Sinds er afgelopen maand die testen zijn gedaan en er een kans was dat er geen kinderen meer zouden komen ben ik eens goed na gaan denken. Ik bedoel op dat moment wilde gingen we uit van het ergste voor het geval dat zeg maar.
Ook heeft Mervin wel eens gevraagd of ik een tweede zwangerschap nog wel zou zien zitten en als ik niet meer wilde hij daar vrede mee zou hebben.
Nou zit ik sinds die tijd een beetje in een tweestrijd. Als een klein babytje zie dan denk ik wel ah wat lief en wat schattig en kriebelt het allemaal wel, maar als ik dan denk aan wat er allemaal weer bij komt kijken dan denk ik AHHHHHH niet weer. Ik zit een beetje met het wel de lusten niet de lasten gevoel.
Nou is mij bevalling en kraamtijd niet echt over rozen gegaan en ik merk met die suiker dan ik gewoon goed op mezelf moet letten. Zoals nu ook, deze maand met het voetbal is het best een paar keer goed laat geworden en ik ben heel moe en zo. Dan vraag ik me wel eens af moet ik het allemaal nog wel een keer doen. Zo is zo willen we het komend jaar er niet aan beginnen met het ook op niet zwanger willen trouwen. Maar dan zijn we een jaar verder, ik ben een jaar ouder (oke ik ben niet bagger oud, al voel ik me soms wel zo) zwanger worden kan een stuk lastiger worden en is risicovoller nu.
Ik weet dat jullie niets kunnen beslissen, maar ik moet toch even mijn ei kwijt. Ik heb het er een beetje met Mervin over gehad. Dat ik er nu zo ie zo niet aan moet denken. Hij blijft er steeds bij dat het mijn beslissing moet zijn, maar ja dat geeft mij ook een beetje het gevoel hem misschien teleur te stellen terwijl hij altijd roept dat als het niet meer gebeurd hij heeft wat hij wil. Een mooie gezonde dochter. Wat zouden jullie doen in mijn plaats?
Groetjes,
Michèle