Tips gevraagd ppt

#1

ik weet dat er inmiddels behoorlijk wat topics zijn over de ppt, heb er inmiddels ook behoorlijk wat doorgelezen maar kon niks vinden wat mij kan helpen.

de ppt is echt in volle hevigheid losgebarsten. Lindsey is vaak erg lief en behulpzaam maar de laatste paar dagen weet ik werkelijk niet wat ik met haar aanmoet.
een duidelijk voorbeeld van vanmiddag:
ik vroeg of ze wat te eten wilde hebben (tussendoortje), ik gaf haar zelfs de keuze tussen rozijntjes of wat fruit. Op de vraag of ze eten wilde hebben zei ze ‘ja’ maar gaf verder niet aan wat ze dan wilde hebben. Dit doet ze overigens normaal gesproken wel. Nadat ik dit tot een paar keer toe had gevraagd maar nog steeds geen antwoord kreeg zei ik dat ze er dan maar even over na moest denken en het dan kon zeggen wanneer ze het wist.
Toen begon ze plotseling uit het niets echt snoeihard te huilen. Ik heb toen tegen d’r gezegd dat ze dan moest zeggen wat ze hebben wilde, waarop ze alleen nog maar harder ging brullen.
Ik ben toen maar de vaatwasser leeg gaan ruimen maar het krijskanon hield maar aan. Uiteindelijk werd ze rustiger en heb ik nogmaals gezegd dat ze dan moest zeggen wat ze wilde hebben, resultaat: weer de andere kant opkijken en geen antwoord.
Toen zag ik van die gepofte rijstdingen in de la liggen en liet die aan Lindsey zien, die wilde ze dan wel hebben. Toen was het uiteindelijk goed.

Maargoed, zoals je begrijpt is dit maar even een voorbeeld.
Ik vind het echt ontzettend moeilijk om hiermee om te gaan, zeker omdat ik nog steeds herstellende ben van die burn-out kost het me gewoon zo ontzettend veel.

Moet ik dit nu maar blijven negeren of is er misschien een andere manier die ik kan proberen.

Luisteren is overigens ook erg moeilijk geworden, ze kijkt gewoon letterlijk de andere kant op en doet alsof ze je niet hoort.

liefs,
Rinske

#2

Hoe herkenbaar

Het voorbeeld even aanhoudend, als hij de keus niet maakt maak ik hem en daar wacht ik geen 5 minuten op, daar heb ik het geduld niet voor. Dylano gaat er niet echt bij krijsen.
Gaat hij wel krijsen dan of negeer ik hem of probeer hem af te leiden.

Hier was het vanavond voor het eerst echt stampvoeten en wel achter papa aan want meneer kreeg nog drinken maar ik had het op de kast gezet want was een pakje en hij had er het rietje voor de verandering weer is helemaal ingestopt. Had hij zelf uit de koelkast een nieuwe gepakt en die pakte papa dus af alleluja daar ging het krijskanon stampvoetend achter papa aan. Ik lag volkomen in een deuk want het was geen gezicht en papa heeft hem afgeleid door het ene pakje leeg te maken in een beker.

Liefs Michelle

Lilypie - Personal pictureLilypie Kids Birthday tickers

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers

#3

Heel herkenbaar. Het enige wat hier werkt is negeren. Tenminste als het om koek/snoep/drinken gaat. Als hij niet zegt wat hij wil krijgt hij niets.
Ook wil hij nogal vaak van keuze veranderen. Maar ik vind dat hij maar moet leren om een goede keuze te maken, dus het blijft bij de eerste keus.
Hij mag ook kiezen wat hij wil op brood, kiest hij niet dan doe ik er wat op en dat moet hij dan maar accepteren. Krijspartijen negeer ik. Als hij weer rustig is vertel ik hem wat ik van hem wil en meestal is het dan weer snel over.
Ik merk wel dat het bij vlagen gaat. Soms is hij een week als een engeltje om vervolgens weer een tijd lekker dwars te zijn.
Bij Rens werkt het om het zoveel mogelijk te negeren.
Als hij niet luistert krijgt hij een waarschuwing, als hij dan nog niet luistert gaat hij op de gang. Werkt hier prima, meestal luistert hij dan wel.
Goed dat je een beetje afleiding probeert te zoeken als ze zo’n krijsbui heeft, doe ik ook altijd dat maakt het negeren makkelijker.
Maar op zulk soort dagen ben ik ook blij als het bedtijd is, het is best moeilijk om consequent te blijven.

groetjes Ramona


#4

@Michelle: kan me voorstellen dat dat er behoorlijk komisch uit moet hebben gezien hahaha. pfff gezellig he die ppt
ik maak eigenlijk dus niet die keuze voor d’r, ze maakt altijd die keuze zelf dus waarom nu ineens niet. maargoed dat is ieder z’n ding natuurlijk.

