Hoi Dames,
Ik wilde even spuien. Sommige van jullie kennen me een beetje van het forum hier en weten dat ik een heel trotse mama ben. Heel trots op allebei mijn kinderen.
Dwerg is nu bijna 10 maanden, Nog twee maanden en dan is er al een jaar verstreken. Een heel pittig jaar wat betreft dwergje. In tegenstelling tot mijn oudste die altijd vrij makkelijk was met alles is dwergje een behoorlijk temperamentvol jongetje. Dat is behoorlijk te merken. Al vanaf het begin. Als hij niet lekker in zijn velletje zit krijst ie zo hard dat het ze het in de volgende wijk ook horen en dan is het net of hij moord en brand roept. T is een wonder dat er nog geen meldingen zijn geweest van zijn gekrijs. Het klinkt echt of er kweenie wat gebeurd met m.
Als hij zijn volgende hapje niet snel genoeg krijgt wordt hij woest. Als hij geen zin heeft in de box te spelen en ik leg hem er toch neer, loopt hij soms rood aan van woede en krijst de boel bij elkaar. Op bed leggen is de laatste twee maanden drama. Hoe ik ook vol hou hij krijst gerust twee uur achtereen. Overdag is hij gelukkig erg vrolijk en gezellig. Hij haalt veel grapjes uit en trekt wel eens gekke bekkies. Hij geniet van zijn grote broer en vind het heerlijk om te spelen. Hij is heel nieuwschierig en heel erg beweeglijk. Zit of ligt geen seconde stil Hij is harstikke lief en ik ben helemaal gek op hem maarrrr…ik moet zeggen dat ik het behoorlijk pittig vind om zo’n temperamentvol kindje te hebben. Terwijl ik dit schrijft gilt hij de buurt weer bijelkaar. Hij moet slapen maar wil niet. We hebben zoals het hoort een vast bedritueel en hij heeft een rustig kamertje. Meneer gilt nu al anderhalf uur. Ik ben al tig keer bij m geweest. Aai over de bol, kusje, welterusten en weer weg. Elke 10 min, netjes zoals het hoort. Al weken doe ik dat. T wil niet baten, meneer trekt zich niks van mijn plannen aan. Ik vind het soms moeilijk om met hem om te gaan en mijn geduld te bewaren. Tot nu toe is dat gelukkig wel gelukt. Als ik het helemaal zat ben vlucht ik naar een plek waar ik hem even niet kan horen. Ik heb de woonkamer deur nu ook dicht wat O my goodness wat heeft dat kind een loginhoud. Anyways…wat ik me afvroeg was…herkenbaar voor iemand.???..Vooral het gevoel van dat je zielsveel van je kindje houdt maar m tegelijkertijd onmogelijk vind af en toe?
Iemand anders ook zo’n temperamentvol kindje?








