quote:
[quote] Ik heb altijd gezegd ik wil graag een groot gezin...ongeveer 4 kindjes.
Vind je dat groot?? haha … hier zijn grote gezinnen met kinderen van 10-12-14 kinderen. Kom zelf uit een huishouden van 11 kinderen.
O ja haha het is inderdaad maar net wat je groot vindt, haha. Jeetje 11 kinderen…petje af voor de papa en mama!!!
Gewijzigd door - Saro op 06 Oct 2009 11:14:34
Nou, ik begrijp wel hoeveel druk dat geeft. Ik ken in mijn omgeving gezinnen met gehandicapte kinderen, dus ik zie ook wel dat dat loodzwaar is. Maar desondanks gaan wij geen testen doen, omdat wij gewoon de keuze niet willen maken om wel of niet te stoppen met een zwangerschap. Mijn vriend is heel gelovig en die zou zoiets echt niet kunnen. Dat is natuurlijk ook een reden. Hij is opgegroeid met het feit dat je iets gewoon moet nemen zoals het komt, hoe zwaar het ook is. Een vriend van zijn zus heeft zelfs twee gehandicapte kinderen, maar hij ondergaat dat omdat hij gelooft dat het zo moet zijn. Zelf denk ik niet zo, het lijkt mij ook loodzwaar, maar je moet daar samen dezelfde mening over hebben. Maar ik hoop dat wij gewoon niet voor die keuze staan. Ik begrijp het heel goed als een ander wél testen doet, ik moet me tegen die tijd eens laten informeren wat er allemaal kan, maar zoals het er nu voorstaat, zullen wij dat niet gaan doen.
En kort door de bocht, misschien, maar wij denken natuurlijk ook wel over dingen na. Ik snap je wel, zeker als je met deze mensen werkt, maar ik voelde me wel degelijk aangevallen. Juist omdat ik vrienden heb die het heel zwaar hebben gehad met hun kind. Ik was de enige die altijd zei: ‘Ik begrijp hoe zwaar het is, als ik je kan helpen met iets, zeg het dan’. Mensen denk inderdaad makkelijk: ‘Dat doen we dan GEWOON’, maar ik begrijp echt dat het zo niet werkt. Hij ‘klaagde’ dan op het werk hoe zwaar het was en mensen vonden dan dat hij zeurde. Zeker omdat een andere collega in diezelfde tijd haar kindje verloor. Ik begreep wel dat ze het af en toe niet trokken. Het gaat nu goed daar, maar zeg niet dat ik zoiets niet begrijp, want dat vind ik echt heeeeel vervelend.
Het is heel zwaar als je kind zelfs niet eens bij je thuis kan wonen, wat natuurlijk ook zo kan zijn. Ik vind het gewoon een moeilijk dilemma. Wat doe je namelijk als je kindje inderdaad enorm gehandicapt is? Ik weet het echt niet…het is en blijft toch een mens. Maar aan de andere kant weet je dan dat het misschien nooit een normaal leven kan leiden en zet het je gezin enorm onder druk. Voor mijn vriend is het dus duidelijk, voor mij eigenlijk ook…maar ik moet er, mocht ik zwanger zijn, even goed over denken…
Ik heb deze topic even gewijzigd, want ik was in eerste instantie even wat scherp. Maar ik begrijp dat je me niet wilde aanvallen! Maar wat vind jij dan Preciousbaby? Ik bedoel, met de consequenties van het testen? Daar ben ik dan wel benieuwd naar?
