Van fulltime moeder naar

#1

Mijn zoontje jordy word volgende maand 1 jaar en naar lang piekeren en twijfelen heb ik besloten om mijn droom waar te maken… ik ga dinsdag beginnen met de kappersopleiding… Ik verheug me er erg op omdat ik dit altijd al heb willen doen maar dat het nooit ervan is gekomen…
Sinds jordys geboorte ben ik eigenlijk overal meegestopt en fulltime moeder geworden ( wat ik heel erg leuk vond !) maar op een gegeven moment kwam ik onbewust niet echt veel meer onder de mensen en ik wilde eigenlijk toch nog iets anders erbij… Ik wilde eerst weer gaan werken maar wist niet echt wat…
Totdat ik een advertentie tegen kwam met precies dat gene wat ik nou zo leuk vind om te doen…Ik heb me intussen aangemeld ik ga dinsdag beginnen maar zit nu met veel dubbele gevoelens …Ik ben er zo aangewend dat ik de kleine de hele dag bij me heb, heb hem nog nooit een hele dag niet gezien… hij is ook heel erg gehecht aan mij… van maandag tot en met vrijdag om 9.00 naar school en ben pas weer om 5 uur klaar! We hebben afgesproken dat hij 2 dagen in de week naar opa en oma gaat en drie dagen naar de kinderopvang… Ik voel me schuldig dat ik hem nu zoveel dagen maar hooguit 2 uurtjes per dag zal zien… gelukkig hebben wel nog het weekend samen…
Ik vroeg me af hoe andere moeders die in dezelfde situatie zitten hiermee omgaan… En hoe zit het met de kleintjes van jullie kunnen die er goed aan wennen?
Ik wil dit heeeel erg graag maar niet als het tenkoste van jordy gaat…
Ben gewoon een beetje bang dat dit mijn relatie met jordy anders gaat maken…
Wie kan me wat tips geven?

joyce

#2

een tip misschien is er niet iets te regelen dat je halve dagen naar school gaat .
dan hoef je niet schuldig te voelen en heb je ook tijd met je zoontje .
ik kon het ook zo krijgen of ik kon ook drie dagen naar school .
ik heb bijde af geslagen omdat het niet goed ging met me dochter en ik gaf ook bv .

straks over een jaar wil ik gaan doen wat ik het liefste wil doen en waar ik het beste in ben ik verdien er dus ook me geld mee.

en mijn dochter gaat gewoon naar opa en oma.

gr de mama van leyla

veronique daniels

#3

Dat is mischien wel een tip ja ik weet eigenlijk niet of dat mogelijk is…Ik begin dinsdag en dan ga ik daar meteen even over informeren…

Bedankt liefs joyce

joyce

#4

Hallo!

Ik kan me goed voorstellen dat je er erg tegenop ziet. Maar bedenk dat jouw toelomst ook belangrijk is, over een paar jaar gaat je kindje naar school en zit je alleen thuis en dan moet je de draad weer oppakken. Als jij nu het gevoel hebt dat je iets erbij moet doen moet je niet twijfelen! Laat je geen schuldgevoel aanpraten. Ik merk dat dat wel gebeurd. Ik werk zelf namelijk tussen de 40 en 50 uur per week (eigen bedrijf). Alex is nu 7,5 maand. De eerste vier maanden ben ik fulltime thuisgebleven. Ik vond het geweldig en twijfelde erg of ik terug wilde naar mijn oude leven. Ik had weinig keus, een eigen zaak heb je niet parttime… Dus met veel pijn in mijn hart ging Alex twee dagen naar opa en oma en twee dagen naar de opvang. Een dag ben ik thuis, een dag mijn man en zondags zijn we met z´n drietjes. Daarnaast sport ik nog twee keer per week, moet ik het huishouden doen en mijn sociale contacten onderhouden. Dat is allemaal best heftig, maar goed te doen. Ik voel me er goed bij, Alex groeit en bloeit, is blij, tevreden, eet goed, sociaal, slaapt als een roos, is altijd heel blij om me te zien. Dus er zijn weinig bezwaren. Natuurlijk denk ik vaak dat ik veel mis van zijn ontwikkeling, maar inmiddels ben ik erachter dat ik niet gelukkig wordt van thuiszitten en alleen moederen. Ik heb uitdagingen nodig. Ik proef uit jouw bericht dat jij daar ook aan toe bent. Er zullen altijd vrouwen zijn die je veroordelen… niets van aantrekken!!! Leef ook je eigen leven, daar wordt je een leukere moeder van.

