Hi allemaal,
ff een vraagje, sinds de geboorte van onze zoontjes gaan we bijna niet
meer weg. We blijven vaak thuis, en eigenlijk staat alles in het teken van de kids(ze gaan gewoon voor)
Hoe doen jullie dit, gaan jullie zonder kids nog vaak leuke dingen doen?
Vrienden hebben allemaal kinderen, maar merk dat door de kids we elkaar nauwelijks nog zien, hooguit paar keer per jaar (verjaardagen en festivals of
kermis)
Herkennen jullie dit, wat doen jullie er aan.
Ik vind bijvoorbeeld erg fijn om met mijn vriend weer iets met zijn 2 en te doen,
maar merk dat hij vaak altijd anderen “nodig” denkt te hebben.
Is ook vaak met vakanties zo, hij gaat eigenlijk altijd veel liever met meerderen op vakantie, dan met ons viertjes…
Gisteravond bv. avondje uit geweest, komen vrienden tegen (die we verder heel weinig zien) en er wordt me dan toch gezopen… (om het maar zo te zeggen, sorry voor de benaming)
Mijn vriend wil zich dan niet laten kennen, en meent dan daar ook aan mee te moeten doen. Met als gevolg, dat we na een uur weer weggegaan zijn, (ik wil graag zelf ook met zijn tweetjes verder gaan (dit waren allemaal tentjes met verschillende bands)
ik wil niet hele tijd bij de groep hoeven staan, maar je ziet elkaar al zo weinig
Bijpraten kan bijna niet, daarvoor staat de muziek veels te hard…
Nu vindt hij dat ik me vreselijk aanstel, en niet zo moeilijk moet doen?
Maar ik vind gewoon veel fijner om weer eens met 2 en weg te gaan, goede gesprekken hebben met elkaar. Vaak gebeurt dit in huis niet, omdat we 's avonds vaak de puf niet meer hebben en gewoon te moe zijn…
Herkennen jullie dit? Wat doen jullie er aan om het gezellig te houden met elkaar
We geven echt veel om elkaar hoor, dat is het niet, maar doe ik dan echt zo moeilijk??
Alle tips zijn allemaal welkom!!
Gr. mama van 2 kids