Lang geleden maar wij zijn er weer. Het gaat hier hartstikke goed.
Met de girls ook. Mijn oudste mag gewoon op het reguliere onderwijs blijven. pffff, hele opluchting. Zonder hulp of andere toeters en bellen. Ik merk nu pas, wat het eigenlijk met je doet. Stress om je kind. Ze zou in eerste instantie tot de kerstvakantie krijgen. Mocht er geen verbetering optreden dan moesten we alsnog uitwijken naar speciaal onderwijs.
De kerstvakantie naderde maar nooit een juf of intern begeleidster die naar me toe kwam om een gesprek met mij aan te vragen. Heel vaag. Dus vandaar dat ik de woensdag voor de vakantie zelf maar een gesprek heb aangevraagd.
Na de vakantie dus een gesprek met de juf. Ze begon gelijk over hoe het nu lichamelijk ging met mijn dochter en hoe het met de behandelingen ging. Dus ik heb gezegd dat zij eerst mag vertellen hoe het op school gaat.
En toen kwam ze: positief, positief en nog eens positief. Jeetje wat valt er dan een last van je af zeg. Mijn dochter heeft totaal geen hulp nodig bij wat dan ook. Blinkt uit in rekenen. Terwijl ze eerder hebben gezegd dat ze nooit en te nimmer zou leren rekenen.
De juf dacht zelfs dat we klaar waren met de behandelingen en dat mijn dochter beter was. Dus ik heb gezegd dat we net begonnen zijn. Ons eerste doel was dat ze gewoon kan meedraaien op een reguliere school en dat hebben we nu bereikt. Dat beaamde de juf. Ze zei dat we dat zeker bereikt hadden.
Verder is het linkerhersenhelft van onze dochter dominant dus moet ze in ieder geval goed kunnen leren rekenen. Want dat wordt links geregeld in de hersenen. Ook dat beaamde de juf. Ze zei dat ze dat ook duidelijk konden zien op school.
Verder moet ze lichamelijk nog beter in haar vel komen. Ze kan nog steeds een terugval krijgen. Ze blijkt namelijk haar hele leven hoofdpijn te hebben gehad. Ze zei zelf ook tegen mij dat ze ineens helemaal geen hoofdpijn meer had. Ik wist daar niets van. Zij zelf waarschijnlijk ook niet, als je niet beter weet. Gek hé dat je je dan niet kan concentreren.
We hebben nog geen citotoetsen terug. Ik ben heel benieuwd hoe ze die nu gemaakt heeft.
16 februari moet ik met mijn dochter naar een chiropractor en die gaat haar nalopen. Of alles nog goed zit.
Ik heb in ieder geval een totaal ander kind. Ken mijn eigen kind niet terug. Maakt veel beter contacten. Heeft voor elke middag een speelkameraadje te spelen.
Zo heb ik mijn kind nog nooit meegemaakt. Ze is dus lichamelijk nooit goed geweest.
Ik ben heel blij dat we de alternatieve hoek in zijn gedoken, anders had ze nu een 1 of andere vage diagnose op haar kont gehad.
De juf was degene die zich nu constant zat te verdedigen over haar eerdere keuze’s, terwijl ik haar niet eens aan viel ofzo. We hebben nu eenmaal een jaar verspeeld. Niets aan te doen. Daar kan ik wel over gaan mekkeren maar daar schieten we niets mee op. Mocht mijn dochter zich zo blijven ontwikkelen dan kijken we eind groep 7 wel of we haar naar het voortgezet onderwijs laten gaan of toch nog groep 8 laten doen. Eerst beter worden, dan de rest. Maar de juf zat er kennelijk toch heel erg mee. Dat is haar probleem. Wij liggen er in ieder geval niet wakker van.
Met de jongste gaat het verder z’n gangetje.
Zijn jullie weer even op de hoogte.
Gewijzigd door - brentje op 29 Jan 2007 14:11:45