@Ramona: tja dat heb ik dus eigenlijk ook als ze niks aangeeft dan maar niet, vooral omdat ik weet dat ze zelf die keus prima kan maken. Lindsey is idd ook vaak van het veranderen en vaak ga ik daar gewoon in mee met een hoop frustraties/irritaties, denk dat ik dat ook maar is anders ga doen. dus gewoon bij de eerste keus blijven, jammer dan, dan had ze dat maar eerder moeten bedenken. Bij het niet luisteren doe ik het eigenlijk ook net als jij hahaha.
en ook Lindsey is vaak ook echt een engeltje en krijg ik juist de opmerkingen dat ze altijd zo goed luisterd, maar soms…grrrrr en zijn we idd ook erg blij wanneer ze weer naar bed gaat.

Het is hier trouwens ook zo dat als ze dus in zo’n bui is ze echt niks van papa moet weten, het is dat ik beter weet maar op dat moment lijkt het net of ze bang is van papa. ze rent dan echt keihard voor m weg, al huilend dat hij weg moet blijven en dat ze mama wilt. Dat gaat overigens wel vaker zo, ook als er eerst nog niks aan de hand is. bijv. met het uit d’r stoel halen van tafel, dan heeft zij besloten dat ik dat moet doen en dan moet papa het echt niet wagen om het te proberen. hier zijn we ook wel mee bezig. wanneer papa d’r uit d’r stoel wil halen en ze gaat zo tekeer dan blijft ze net zo lang zitten totdat ze rustig is en papa d’r uit d’r stoel kan halen. ongeacht of ik er nou bij ben of niet. trouwens als ik niet in de buurt ben dan is het overigens gewoon prima hoor dat papa dit doet.

liefs,
Rinske

#5

Ik ben het met @bakmama eens. Je laat haar teveel keus en dat werkt niet altijd.

Je vraagt Lindsey een paar keer wat ze wilt en ze geeft geen antwoord, kijkt van je weg. Kindjes van deze leeftijd vinden het af en toe lastig om te kiezen. Vraag dan; wil je rozijntjes en laat het aan haar over of ze deze wilt of nee.

Ik doe ook regelmatig een bekertje drinken en een snoepje/koekje klaar leggen, als ik er zo over na denk dan is er bij ons niet veel keuze, die bepaal ik zelf en af en toe probeer ik het bij haar. Neemt niet weg dat Fabienne ook vaak roept; mamma appel en dan is dat ook prima.

Als luisteren niet lukt; probeer op haar hoogte oog contact te maken. Je moet er wat meer moeite voor doen. Alleen roepen en verwachten dan een peutertje reageert is geloven in een sprookje! Het past nog niet op deze leeftijd.

Persoonlijk denk ik ook dat elk kind een andere aanpak nodig heeft. Hier is het vaak troost en niet negeren. Bij een ander kind zal dit weer wel werken of werkt afleiding weer goed.

Niets is overigens zo vernaderlijk als een kind dus ook de keuzes veranderen. Logisch

Groetjes Esther

#6

@bakmama en esther: tja opzich hebben jullie daar ook wel weer gelijk in. ware het niet dat ze ‘normaal’ gesproken wel altijd aangeeft wat ze wil hebben. het is dus puur alleen wanneer ze in zo’n bui zit. maargoed in dat geval kan ik er wel rekening mee houden natuurlijk, in de zin van 1 ding aanbieden, wil ze dat dan niet jammer dan.
en negeren van de krijsbuien lijkt bij lindsey nog wel het beste te werken, het duurt alleen zo vreselijk lang. dus was benieuwd of het op een andere manier (die ik dus nog niet bedacht had) beter zou kunnen gaan.

