Uit elkaar

#1

hoi mama’s

Door alle hectiek en spanningen rondom het ongeluk van mijn vriend en alles wat daarbij kwam kijken ben ik de laatste maanden slechts af en toe online geweest en heb wel eens vragen gesteld, maar weinig gereageerd. Nu wil ik toch even mijn hart luchten. Om een lang verhaal kort te maken heeft het ongeluk ons helaas niet dichter bij elkaar, maar juist verder uit elkaar gedreven. We verwerken dingen op een hele andere manier en er is daardoor een hoop onbegrip en irritatie ontstaan. Wat mij met name zo steekt is dat ik de afgelopen maanden alles, maar dan ook alles aan de kant heb gezet om hem te steunen,voor onze dochter te zorgen en alle andere rompslomp die erbij komt kijken op me te nemen. Om alle huishoudelijke taken nog maar te verzwijgen. Later kwam hij thuis in een ziekenhuisbed. revalidatie, fysio, artsen, alles over de vloer de hele dag, waardoor thuis ook geen thuis meer was en ik nergens meer tot rust kon komen. ik heb dit alles met liefde en ’ plezier’ gedaan. Zoiets doe je gewoon in zo’n situatie. Tenminste, voor mij was dat vanzelfspreken. Maar wat mij nu zo steekt ik nu ik hem nodig had hij er niet voor mij is. Nu het met hem beter gaat ben ik een beetje ingestort zeg maar. Heb gelukkig veel aan gesprekken met psycholoog, maar ik ben gewoon overspannen om het een naam te geven met alles wat daarbij hoor. Hyperventileren, paniekaanvallen, angst, moe etc etc. kortom, de bodem van de put was bereikt. In plaats van dat hij mij nu steunt en voor mij een schouder bied om op te leunen, kreeg ik te horen dat ik me niet aan moest stellen. Hij zag het werkelijk zo. Hij was toch de gene die half dood in het ziekenhuis had gelegen? Wat zeurde ik dan in godsnaam? Dat heeft mij op een of andere manier zo gekwetst dat ik me er niet meer overheen heb kunnen zetten. Al voor het ongeluk ging het niet zo best meer en ik had zo gehoopt dat dit ons weer dichter bij elkaar zou brengen, maar het tegendeel is dus gebleken. Ik heb besloten om bij hem weg te gaan. Hoe moeilijk deze tijd ook al is geweest, ik moet dit doen om zelf er weer bovenop te komen. Ik moet leren voor mezelf te kiezen en voor onze dochter. Maarja, dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik me op dit moment niet ongelofelijk klote en eenzaam voel zo alleen thuis s avonds met deze lange donkere avonden. Ik weet nu letterlijk wat het betekent wanneer men zegt dat het allemaal even te veel wordt. Het duizelt gewoon voor mijn ogen af en toe, zo vol zit mijn hoofd met emoties en gevoelens en gedachten!

mama1980

#2

Ik weet niet wat ik moet zeggen…

{{{{{mama1980}}}}}

Groetjes Natasja


#3

{{{{mama1980}}}}
Oh wat een ellende voor je… En wat een respect voor je dat je de keuze hebt kunnen maken om voor jezelf en je dochter te kiezen…
Wil je heel veel sterkte wensen komende tijd.
Nancy

Gewijzigd door - Zwelgje74 op 13 Nov 2011 20:46:48

#4

Heel veel sterkte de komende tijd, maar wat knap dat je voor jezelf en je dochter hebt gekozen.
Je zult hier sterker uitkomen, maar daar gaat wel een tijdje overheen.

{{{Mama1980}}}

Liefs Michelle


#5

Geen woorden voor… Alleen een hele dikke knuffel {{{{{Mama1980}}}}}

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

Gewijzigd door - goudvisje20 op 13 Nov 2011 22:28:17

#6

Och meissie, wat heftig.
Maar wat een dappere beslissing heb je genomen. Knap hoor! Ik kan me je gevoel goed voorstellen dat je je vergeten voelt door je eigen partner. Heel erg om je nu achteraf als een soort Assepoester te voelen.

Ik wil je alle liefs, sterkte en wijsheid toewensen in de komende moeilijke periode waarin je heel wat moet zien te regelen en verwerken.

Groetekes, Sje

#7

Jeetje… Ik weet niet wat ik moet zeggen…
Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd, en idd respect dat je deze beslissing hebt genomen!