Groetjes Rainbow, trotse mama
Gewijzigd door - Rainbow op 06 Oct 2009 12:19:12
Wij hebben met morgna geen testen gedaan, maar we hadden wel besloten dat als zou blijken dat ze heel zwaar gehandicapt zou zijn we de zwangerschap zouden beindigen. Niet omdat wij niet voor een gehandicapt kind zouden willen zorgen, maar wi zorgt er voor het kind als wij het niet meer kunnen of er niet meer zouden zijn. Ik heb in mijn leven al te veel verhalen gehoord over kinderen die verwaarloosd of misbruikt werden en als ik kijk naar wat er bezuinigd wordt op zorg en dat zal er echt niet beter op worden dan is mijn mening dat wij wel kunnen kiezen voor een gehandicapt kindje maar dat ze maatschappij van nu dit echt niet meer aan kan. Overigens heb ik ook tehuizen en zo gezien waar de kinderen het wel heel goed hebben. Maar wij vinden dat het de maatschappij is die deze keuze verzwaard. Maar het blijft nog steeds ieders eigen keuze.
Groetjes,
Michèle
Nou, zoals ik dus al zei …
Het is dus echt nooit me bedoeling geweest om je aan te vallen!
Echt niet hoor!
Want ik begrijp je in bepaalde opzichten wel 'dus in dat je vriend gelovig is, en dat je zoiets niet zou kunnen!
Ik heb dus ook nooit gezegd: dat ik je niet begrijp, want dat doe ik wel!! oprecht!
Maar ik vind zelf persoonlijk wel dat je het heeeeeeeeeel makkelijk schrijft :S
en nu je zegt dat je zelf meerdere gezinnen kent met zwaar gehandicapten kinderen, dan vind ik eigenlijk dat je het nog makkelijker zegt. want zoals je zelf zegt, je hebt een idee hoe het kan zijn!
Wat ik natuurlijk ook niet wist … dus vandaar dat ik zoiets had van: oeh, dat is een hele makkelijke verwoording.
Want kdenk niet dat het gevoel zomaar even af te doen is met: het is loodzwaar …
Maar ik bedoel het echt niet verkeerd hoor … sorry als dat zo over komt!
Je moet ook begrijpen, ik werk met die mensen … maak ze elke week mee & ik moet op dat moment de taak van de ouders overnemen. En dat is echt af&toe emotioneel heel zwaar, maar ik doe het voornamelijk met heel veel respect na de ouders toe! Want het is confronterend, vooral als je zelf een gezond dreumesje thuis hebt zitten!
[ ik lees nu dat je het bericht gewijzigd heb, haha ik voelde me nu zelf ook een beetje aangevallen, maar om op jou vraag terug te komen, wat ik er van vindt, van het testen en de consequenties daarvan. Als ik in een situatie terecht zou komen waarbij ik dus in me zwangerschap vervroegd weet dat mijn kindje niet gezond is, dan zou ik ook niet weten wat ik zou moeten doen hoor! ik vind dat het ook inderdaad van de mate van de handicap afhangt.
Zo heb ik bijv een cliënt die gewoon echt niks kan, niet praten, niet lopen, niet zien … ze doet echt alleen maar aan zelfbeschadiging omdat ze heel veel frustraties heeft, ik bedoel het niet verkeerd: hét is een schat van een meid hoor. Maar het is echt een kasplantje, en op me werk kan ik dat soms al niet aanzien. Ze komt uit een gezin waarbij er weinig geld is, dus weinig voorzieningen & aanpassingen die ze zichzelf kunnen permiteren. En ik vind dat verschrikkelijk om te zien, laatstaan als het me eigen dochter zou zijn. Ik weet niet of ik me gezin & het kindje wat dan gehandicapt zou zijn, niet veel te kort zou doen.
En ja, wat ik vooral ook meemaak, is dat ouders hun zwaar gehandicapte kinderen uiteindelijk uit huis plaatsen omdat ze de zorg gewoon niet aan kunnen. EN hoeveel verdriet, onrust & acceptatie dat nodig heeft, kdenk dat ik wel even 100x na zou denken voordat ik ook daadwerkelijk zo’n keuze zou kunnen maken uberhaupt.
Vandaar dat ik dus wel voor die testen ben, als het mogelijk is, want ik denk dat je niet kan verwachten dat de zorg die daarop berust, elk gezin aankan. Snapje wat ik bedoel?
