dat je moest bevalling binnen 24 uur als je vruchtwater gebroken was. dus ik had nog maar 8 uur anders kreeg ik een keizersnede. om half 3 werd me ontsluiting weer gemeten in had nu 5 cm ontsluiting dus me vriend kon me ouders weer bellen dat ze weer konden komen. om iets voor kwart over 3 werd het weer opgemeten en had 8 cm ontsluiting me vriend weer me oudres opgebeld dat ze moesten opschieten want ik mocht bijna gaan persen.. 5 minuten later kwamen me ouders binnengelopen (me schoonmoeder was er al.) ik kreeg nu zo een drang om te gaan persen en het mocht eindelijk had voledige ontsluiting en dat was precies om 03.21 persen persen en nog een persen ik kreeg hem er echt niet uit. hij zat klem tussen mijn bekken.. na bijna een uur te hebben geperst hebben ze me geholpen ze is toen met 2 handen naar binnen gegaan en heeft hem er zo uitgetrokken. oh wat deed dat pijn zeg. me zoon levi is om 04.19 geboren en was 50 cm en was 3100 gram dat was best goed voor een kindje dat 3,5 week te vroeg ik geboren, maar om verder te gaan ik was heel erg uitgesheurd en kreeg 22 binnenwaartse hechtingen en 15 buitenwaarts dus het was bijna rectaal.
we moesten 1 dag ter observatie in het ziekenhuis blijven en donderdag ochtend mochten we naar huis.
het is een heerlijk gezond ventje loopt goed voor opschema.
gr samantha