Ik kan me ook eigenlijk de reactie van je partner gewoonweg niet voorstellen… Hij kan zich toch ook wel voorstellen dat het voor jou een vreselijk zware tijd is geweest? Dat jij praktisch alles alleen hebt moeten doen?

{{{{{mama1980}}}}}


#8

Poe zeg, wat een moeilijk en dapper besluit heb jij genomen. Door zijn reactie naar jou toe merk je al dat het voor het ongeluk al niet goed zat. Anders zou je denken dat het ongeluk ook iets met zijn inlevingsvermogen heeft gedaan…

Hoe reageerde je vriend op het besluit?

Heel veel sterkte en wijsheid gewenst bij alles wat er komen gaat, een heel dikke knuffel voor jou en je meisje!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#9

Veel sterkte en wijsheid toegewenst de komende periode.

{{{{mama1980}}}}

#10

{{{{{mama1980}}}}}

Wat een moeilijk en dapper besluit heb je genomen. heel heftig, maar onwijs knap dat je nu voor jezelf en voor je dochter kiest.
Inderdaad een teken aan de wand dat hij zo reageert, dat hij niet eens kan inleven in jou, dat het voor jou ook heel zwaar was.
Hoe reageerde hij op jouw besluit?

hele dikke knuffel!!

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#11

jeetje meis, wat een heftige periode en wat een nog heftigere beslissing!
ben er soms echt van overtuigt dat vrouwen zo veel sterker zijn dan mannen ‘wat nou zwakker geslacht’… je zorgt voor het huishouden, je kind, je man … en dan moet het andersom… maar dat kunnen ze niet opbrengen, nou sorrie hoor lieverd, ik snap dat je je behoorlijk klote voelt… en eenzaam…maar met iemand samen zijn die niet hetzelfde voor je over hebt, als jij voor hem… dat wil je uiteindelijk ook niet denk ik dan!

het zal nog wel moeilijker zijn omdat het inderdaad een rotperiode is, met de donkere dagen en rot weer… maar jij slaat je hier doorheen, want daar heb je duidelijk de kracht voor, daar ben ik van overtuigt!!!

heel veel knuffels voor jou en de kleine !

Pippy is geboren 17.07.2009

#12

Och lieverd toch wat ontzettend moeilijk… ik heb echt geen woorden hiervoor! we hebben allemaal kunnen lezen hoezeer het je raakte allemaal dat hij in het ziekenhuis lag, de zorgen die je had ook mbt je meisje. Ik wilde eigenlijk nog opperen; heeft relatietherapie geen zin hierin? ik bedoel… het is idd geven en nemen en je hebt zoveel gegeven! maar misschien heeft hij van dit alles wel “iets” overgehouden… en weet hij “niet echt” wat hij zegt? Ik ben eigenlijk van mening dat je echt alles geprobeerd moet hebben voor je uit elkaar gaat als je een gezin hebt, want een scheiding is niet makkelijk! zeker ook niet voor je meisje ook al is ze nu nog jong, dit zal echt zijn weerslag hebben.
Ik wil je absoluut niet op andere gedachten brengen, ik wil enkel zeggen dat soms iets zo’n emotionele lading kan hebben dat je dus alleen met je gevoel beslist terwijl het verder gaat dan dat… Maar als je hier echt 100% achter staat moet je het gewoon doen. Ik heb echt respect voor jou hoe jij je door deze hele situatie heen hebt weten te wringen. Dat zouden niet veel mensen je zo nadoen. Alle sterkte toegewenst! Ik hoop dat je je snel weer een beetje gelukkig mag voelen.

#13

Wat heftig dat jullie nu uit elkaar gaan. Als je er alles aan hebt gedaan dan is uit elkaar gaan helaas soms het beste. Is nooit leuk, maar helemaal niet als er kinderen bij zijn.

Wens je alle sterkte toe, want dit zal niet makkelijk zijn!

Groetjes,
Sandra

#14

Meid, wat heftig zeg! Het ongeluk was al heel heftig en nu dit. Ik vid ook dat je een dapper besluit hebt genomen, want het is nogal wat om er alleen voor te staan. Al had je dat al wel maanden…Ik kan me ook wel vinden in wat MamavanRico zegt. Ik bedoel, zo’n ongeluk maakt ook van alles los bij een ander. En het is een feit dat mensen die hulp nodig hebben (gehad) door een ziekte vaak opstandig worden. En hard. Misschien komt die enorm botte reactie wel niet echt uit hem zeg maar? Jij alleen weet hoe het zit en als jij achter je besuit staat, is het een goed besluit. Heel veel sterkte!