Nou ik hoop niet dat je je er verder nog vervelend onder voelt, want ik begrijp je echt wel, maar ik hoop dat jij mij ook begrijpt in dat opzicht?!
Nayaro - Danil / 14 September 2008
Gewijzigd door - Preciousbaby op 06 Oct 2009 12:32:45
Gewijzigd door - Preciousbaby op 06 Oct 2009 12:36:51
En ik denk ook wel dat:
Dat de keuze of je het kindje geboren laat worden …
Of de keuze dat je de zwangerschap af laat breken …
evenveel respect verdienen, want zoals je zegt: Het is en blijft natuurlijk wel een mens, maar zoals je ook zegt: het is een moeilijk dilemma.
Nayaro - Danil / 14 September 2008
Ik begrijp je hoor Precious Baby. Het lijkt me moeilijk werk dat jij doet. Zelf ken ik geen mensen zoals de mensen waar jij mee werkt. Kijk, wij zitten hier gewoon te typen en dan schrijf je iets op zonder daar verder echt een nieuwe discussie mee te willen starten. Misschien moet ik daar voortaan meer over nadenken voor ik iets schrijf? Maar ik denk persoonlijk gewoon niet elke dag aan het feit dat ik misschien ooit te maken krijg met zo’n situatie. Bovendien weet je pas hoe iets is op het moment dat je er persoonlijk of beroepshalve mee te maken krijgt. Toch? Ik stond niet stil bij HET GEVOEL dat één zin misschien teweeg kon brengen. Snap je wat ik bedoel? Het topic ging uiteindelijk ook ergens anders over he, dus dan schrijf je misschien iets makkelijker iets op zonder er 100% over na te denken dat dit voor een ander misschien raar overkomt. Maar ik denk dat we eruit zijn nu toch? Shake hands!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Wat mij betreft wel hoor!
Heel deze ‘discussie’ was ook niet de bedoeling geweest! hahah
Maar ik denk ook wel dat ik door 't werk dat ik nu doe, ook wel wat gevoeliger ben geworden over dit onderwerp! Omdat ik nu pas weet hoe 't echt kan zijn etc …
Waarschijnlijk had ik een jaar geleden er ook overheen gelezen omdat het indd niet bij dit onderwerp hoort!
Nu even op het onderwerp terug te komen!
Een tweede?
Ook wij denken wel eens aan een tweede, het kriebelt natuurlijk!
Maar kdenk dat dat ook een soort van besef is dat je kindje nu écht geen baby meer is & alleen maar groter wordt …
In mijn situatie, studerende moeder, weet ik niet of het handig is, maar aan de andere kant zou ik niet bewust willen kiezen om bijv 5 jaar tussen de kinderen in te hebben. Als het zo is, dan is het zo … maar dan heb je er niet voor gekozen & loopt het gewoon zo.
Het is wel handig, omdat je eerder uit de luiers enzo bent, en de middagdutjes kan je misschien combineren etc … Je kan spullen hergebruiken en zo kan ik nog wel wat voordelen opnoemen.
Maargoed, wat is nou leuker dan als je zwanger bent dan dat je oudste het misschien iets bewuster meemaakt?!
Mijn vriend heeft nu zoiets van, we wachten nog even!
We wonen niet zo groot, en hij zou liever eerst even willen wachten tot we een ander huisje hebben, waar we overigs mee bezig zijn.
Maar ik ben er best nuchter in omdat we nog zo jong zijn, we hebben geen haast & we zien wel wat er op ons pad komt … zo is het de afgelopen jaren ook geweest en tot nu toe is het altijd ook goed gekomen!
Alles op zn tijd, bij ons tenminste! 
Nayaro - Danil / 14 September 2008
Ik snap 'm helemaal! Ik ben zelf ambtenaar en als iemand dan weer eens zegt dat wij nooit iets doen, zit ik ook meteen op de kast! Nou ja, bij wijze van dan he? Dan ga je dat toch bewijzen, dat het bij ons echt razenddruk is enzo…Wat ook echt zo is trouwens…
Maar dat is ook een teken dat je betrokken bij iets bent!
