Zoals jullie weten, zijn wij sinds juni aan het proberen om zwanger te worden. Tot nu toe geen resultaat. In het begin vond ik dat heel jammer, maar naarmate het langer duurde, vond ik het minder erg en dacht ik ‘we zien het wel’. Ik genoot gewoon volop van Eva!
Nu zijn wij heel druk bezig met een nieuw huis en ik merk dat dat me best wel opslokt. Er is zoveel te regelen (dat doet mijn vriend), maar ook alle bezichtigingen van je eigen huis en de bezichtigingen die je zelf doet, kosten veel tijd en geven ook wat stress (wordt je huis verkocht? En wat doe je dan als je lang moet wachten tot je zelf je droomhuis vindt etc). Eigenlijk was ik even niet meer zo met een kindje bezig en door de drukte klusten we ook nog eens nauwelijks. Begrijp me niet verkeerd, als ik wél al zwanger was geweest, had ik dat natuurlijk geweldig gevonden en was ik gewoon verhuisd met een dikke buik! En die kinderwens is er natuurlijk ook nog, maar als het nog even duurt, vind ik dat ook goed. Soms voel ik me een beetje…ik weet niet, raar of schuldig ofzo, omdat ik bezig was met zwanger worden en dat nu even minder belangrijk lijkt. Is dat raar?
vriend wil nog steeds graag een tweede, liever vandaag dan morgen, maar ik wilde even een time-out met proberen zeg maar. Ik wil er alleen voor gaan als ik er ook 100% achter kan staan en op dit moment ben ik te druk met de huizenjacht. Ik weet 100% zeker dat ik nog een kindje wil, maar ik heb nog even de tijd, zo voelt het nu. Dus als jullie denken: bij Rainbow duurt het ook lang? Dan weten jullie dat we even een time-out nemen tot we in wat rustiger vaarwater zitten. Misschien dat het klussen dan ook wél vruchten afwerpt, want stress en drukte dragen ook niet echt bij aan zwanger worden! Het zou best kunnen dat het daardoor niet zo snel lukte?
Groetjes Rainbow, trotse mama
