Ik voel me zo verschrikkelijk rot. Ik laat Tim nooit ergens alleen liggen waar hij naar beneden kan vallen. En nu is het toch gebeurd. Zo ontzettend stom van me. We gingen vanmorgen naar babyzwemmen. Ik sta met Tim in mijn handen om naar beneden te gaan. Vergeet ik iets, dus ik leg Tim even op ons bed neer ipv in zijn eigen bed. Sta ik in de badkamer hoor ik een harde boem. Dacht dat mijn hart stilstond. Ik ren naar onze kamer en ja hoor, ligt Tim huilend op de grond. Dus ik begon mee te huilen heb hem opgepakt en getroost. Hij heeft maar een minuutje gehuild ofzo en toen was het over. Maar ik voel me zo verschrikkelijk schuldig. Ik had ook helemaal geen zin meer om te gaan zwemmen. Maar had meteen mijn man gebeld die vond dat ik toch moest gaan. Hij zei dat baby’s wel wat kunnen hebben. Weten jullie of hij hier wat aan kan overhouden? Hij lag op zijn rug op de grond en het bed is 60 cm hoog. We zijn toch gaan zwemmen en Tim vond het helemaal leuk. Nu ligt hij lekker te slapen, dus het lijkt erop alsof hij nergens last van heeft.
Groetjes,
Sandra