Dames, wat doen jullie met dit dilemma? Ben uitgenodigd op een feestje, maar heb echt zoooooo geen zin! Niet mijn type mensen zeg maar! Ja niet lullig bedoelt overigens! Veel drinken, geen kinderen toegestaan, etc etc! Zeg ik het eerlijk, verzin ik iets anders? Wat zouden jullie doen, zijn niet echt vrienden gewoon kennissen!
Gewijzigd door - malawimamajada op 03 Sep 2010 12:00:55
geef dr een kaartje met bijv maak er een fijne dag/avond van helaas kan ik er niet bij zijn ofzo
op deze manier kom jij eronderuit en stoot je niemand tegen het hoofd.
before you judge me, try hard to love me
Ow, had ik laatst ook, verschrikkelijke mensen, bah bah
Ik ben dan heel makkelijk, haha, “ik ben alleenstaande mamma, en kan mijn kind echt niet bij de oppas laten, verlatingsangst, je weet wel, bla bla.”
(Niet erbij vertellen dat ik best een oppas kan regelen en mijn dochter het woord verlatingsangst tot nu toe nog niet kent.)
Ik zou ook een kaartje sturen met iets van ‘’ Bedankt voor de uitnodiging maar ik kan er helaas niet bij zijn.
Wat mama van 3 jongens al zegt, daarmee meld je je netjes af en stoot je toch niemand voor het hoofd.
Helemaal eens met het kaartje-idee: “Bedankt voor de uitnodiging, maar ik ben verhinderd. Veel plezier!”
Groetjes,
M
je kerel is er toch niet? nou mooie smoes
kind zie je al te weinig etcetc etc
ben heel makkelijk geworden hoormaar ja ik weet niet hoe dat daar in malawi gaat
groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!
“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”
Hier word er ook regelmatig een smoes verzonnen, dat Noah al in bed ligt, en wij niet weg kunnen…
Dat is wel weer heeeeeel makkelijk als je een kind hebt…
Zo hebben we ook wel eens verzonnen, dat Noah ziek was, en wij liever bij hem bleven
Liefs, Melanie
Hahaha, erg he, dat je dat gebruikt als excuus, hihi.
Zo weet ik nog héél lang geleden, ik zal een jaar of 5 zijn geweest en mijn zus 6. We waren uit eten met onze ouders (dat deden we vaker, mijn vader vond dat geweldig) en het restaurant was heel erg slecht.
Mijn vader heeft toen gezegd dat we weg moesten want mijn zus kreeg last van haar astma. Ze heeft helemaal geen astma.
Ik weet alleen nog dat we weg liepen en dat ik bang was dat er iets met mijn zus was, want ik zag maar niets aan haar.
En mijn vader had eerlijkheid juist zo hoog op zijn lijstje staan, haha.