Oh, dus jij bent nog een jonge mama? Ik dus niet, ik word 36, al is dat natuurlijk ook weer niet giga-oud! Ik zou het aan de ene kant ook wel leuk vinden als Eva echt heel bewust mee zou maken dat ze een broertje of een zusje zou krijgen. Maar dat hebben ze denk ik pas echt rond 4-5 jaar door en dat vind ik dan ook wel weer lang wachten. Een vriendin van mij heeft vorige week weer een kleintje gekregen en dat vind ik dan wel weer zoooo leuk, dat ik hoop dat wij niet meer jaaaaaren hoeven wachten. Maar toen ik in de 20 was, vond ik studie ook belangrijk en ik heb ook geen spijt dat het allemaal wat langer geduurd heeft. Maar hier zijn meer jonge mama’s, zoals Anne en Inge en daar leer ik dan ook weer net zo goed van! Als je vriend nog twijfelt, heeft het misschien inderdaad nog even wat meer tijd nodig, maar jullie streven van: ‘we zien wel wat er op ons pad komt!’ vind ik goed. Dat doen wij ook en 9 van de 10x gaat dat bij ons ook goed!
Hoe kom je trouwens op de naam van je zoontje? Die naam heb ik nooit eerder gehoord?
Groetjes Rainbow, trotse mama
Gewijzigd door - Rainbow op 06 Oct 2009 21:38:33
quote:
En ik denk ook wel dat: Dat de keuze of je het kindje geboren laat worden .. Of de keuze dat je de zwangerschap af laat breken .. evenveel respect verdienen.Nayaro - Danil / 14 September 2008
Is dat zo? Verdient iemand die zijn zwangerschap afbreekt respect?? Van mij 0% …!! Kom op zeg… tuurlijk is het niet makkelijk (dat hoor je mij ook niet zeggen) om een gehandicapt kindje te krijgen. Maar beslis jij dan of je kindje wel niet geboren mag worden? Lekker egoïstisch! Misschien is een zwaar gehandicapt kindje wel gelukkiger in dit leven dan de hoogst geleerde professor ooit!!
Sorry moest dit even kwijt! Ben zelf ook iemand met ervaring met heel zwaar gehandicapte kindjes… maar wat ben ik blij dat die ouders niet de keuze zelf hebben hoeven te maken! Had van iemand die in de gehandicapte zorg werkt ook wel heel andere taal verwacht… Je zal zelf maar het kindje zijn dat gehandicapt is… en ja hoor de papa en mama beslissen even dat ze het dan maar niet willen hebben want stel je voor dat hij/zij het leven van je verwoest… nee laten we het leven van dat kindje maar verwoesten voor het op de wereld komt. Net abortus!
Gewijzigd door - mini-boy op 07 Oct 2009 15:53:22
Ja, de discussie over testen en gehandicapte kinderen is er een die heel heftige reacties op kan roepen. Is ook logisch, want het gaat om grote dingen.
Toch denk ik dat we elkar en elkaar mening ook moeten respecteren. Je weet nooit waar de ander haar mening op baseert, toch?
Zelf hebben wij ervor gekozen om geen testen te laten doen. Ook wij hadden het idee: Wat als we zien dat het om een (zwaar?) gehandicapt kindje gaat? dan zouden we er niet voor kiezen de zwangerschap af te breken omdat we vinden dat iedereen die levensvatbaar is het recht heeft om te leven en wij niet in willen staan voor die beslissing. Wat mini-boy zegt: Veel gehandicapte mensen zijn supergelukkig in het leven. Als ouders is het zwaar, van te voren onmogelijk in te schatten hoe zwaar, maar ja, zo gaat het met veel dingen in het leven. Je pakt aan wat je krijgt en maakt er beste van!