@esther: ik weet niet of het zo overkwam maar ik roep ook niet hoor naar Lindsey. ik weet dat van een afstand praten tegen ze geen nut heeft, ik praat altijd met d’r op ooghoogte om contact te maken maar ook dan kijkt ze simpelweg de andere kant op.

Volgens mij moet ik gewoon leren om het meer langs me heen te laten gaan, reageert ze na 1 keer vragen niet dan dus maar niet.

liefs,
Rinske

#7

Hoi Rinske,

De PPT is gewoon een lastige periode en krijsbuien zijn do-de-lijk vermoeiend. De ene keer helpt de ene oplossing en de andere keer de andere. Ik voel me ook af en toe een goochelaar, wat zal ik nu eens uit de hoed trekken om te zien of het werkt. En soms werkt niets, het zij zo.

Ik denk zeker proberen meer langs je heen te laten gaan anders voel je je op den duur overspannen, gefrustreerd en zit je tegen je plafond. Ik kan me soms echt afsluiten als Fabienne een vervelende bui heeft, dan zeg ik wel wat maar neem het niet zo in me op, denk; laat maar even gaan. Luistert ze niet, nou dan laat ik ze maar even. Het is zoeken naar een balans voor jezelf in consequent zijn en doorpakken of negeren en maar even in hun soppie laten zitten.

Na een krijsbui of zoiets, kan samen iets leuks doen of haar even op schoot nemen prettig werken. Voor jezelf en haar. Fabienne is ook dikwijls zo dwars, ineens niet wetende, pieperig dat ik er op een later moment weleens met haar over praat. En dat praten is prettig om zelf ook even die moeilijke momenten los te laten.

Groetjes Esther

Fabienne is volgens mij een beetje van dezelfde leeftijd (sept.2008)

#8

He Esther,

Klopt Lindsey is van 6 sept. 2008
dat het een lastige periode zou zijn wist ik natuurlijk wel maar het is dan toch anders als je er eenmaal ook echt in zit
begin met momenten echt zo aan mezelf te twijfelen of ik het wel goed doe.
na zo’n bui neem ik ze idd altijd wel even op schoot voor een knuffel en een kus. het uitleggen doe ik ook meestal wel, al is het idd alleen maar voor mezelf.

Mezelf afsluiten voor die krijsbuien vind ik wel moeilijk, het dringt echt door merg en been. Ik probeer dan altijd maar even ergens anders mee bezig te zijn, mezelf dus maar afleiden in plaats van Lindsey haha

liefs,
Rinske

#9

Rens kon ook altijd aardig kiezen, is ook van de laatste tijd dat dit een probleem is. Persoonlijk wil ik hem wel een keuze laten maar ik ga geen ellenlange strijd aan over wat hij dan wil. Kiest hij een mandarijn, prima dan krijgt hij ook niets anders. Ik doe dit nu een paar weken zo en het begint er op te lijken dat hij het doorheeft.
Maar het blijft een lastige periode vind ik.
Krijsbuien negeer ik, maar als hij gaat schoppen, slaan, gooien met spullen gaat hij wel in de hoek. Hij mag van mij best eens boos zijn maar er zijn wel grenzen.
Maar het blijft wel moeilijk om consequent en rustig te blijven.

groetjes Ramona


#10

dat is het inderdaad dat consequent blijven.
natuurlijk weet ik dat dat het beste resultaat geeft maar als ik echt zo ontzettend moe ben is het soms makkelijker om dan maar een keer toe te geven. later heb ik daar gelijk spijt van want de keren dat je daarvoor consequent bent gebleven doe je daar natuurlijk aardig mee teniet.
Als Lindsey gaat schoppen, slaan of met dingen gaat gooien gaat ze idd ook de gang op, dat wil ik gewoon echt niet hebben.

moet overigens wel zeggen dat de kleine mop vandaag weer een engeltje is. nou ja zonet ging ze een keer de gang op maargoed dat is maar 1 keer geweest.
hopen dat het nu maar even zo blijft.

liefs,
Rinske

#11

mmmm de radio aanzetten dat is ook wel een hele goede.
ik bedenk me ineens dat m’n vriendin wel is heeft verteld dat als zij vervelend was (was ze geloof ik wel wat ouder hoor) dat haar moeder keihard zelf ging zingen. daar werd ze me altijd een partij woest om hahaha.

Ik ga alvast aftellen…

liefs,
Rinske