nee ze (Saartje) schrijft dat haar man juist wel een tweede wil maar dat zij twijfelt !
Hier wil manlief absoluut geen tweede, al voor ik zwanger werd van Dion zei hij; één kindje !
Aan de ene kant vind ik het jammer maar aan de andere kant ook weer niet, ik werk 4 dagen (is financieel nodig) mijn man werkt ook 4 en heeft een papadag, als we er een tweede bij zouden krijgen wordt het financieel wel zwaarder want als je allebei werkt en voor opvang moet zorgen … kunnen sommige wel zeggen ach ze worden vanzelf groot en waar er één kan eten kunnen er ook wel twee eten maar als je een dagje uit wil of op vakantie of als die kids naar school gaan en de boeken moeten worden aangeschaft, veel financiele lasten worden gewoon het dubbelen.
Maar dat zijn allemaal practische zaken, de keuze moet goed voelen en geen spijt achter af.
Ik sluit me bij de keuze van mijn man aan omdat ik het moederschap best zwaar vind in combinati met een drukke baan en ons manneke is een schatje maar altijd zo aanwezig en vraagt veel aandacht, maar ja als er een tweede is zal dat minder zijn (met uitzondering van de eertste jaren) omdat ze dan met elkaar kunnen spelen, maar ik heb al gezegt dat wij niet moeilijk gaan doen over vriendjes laten spelen bij ons thuis en logeerpartijtjes enzo. voor alles is wel iets te zeggen.
Er zijn volwassen mensen die enig kind zijn die iets gemist hebben en graag een broer of zus hadden willen hebben en er zijn er die het prima vinden zo en heel erg gelukkig zijn.
Zelf heb ik me vaak alleen gevoeld toen ik klein was (ik heb een broer maar die is gehandicapt en had veel aandacht en zorg nodig, en ik liep er altijd maar een beetje tussendoor)
Zelf heb ik wel eens het gevoel dat het niet sociaal wenselijk is dat je maar 1 kind hebt … balachelijk maar goed daar trek ik me niets van aan.
Ik ben helemaal happy, alleen ben ik bang dat als Dion straks ouder wordt hij gaat vragen naar en brortje of zusje … oeps wat ga ik dan zeggen. En ik hoop maar dat hij later ook een ginnetje krijgt want alleen is zo alleen.
Ik wil een leuke lieve moeder zijn die aandacht kan geven aan haar kind en met 2 kan ik dat gewoon niet dat is me te druk en ben ik geen leuke moeder meer en geen leuke echtgenoot collega enz.
Ik moet in eertse insantie gelukkig zijn, ik heb genoeg liefd voor 2 kids maar het gaat te koste van mezelf.
Ik zit dit te schrijven en ik snap het zelf haast niet meer hahahahahahah het komt er denk ik op neer dat je de keus voor een tweede met je hart maakt het moet een oergevoel zijn denk ik en bij twijfel NIET doen.