Wij kennen zelf een meisje van mijn leeftijd waar mn man vroeger op heeft gepast. Zij had allerlei afwijkingen en bleef hangen op het niveau van een 2 / 3 jarige. Toch hebben wij heel erg genoten van haar aanwezigheid en soms van haar geleerd, van haar vrolijkheid. Helaas is ze afgelopen maand overleden. Ook voor haar moeder is dit alles heel zwaar geweest, natuurlijk. Maar toch had zij haar dochter voor geen goud willen missen, al moet ze dat nu wel.
Het gekke is dat bij haar de afwijking onmogelijk voor de geboorte opgespoord konden worden. Een garantie voor een gezond kind krijg je sowieso niet, er kan zoveel gebeuren ook na de geboorte, zo is het leven.
MAAR… dat is mijn mening zoals ik er NU in sta. Ik kan niet oordelen over anderen en de keuzes die zij maken.
I rest my case
quote:
Ik kan niet oordelen over anderen en de keuzes die zij maken.I rest my case
<a href=“http://lilypie.com/">[img]http://lilypie.com/pic/2009/09/25/5io8.jpg" width=“100” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie - Personal picture” />[img]http://lb2m.lilypie.com/ZhIGp2.png” width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Second Birthday tickers” /></a>
En zo is het precies. Waarom de één ervoor kiest om een kindje met afwijkingen niet te laten komen, terwijl de ander dat kindje wel zou laten komen is compleet aan ieder voor zich. En daarover oordelen is naar mijn mening not done. Daarvoor ken je de situatie en beweegredenen van de ander nooit zoals die ander dat zelf wél kent, dus elk oordeel zou te kort door de bocht zijn vind ik.
Groetjes,
M
@ Mini boy …
Hmm, ik ga niet op alles in wat je zegt, want dan word de discussie alleen maar van kwaad tot erger, en dat is nooit me bedoeling geweest!
Maar ik vind zelf persoonlijk niet dat je van iedere ‘moeder/vrouw’ kan verwachten dat zij sterk genoeg is om een gehandicapt kindje op de wereld te zetten & dan ook nog eens te verzorgen.
Ik ben het dus wel eens met Mriek …
Je weet de beweegredenen erachter niet, en dat heeft totaal niks te maken met mijn beroep in het werkveld. Juist hierdoor is mijn mening aangescherpt, want voordat ik hier ervaring mee had, dacht ik net als jou!
Maar ik heb nooit gezegd dat als ik van te voren zou weten doormiddel van testen dat ik een gehandicapt kindje zou krijgen, dat IK het weg zou halen … maar ik weet wel dat het een keuze is waarover je na moet denken, mits je weet dat je een gehandicapt kind te wereld zet, natuurlijk is die kans er altijd!
Want het ging over het testen eigenlijk, en ja … zelf ben ik iemand die nooit iemand zou beoordelen als iemand er voor kiest om een kindje weg te laten halen …
Maar niet iedereen is hetzelfde, gelukkig!
Maargoed, jullie zullen vast denken wat een rotmeid want ik ben hier net op het forum en zet meteen een hele heftige discussie in! Maar dat is dus gewoon nooit me bedoeling geweest vind het ook erg jammer …
Nayaro - Danil / 14 September 2008
Natuurlijk vinden we je geen rotmeid Bianca!
Niet iedereen heeft dezelfde mening en daar is niks mis mee. Soms kunnen bepaalde onderwerpen tot heftige duscussies leiden. Maar daar wordt je echt niet persoonlijk op aangevallen. Zolang we maar respectvol met elkaar omgaan is het goed.
Groetjes,
Sandra
Ben je gek, tuurlijk ben je geen rotmeid!
Dat probeer ik juist te zeggen in mijn reactie, laten we respect hebben voor ieders keuze. Dat we niet allemaal dezelfde mening hebben, hoeft niet te zeggen dat je elkaar niet aardig vinden, toch?
We reageren allemaal op onze eigen manier en sommige heftige onderwerpen kunnen voor mensen heel dichtbij komen en die reageren dan ook weer heftiger. Net als jij met je reactie op rainbow. je wilt haar niet aanvallen, maar hebt een heel sterke mening over dit onderwerp, omdat je er veel mee te maken hebt. Zo gaan die dingen nou eenmaal.
