Trotse mama


#1

elke voeding werd mij het uur van ellende

na de geboorte van mijn zoon kreeg ik hem in mijn armen. hij was meteen op zoek naar mijn borst. hij sabbelde maar wat. dit was zeker niet echt zuigen en drinken. daarna werd hij onderzocht aangekleed en viel in slaap. enkele uurtjes later vroeg ik wanneer ik hij aangelegd zou worden. nou dat mocht ik thuis doen. !! vond ik erg vervelend. maar had de kracht niet om op te komen voor wat ik wilde.
Thuis kon mijn zoontje mijn borst niet pakken. hij slikte wel het melk wat eruit kwam. Het was echt likken.
Door overvloed aan melk werden mijn tepels vlak. volgende dag kwam voor het eerst een kraamhulp. Zij heeft me erg goed geholpen. en mijn zoontje kon zuigen en drinken aan mijn borsten. zonder mijn kraamhulp ging het weer mis met het voeden. deze kraamhulp was er maar voor twee dagen jammer genoeg. daarna kregen we een andere die echt waardeloos was. ik wilde niet dat ze huishoudelijke taken zou doen. ik vond het belangrijker dat ze mij en mijn zoontje op weg zou helpen. Nou daar bakte ze dus helemaal niets van. Ik heb zo’n spijt dat ik niet heb gebeld voor een andere kraamhulp.
Ik schreeuwde en gilde dat ik pijn had tijdens het voeden en de kraamhulp maar lachend knikken.
Het aanleggen ging gewoon niet goed. Mijn zoon had veel moeite met happen.
dagen lang heb ik gehuild. Mijn zoon huilde omdat hij honger had ik huilde omdat ik mijn zoon slecht kon voeden. ik was erg depressief.
bij elke voeding was ik gespannen die mijn zoontje natuurlijk kon aanvoelen. daar werd hij ook onrustiger van.
ik wilde zo graag borstvoeding geven dat ik het bleef proberen. omdat ik volle borsten had kon mijn zoontje moeilijk happen. dus ging ik maar eerst paar minuten kolfen en dan proberen aan te leggen. 2 weken lang heeft het aanleggen bij mij tot 2 uur geduurd. kan je nagaan dat elke voeding ongeveer twee uurtjes duurt. ow wat was ik depressief. toen heb ik mijn eerste kraamhulp ingeschakeld. ik vroeg of ze tegen betaling mij wilde helpen. Zij heeft mij weer goed op weg geholpen.
Het aanleggen ging daarna ook niet soepel maar wel veel beter. het duurde nu max. 10-15 minuten.
nu is mijn zoontje 2 maanden en 2 weken oud. en het aanleggen duurt max 2 minuten. nog steeds kan hij het niet meteen maar het gaat veeeel beter.
nu geniet ik er echt van en ben er trots op dat ik het volgehouden heb.
er zijn lactatiekundigen maar lang niet ieder verzekeringsbureau vergoedt het. volgens statistieken wordt er veel minder borstvoeding gegeven in nederland in verglijking tot andere landen. nou ik denk dat er meer gedaan kan worden.

#2

Ik zie dat dit nogal een oud bericht is, maar wie weet komt mijn reactie toch nog bij jou terecht.

Ik vind het echt ontzettend goed en knap van je dat je ondanks dat het zoooo moeizaam ging je toch hebt doorgezet! Niet hebt opgegeven, maar daadkrachtig geweest en je eerste kraamhulp hebt gebeld omdat zij je wel goed op weg kon helpen... echt petje af hoor!

Ik geef zelf ook borstvoeding (en dit is ook niet altijd bepaald van een leien dakje gegaan...) en ik merk in mijn omgving dat echt BIJNA NIEMAND nog borstvoeding geeft... Terwijl het zo gezond en fijn voor je kindje is...

Daarom moest ik gewoon even op je verhaal reageren.

Met recht een trotse mama...op je mooie kindje, maar hopenlijk ook op jezelf!

Liefs Tamar