Groetjes Rainbow

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Fourth Birthday tickers

#15

Och meid wat heftig voor je zeg! Na zo’n moeilijk jaar dan ook nog zo’n moeilijke beslissing moeten nemen… En wat ontzettend naar dat je zoveel hebt gegeven, jezelf helemaal hebt weggecijferd voor je gezin en daar, nu je het zelf zo nodig had, helemaal niets voor terug hebt gekregen. Een dappere keuze voor jezelf en je dochtertje, hopelijk zijn er veel lieve vrienden en familieleden die jullie steunen.
Heel veel sterkte!

Liefs Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#16

Oh wat vreselijk erg… Maar ik begrijp je vesluit heel goed. Ik heb zelf een klein jaartje geleden ook mijn relatie verbroken (al had dat een hele andere reden, en ben inmiddels weer samen, maargoed) en ik weet wat er veel op je afkomt dan, alle praktische dingen, maar ook de lange eenzame donkere avonden. Bah, dat is niet niks! Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, en mocht je er niet uitkomen dan raad ik ej aan om eens naar maatschappelijk werk te gaan. Die hebben mij destijds heel goed geholpen, zowel met de praktische dingen (want daar staat je hoofd gewoon niet naar) als om te praten en dingen voor jezelf op een rijtje zetten (korte doelen stellen, omdat alles wat er op je afkomt een heeele hoge berg lijkt)

Groetjes Anouk


#17

bedankt voor al jullie lieve reacties! dat doet me heel goed om die allemaal te lezen. Wat betreft de reactie van mijn vriend, ik denk dat hij werkelijk zo is helaas. Ik heb dat lang niet willen zien en daardoor ging het voor het ongeluk al niet zo goed. Heeft met zijn opvoeding te maken. Het gaat natuurlijk ook niet alleen hierom, maar om zo veel wat er daarvoor al was gebeurd. Dan was dit gewoon de druppel zeg maar. Ik had zo gehoopt dat al die ellende nog ergens goed voor zou zijn geweest, dat dat het gene was wat ons dichter tot elkaar zou gaan brengen en dat hij zou gaan inzien wat er nu werkelijk belangrijk is in het leven, maar het tegendeel is dus gebleken. Dat is voor mij een teken geweest dat het gewoon nooit zal gaan werken. En ik heb emotioneel gezien gewoon echt de bodem van de put bereikt en heb iemand nodig om me aan op te trekken en niet iemand die me steeds nadat ik weer een beetje ben opgekrabbeld weer terug schopt zeg maar. Nu ik mijn besluit heb genomen en het huis te koop staat komt bij hem wel ineens alle emotie los. Niet alleen over ons, maar ook over het ongeluk en alles wat er met hem is gebeurd in de afgelopen maanden. Ook daarover praatte hij eerder met geen woord, waardoor het voor mij ook moeilijk was om dingen te verwerken en een plekje te geven. Bij mij moest het er nl allemaal juist uit. Dat kon niet bij hem, want hij stopte zoals altijd alles weg en was er niks aan de hand. Ik moest me niet aanstellen. Is Die emotie die hij nu ineens toont echt? Ik weet het niet. Ik denk dat hij nu gewoon zoiets heeft van: shit, ze meent het echt, ik moet nu iets doen. Maar het voelt te laat. Er is iets in mij geknapt en dat is onomkeerbaar. Geen weg meer terug. Alleen maar vooruit.

mama1980

Gewijzigd door - mama1980 op 15 Nov 2011 12:34:46

Gewijzigd door - mama1980 op 15 Nov 2011 12:37:26

#18

Jeetje wat heftig allemaal. Ik wil je heel veel sterkte wensen met alles!

#19

Respect meissie.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#20

Op het moment dat het gevoel van dit is het laatste hoofdstuk er is en zo te lezen heb je dat heel duidelijk dan heb je voor jezelf de juiste keuze gemaakt. Wat je zegt je weet niet eens of zijn emotie wel echt is dus wat voor relatie is dat dan.

Hoe moeilijk het nu ook is, je kan beter gelukkig zijn alleen dan eenzaam met zijn twee.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>