Maak je niet druk, je mag gewoon je mening geven, zoals iedereen. Als jij je nogal sterk uitdrukt, weten we dat voor de volgende discussie! Enn… je bent niet de enige hoor!
Liefs, Liske
Sorry als mensen zich storen aan de titel van mijn topic,
zo had ik het niet bedoeld.
Mijn man en ik zijn allebei gelovig en wij zien onze zoon dus ook als een geschenk van god. Wij nemen dus geen tweede, maar hopen zo rijk gezegend te zijn om voor een tweede kindje te mogen zorgen. Ik wilde alleen maar ervaringen van anderen weten wat dit betreft.
Wij denken hier zeker niet licht over, wij weten ook dat het de volgende keer misschien allemaal niet zo goed gaat. Of misschien wel fout of helemaal niet.
Dat heb je nu eenmaal niet voor het zeggen.
Wij hebben wel een twintig weken echo laten maken omdat ik als er iets zou zijn dat wilde weten ivm bevallen thuis of in het ziekenhuis. Bij een schoonzus is namelijk 2 jaar terug een kindje met down geboren thuis en dat was kantje boord.
Ik zou het nooit weg laten halen. Ik weet dat een gehandicapt kind enorm veel van je vraagt maar wij geloven dat we daar dan ook de kracht voor zullen krijgen.
En gehandicapt zijn is niet per defintie ongelukkig zijn.
Rainbow ik hoop voor je dat het snel lukt. Ik ben daar soms best wel bang voor eerlijk gezegd omdat het bij rens zo snel ging( was gelijk raak). Ik kan namelijk soms nogal piekeren. Mijn man en ik hebben wel afgesproken om in ieder geval te wachten tot januari/februari. Dan is Rens op zijn minst bijna twee als het allemaal lukken wil.
Groetjes Ramona
quote:
Maargoed, jullie zullen vast denken wat een rotmeid want ik ben hier net op het forum en zet meteen een hele heftige discussie in! Maar dat is dus gewoon nooit me bedoeling geweest
vind het ook erg jammer …
Nayaro - Danil / 14 September 2008
Dit mag je nooit meer zeggen. Beloofd? Rotmensen zijn er niet … we zijn hier gewoon mensen met ieder een eigen mening.
Je maakte in mij gewoon heel veel emotionele gevoelens los waardoor ik misschien iets té heftig reageerde. Sorry dit is ook niet mijn bedoeling geweest. Tuurlijk kan ik niet oordelen of de mening en situatie van andere… dus laat ik daar ook niks meer over zeggen. Sta er zelf wel voor open dat als mensen een 20 weken echo laten doen om zich evt te kunnen voorbereiden op een gehandicapt kindje of daardoor misschien medicatie te krijgen of de juiste informatie/tips om je goed voor te bereiden … dat prijs ik alleen maar aan. Maar om het weg te halen daar heb ik heel veel moeite mee…
Sorry als ik hard ben overgekomen … ben af en toe ook wel een rotmeid hoor
quote:
Sorry als ik hard ben overgekomen … ben af en toe ook wel een rotmeid hoor
En die bestonden niet…
Hahaha …
Fijn om te lezen dat er inderdaad geen ‘rotmensen’ bestaan!
En ook fijn dat het allemaal uit de wereld is, dat was het voor mij al wel hoor!
Maar toch, wil toch nog even zeggen … dat het fijn is dat je gewoon dingen kan zeggen om vervolgens daar niet contstant op veroordeelt te worden!
Je kan jezelf zijn, en dat is zeker belangrijk op zo’n forum als deze!!
Nayaro - Danil / 14 September 2008
![http://lilypie.com/">[img]http://lilypie.com/pic/2009/09/25/5io8.jpg"](http://lilypie.com/%22%3E%5Bimg%5Dhttp://lilypie.com/pic/2009/09/25/5io8.jpg%22){kind=link}