N.a.v. de vraag van Malawimamajada in een ander topeic, hoe het met mij gaat, hier even een update
Tja, het gaat met ups & downs… Soms ben ik extreem vrolijk en kan ik de wereld aan, dan voel ik me independend woman en denk ik dat ik nooit meer een man wil! Maar er zijn ook nog net zo veel dagen dat ik geen zin heb om mijn bed uit te komen omdat het gewoon keihard bikkelen is, en zooo zwaar en vermoeiend! Ik voel me zo enorm verantwoordelijk in m’n eentje voor de kinderen, en dat drukt als een last op mijn schouders. Ik loop al weken met hoofdpijn, door het gepieker, stress en dat verantwoordelijkheidsgevoel… Ik ben er echt 24/7 alleen mee, en natuurlijk ga ik wel eens even ergens heen, maar dat is niet elke dag en ook zeker geen hele dag.
Ik zou wel graag weer aan het werk willen, maar ik durf niet! Ik word ivm mijn uitkering verplicht om 40 uur te werken, en dat ga ik never nooit doen! Mijn moeder is gastouder van mijn kinderen, maar 40 uur bij haar kan niet, wil zij niet en ik niet. De kinderen naar een kdv wil ik ook absoluut niet! Ik heb zelf op de meeste locaties gewerkt hier, en ik zou ze er voor geen goud heen doen!
Voorlopig blijf ik dus nog in de ziektewet, en dan solliciteer ik alleen op banen van ongeveer 26 uur die ik echt graag zou willen, en dan hoop ik dat ik met alle toeslagen enzo uiteindelijk genoeg inkomen heb om geen aanvullende uitkering meer te hoeven hebben, want dan vervalt ook die sollicitatieplicht.
Ik had jullei ook verteld van die leuke jongen die ik had leren kennen… Nou dat is al weer van de baan. Het klinkt heel hard en dat is het ook, maar die heb ik, achteraf gezien, ‘‘gebruikt’’ om wraak te nemen op m’n ex, en over mijn verdriet heen te komen… Niet goed van mezelf, want hij was heel serieus (ik ook in het begin, maar ik ergerde me al gauw overal aan) maar dat is wel goed voor me geweest in de verwerking van alles.
Met mijn ex ga ik inmiddels weer heel goed om. We spreken elkaar veel op msn, en dat praat makkelijker, geen emoties dus minder snel boos enzo. Dat is ook wat we willen, gewoon verder gaan als dikke vrienden, leuke dingen met de kids doen, en mischien ooit in de toekomst… je weet nooit hoe het loopt natuurlijk. Zijn ‘‘vriendinnetje’’ is iig ook alweer van de baan, dat was voor hem blijkbaar echt een utivlucht geweest. Hij begint tot inkeer te komen en beseft wat hij gedaan heeft. Hij is erg verdrietig en mist ons heel erg… Tja, ik ben er voor hem, maar ik doe wel voorzichtig aan!
Met de kinderen gaat het gelukkig goed! Het extreme onhandelbare gedrag van Joey is min of meer weer goed gekomen, hij luisterd weer enigzins, met uitzondering van de normale ppt-buien dan maar ik lees hier dagelijks mee, en lees dus ook dat dat overal wel is
Ik heb van de week mijn wandkast en salontafel verkocht, en zondag krijg ik allemaal meubels van mijn tante, alles bijpassend Dan ga ik volgende maand ook behangen, sauzen, laminaat leggen en gordijnen en assecoires vervangen, dus dan maak ik van óns huis’’ echt mijn huis, en dan kan ik denk ik pas echt beginnen aan het opnieuw beginnen
Ook heb ik een boel nieuwe kleren, ben ik kilo’s afgevallen ( das het voordeel van al die stress) en heb ik mijn haarkleur radicaal veranderd
Iedereen zegt dat ik er zo goed uit zie, en zo voelt dat dan ook
Dat is wel leuk dus
haha:D
Groetjes Anouk
