Een paar weken geleden heeft dochterlief geheel vrijwillig haar tutje cadeau gedaan aan de pasgeboren baby van mijn nichtje.
We waren dus helemaal blij, en vooral verrast dat het zo makkelijk ging! Ze heeft geen moment meer om de tut gevraagt, want die was nu voor de baby.
(ok, behalve dan bij opa en oma… want die was er tenslotte nog, dus wil ze er daar dan ook nog mee slapen, haha. Nou vooruit, doe ik niet moeilijk over.)
Maar nu stopt ze ineens steeds dr duim in dr mond! En dan niet alleen in bed (terwijl ze dr tutje dus wel alleen in bed had), maar ook gewoon tijdens het spelen… Heeft ze voorheen nooit gedaan, alleen heel af en toe toen ze net een paar weekjes oud was.
Zou ze er toch nog niet aan toe zijn geweest om zonder tutje te slapen??? Dat ze de duim als vervanging neemt omdat ze toch nog een soort van zuigbehoeft heeft?
wil niet dat ze echt gaat duimen hoor! Dat is nog veel lastiger af te leren, en ik vind het er altijd zo smerig uitzien als ze groter zijn en steeds maar met die duim in de mond zitten…
Dan ga ik nog liever terug naar de tut in bed.
Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)