Hallo allemaal,
Na veel verhalen te hebben gelezen besloot ik ook mijn verhaal eens te gaan vertellen.
Mijn vriend leerde ik 4 jaar geleden kennen op de kermis. Toen kwamen we al vrij snel samen voor maar 4 maanden iedere week gingen we naar de bioscoop totdat ik begon met roken, toen was het voor hem afgelopen.Inmiddels 4 jaar later op 15 oktober 2006 stond hij weer voor me neus toen ware we beide 15. En sinds 17 oktober 2006 waren we weer samen nu nog altijd.
7 Februari 2007 werd ik voor het laatst ongesteld. Begin Maart begon ik al meer te eten, begonnen me borsten te groeien en was ik steeds vaker moe en s morgens misselijk. Toen ik in Maart dus niet ongesteld werd ging er een lampje branden maar toch dacht ik: Het overkomt anderen mij zal dat echt niet overkomen. Ik slikte de pil netjes maar deden het altijd zonder condoom. Toen ik in April nog niet ongesteld was ging mijn vriend maar een zwangerschapstest halen die deden we bij mij thuis. Er kwamen 2 dikke vette rose strepen te voorschijn. Ik liep terug naar de woonkamer en zei gefeliciteerd je wordt vader! Die blik in zijn ogen vergeet ik nooit meer. Hij was bang en blij tegelijk net zoals ik. De volgende dag ging ik naar de dokter en hij schatten dat ik zo een 8 weken zwanger moest zijn. Een week erna ging ik naar de verloskundige en daar bleek ik 11 weken en 3 dagen zwanger te zijn.
Nu kwam het moment onze ouders.. Mijn vader begon te huilen en wist niet hoe het hem overkwam want ik ben zijn meisje en ik ben alles voor hem sinds mijn moeder hem had verlaten. Toch steunde hij me volop. Nu kwam het de ouders van mijn vriend. Mijn vriend komt van het zigeunerkamp en dan zou je denken: Die hebben kinderen toch heel graag? Nou dat dacht ik ook ze waren alles behalve blij. Maar naar loop van tijd waren hun juist de trotse opa en oma. Hun steunde ons ook volop. Ik ging vaak met mijn vriend de stadt in om vanalles te kopen voor de kleine. Zyn ouders en mijn vader hebben ieder de helft van alle babyspullen betaald babykamer wandelwagen enzo. Nu denk je vast en school dan? Mijn vriend ging 1 dag in de week naar school en 4 dagen werken. Ik maakte mijn jaar gewoon af en heb nu een jaar schoolverlof.
De bevalling:
Gister was ik uitgerekend. 24 november 2007. Vrijdagnacht braken me vliezen. En ja wat nu? Ik bleef nogal rustig me vader belde de verloskundige en die zou er binnen een uurtje zijn toen was het 3 uur. Ik ging al eens langzaam me bed verschonen want ik vond dat toch zo vies. Daarna pakte ik me tas in voor het ziekenhuis. Om 4 uur was de verloskundige er en ik had al 6 cm ontsluiting dus ik mocht naar het ziekenhuis. Dat was 10 minuutjes rijden. Daar aangekomen had ik al 9 centimeter ontsluiting dus het vloog echt! Na ongeveer 5 minuutjes had ik volledige ontsluiting en mocht ik meteen gaan persen. Zaterdagmorgen om 04.57 precies is onze kerngezonde zoon geboren. Hij is 46 centimeter en weegt 2690 gram. Echt een kleintje dus. Hij heet: Damiendo Nathalino Wilhelmino Meier. Daarna mocht ik gaan douchen en om 7 uur smorgens mochten we naar huis! Hij huilt niet veel maar dat kan nog allemaal komen! Ik wens iedere tienermoeder succes en hoop dat je doet wat je hart je ingeeft want waar een wil is is een weg. Laat niemand iets voor je bepalen. Heel veel succes! Je kan het
Groetjes Luana