groetjes Sylvia

#5

ik vind het knap dat jullie werken ik ben blij dat ik geen werk heb

ben fulltime mama en vind het heerlijk een sociaal leven heb ik zeker mijn vriendinnnen en fam

#6

sylvia bedankt voor je oppeppende reactie
Kon ik best goed gebruiken…
Ik ga zeker mijn best doen om alles zo goed mogelijk te laten verlopen en wat van de toekomst te maken…

Ik denk dat je automatisch als moeder zijnde toch even ongerust bent over situaties als deze maar we moeten ook keuzes maken ( soms niet zon makkelijke )
Maar ik weet zeker dat ik het in ieder geval een kans ga geven…
En hopelijk verloopt alles een beetje soepel

veel liefs joyce

joyce

#7

Hoi,

Ik herken dit, dat schuldgevoel. En het is eigenlijk nergens voor nodig, sinds kort werk ik i.p.v. 1 dag, 1 1/2 dag. Ik voelde mij hier wel schuldig over, maar de oppas zegt dat de kinderen vrolijk zijn als ze bij haar zijn. Ook als ik ze ophaal en we zijn thuis, merk ik niet dat ze er onder geleden hebben.
Het is meer je eigen moedergevoel die je in de weg zit. Zouden mannen dit ook hebben? De meeste mannen werken full-time en zien hun kinderen nog minder. Mijn man is daar heel nuchter in, die geniet van de weekenden met de kinderen en vindt het heerlijk om op bed met ze te stoeien voor ze gaan slapen. Voor de rest heeft hij geen schuldgevoelens.

Groetjes,

jantje

#8

Volgens mij heb je daar wel gelijk in mannen hebben het er vaak makkelijker mee bij mij is dat ook het geval maar dat komt omdatze vaak ( niet altijd ) ook de kostwinnaars zijn en dus meestal al vanaf begin afaan fulltime blijven werken en zo makkelijker aan de situatie kunnen wennen dat is mijn gedachte…

Ik ga zometeen voor de eerste keer weer naar school! ben best zenuwachtig
Maar ook verheugd…
Ben benieuwd hoe deze dag zal gaan verlopen…
Jordy ligt nog lekker in bedje dus ik heb nog even de tijd om een heerlijke kop koffie te drinken

veel liefs joyce

joyce

#9

Hoi Joyce,

Hoop dat je genoten hebt van je eerste schooldag!
Trouwens dat over die mannen… die van mij vindt het vreselijk als hij Alex een dagje niet ziet… misschien nog wel erger dan ik. Ik geniet heel erg van mijn twee daagjes met hem, dan komt er (meestal) ook echt niets tussen en gaan we lekker wandelen en spelen. Hij slaapt nu als een roos en ik ga lekker douchen en dan op de bank…

succes met de studie!

#10

Hallo!
Ten eerst sorry voor mijn late reactie… Heb wat internet probleempjes gehad maar hij doet het gelukkig weer.

Ik ben inmiddels al 2 keer naar school geweest heb vandaag lekker een dagje vrij ivbm examens 2ejaars en heb echt genoten dit is echt iets voor mij en eigenlijk vallen de dagen mee ( de tijd gaat snel voorbij )
Jordy blijkt het hartstikke gezellig te hebben bij opa en oma en is gelukkig ook heel blij als we het savonds weer gezellig thuis zijn…
Ik heb besloten dat ik zijn bedtijd iets ga aanpassen om te kijken hoe hij hier op reageerd…Hij ging eerst altijd om 7 uur naar bed en ik wil dit vanaf vandaag veranderen naar half 9 zodat ik toch nog wat uurtjes tijd met hem kan doorbrengen…Ben blij dat het tot nu toe allemaal goed verloopt!

Veel liefs joyce

joyce

#11

hoi,

vindje dat niet te laat half 9

#12

Hey lieke mischien heb je wel gelijk jordy gaat al sinds heel jong om 7 uur naar bed en dan is half negen mischien wel een grote stap he?

liefs joyce

joyce

#13

ik denk ok een hele grote stap meid

kevin heeft ook al heel lang 7 uur naar bed gegaan af en toe ligt hij er nog zo vroeg in hoor

soms red ik het met hem in het weekende tot half 8 een enkele keer 8 uur
maar later red hij het ook niet hij lag er gister zelfs nog vroeger in