't is toch wat

#21

sterkte

#22

velle sterkte morgen en hopelijk zet deze operatie eindelijk wat zoden aan de dijk

groetjes Kim, mama van

en

#23

Sterkte morgen
En hoop dat alles goed gaat zodat je ventje weer lekker gaat eten

Groetjes van Heleen mama van Robin en het broertje of zusje van Robin


Gewijzigd door - heleen op 25 Feb 2005 23:51:32

#24

Hoi hoi, hier ben ik weer.
De operatie is gelukt hoor, de amandel is eruit! Jeetje, wat gaat dat snel, ik geloof dat het binnen 5 minuten gepiept is.
Het ergste was eigenlijk wel, het moment dat ze hem in slaap gingen maken. Zat ie bij mij op schoot enorm te protesteren tegen dat kapje dat over zijn mond en neus geplaatst wordt (en gátver wat stinkt dat…) en dat hij dan ineens rustig wordt, ogen wegdraaien en heel akelig begint te ademen (rochelend), maar dat schijnt er allemaal bij te horen. En het is voorbij eer je het doorhebt.
Daarna heeft ie een hele poos gehuild, hij was echt héél zielig en verdrietig en boos en hij had ook best veel pijn volgens mij.
Maar al snel begon de paracetamol zetpil te werken en werd hij rustiger en dommelde hij een beetje in slaap tegen me aan.
Eigenlijk moest hij zo snel mogelijk wat drinken, maar dat weigerde hij (tuurlijk…hij houdt niet zo van appelsap, thee, water…eigenlijk alle sapjes). Vanalles geprobeerd daar in het ziekenhuis, fles, tuitbeker, gewone beker, maar hij wilde écht niet. We mochten uiteindelijk toch naar huis, maar kregen wel een spuitje mee, om het eventueel daarmee te proberen, want hij moest toch écht wel gaan drinken etc etc.
Dus thuis maar (verdunde) melk geprobeerd en dat dronk hij wel gretig lekker eigenwijs…het was ook veel te druk daar in het ziekenhuis, met al die huilende kinderen om hem heen…ik zou ook niet drinken daar
Nu ligt hij helemaal uitgeteld op bed, heerlijk te slapen en er kon net al zelfs een lachje vanaf (hij is nog wel wat zuinig met z’n lachjes, maar dat komt vanzelf wel weer).
De KNO arts zei trouwens, dat het wel een “flinke amandel” was, dus hopelijk zijn nu zijn klachten snel voorbij. Zijn trommelvliezen zijn ook doorgeprikt omdat er vocht achter zat, dus ook dat is beter zo.
Pfffff…het vreet wel energie zeg…ik ben er ook hartstikke moe van…

Groetjes,
Sonja

#25

Gelukkig heb je het gehad! (en hij ook )
Dat van dat onder narcose gaan vond ik ook het ergste…en dat hij zo huilde van de pijn daarna
Maar fijn dat hij melk heeft gedronken en nu lekker slaapt!
Nu jij ook nog even bijkomen!

Sterkte!!!

Groetjes, mamma van Stephan

#26

he gelukkig dat het achter de rug is en dat je hem toch mee naar huis mocht nemen ondanks zijn weigering daar iets te drinken,
denk ook aan jezelf en duik met hem tegelijk een bedje in!

groetjes Kim, mama van

en

#27

Dat is fijn zeg dat hij daar van verlost is
nu hopen dat hij snel opknapt en lekker gaat eten en drinken
Verwen hem maar met lekkere koude ijsjes
Kreeg ik vroeger ook en vond het erg lekker

Groetjes van Heleen mama van Robin en het broertje of zusje van Robin


#28

Nou fijn dat het achter de rug is. Nou nog lekker vertroetelen en knuffelen en dan is ie ´t zo vergeten.

Groetjes,

Diana moeder van Daan


#29

nou gelukkig het is achter de rug ,veel ijsjes en drinken en heel veel knuffels van mama komt het vast goed met jeroentje heel veel sterkte

groetjes marielle mama van tanja

#30

Hoi
Nou, het drinken gaat goed hoor, maar ijsjes wil hij absoluut niet! Ik denk dat hij het te koud vindt ofzo…
Volgens de arts kon het best een week of vier duren dat Jeroen geleidelijk aan zou op gaan knappen, maar wij hebben het idee dat hij nu al enorm opgeknapt is.
Het lijkt wel alsof hij zijn emoties veel intenser beleeft ineens, hij is veel vrolijker dan eerst en als ie boos wordt, is ie ook écht boos… ik weet niet hoe ik het uit moet leggen eigenlijk… vergeleken met nu was hij hiervoor wat apatischer ofzo… en moet je nagaan, da’s pas na 2 dagen dat belooft nog wat!
Hij begint ook weer beter te eten, hij lijkt gewoon beter in zijn vel te zitten.
Ik ben er gewoon helemaal verbaasd van… zo snel zo’n ander jochie weer… super!

En raad eens…
het zat er gisteren en eergisteren al aan te komen (lekkere timing, zo tegelijk met de operatie) maar nu is het dan toch zover. Ik ontdekte net een minuskuul klein hard puntje in meneer z’n onderkaak. Zijn eerste tandje is -eindelijk- aan het doorbreken! en het tweede snijtandje zie je ook al zitten…
Kan iemand me eigenlijk zeggen, hoe lang het nu nog duurt voor zijn hele tand er is? (dus de tijd vanaf het allereerste puntje tot aan zo’n mooie witte tand)??

Groetjes,
Sonja

#31

Sonja,

Dat kan nog een week of 2 duren. Voordat er zo´n mooie witte tand staat. Gaat heel geleidelijk en ineens denk je goh er zit een hele tand niet meer zo´n puntje. Groeit van zelf.

Misschien heeft dat ook nog dwars gezeten. Je weet het maar nooit.

Groetjes,

Diana moeder van Daan


#32

Fijn dat ie het achter de rug heeft.
en er direct al zo veel baat van heeft!
fijn zeg!

en tanden, nou nou, het word weer helemaal wat

mo

#33

van harte gefeliciteerd met zijn eerste tandjes
En wat heerlijk dat jullie ventje zich beter voelt

Groetjes van Heleen mama van Robin en het broertje of zusje van Robin