@Esther, ik denk inderdaad dat jij een heel makkelijk meisje hebt ![]()
Moet zeggen dat mijn dochter ook wel makkelijk is hoor, alleen als ze moe is is het een draak en helpt er niks. Maar op bed leggen of even in de buggy met knuffeldoekje helpt dan altijd en is ze daarna weer lief.
Zoonlief was een stuk pittiger, zeker in de peutertijd… maar achteraf kwam dat natuurlijk ook door zijn autisme en adhd.
En denk dat jongetjes over het algemeen toch wel wat sneller driftig zijn dan meisjes. (en die zijn dan weer wat kattiger… of valt dat bij de andere meisjes wel mee?
)
@MamavanRico, ik denk ook wel eens als je over de moeilijkheden met Rico schrijft dat er meer aan de hand kan zijn. Hebben we het al eens eerder over gehad he? Helaas weet ik ook uit ervaring dat het nu toch nog weinig zin heeft om achter onderzoeken aan te gaan.
Maar het komt misschien ook door je schrijfstijl. Jij hebt als titel gekozen: “Nu tot het voor ons uiterste gedreven”… dus als je dat dan leest, dan klinkt het dus behoorlijk heftig en dat je echt niet meer weet wat je ermee moet. En als je dan elke driftbui op het forum meld (als het jou helpt, laat je dan niet tegenhouden hoor, gewoon doen!) dan lijkt het al snel veel heftiger voor de lezers, als dat het voor jou voelt.
En tja… die dingen die Rico soms heeft, herken ik wel van mijn zoontje. Maar das natuurlijk een vertekend beeld, want ik heb geen idee wat nou gewoon karakter is, wat (destijds) peuterpuberteit en wat onder zijn handicaps valt?!
Tenslotte is ie ook gewoon peuterpuber geweest met alle gevolgen van dien.
Overigens hoef je er ook niet altijd wat van te merken. Hier hebben we soms periodes dat ik aan zijn diagnoses twijfel… dat het zo goed gaat en hij juist ontzettend lief en rustig en behulpzaam is! Dat ik dan denk: “zou het dan tóch gewoon een vervelende fase zijn geweest???”
… Om dan vervolgens even later weer even met mn neus op de feiten gedrukt.
Maar goeie periodes zijn er dus ook (en steeds meer, steeds langer lijkt het nu!) en daar geniet ik dus enorm van.
Denk nog wel meer als iemand met een kindje die niks mankeert. Gewoon omdat daar niet zoveel verschil zit in karakter, veel gelijkmatiger en daardoor dus al snel gewoon gevonden wordt als het goed gaat.


Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)
Gewijzigd door - Suzsje op 16 Sep 2011 22:14:05