Mijn verhaalt over de stuitbevalling van Roy, die me echt voor 100% is mee gevallen, iedereen doet gelijk zo raar, als je vertelt dat het in een stuit ligt, maar zo erg hoeft het dus helemaal niet te zijn...
6 maanden na de geboorte van Jordy raakte ik zwanger, geheel onverwacht.
Er ging van alles door me heen, wat moet ik mijn man vertellen (die wilde eigelijk het er bij laten), hoe moet dat nou? Jordy is nog zo jong, red ik dat wel? Hoe moet ik dat gaan doen, maar voor alles kwam een antwoord. Mijn man nam het nog beter op dan ik en zei :waar er 1 is kunnen er ook 2 zijn, Jordy is jong! Juist leuk ,trekken ze misschien goed met elkaar op(?)
En tuurlijk red ik het, er zijn er 10000 voor me gegaan ,dus ik kan het ook.
Na alles een beetje op een rijtje gezet te hebben, (duurde even) kon ik gaan genieten.
Al heel vroeg kreeg ik voor weeën en dacht echt ,die gaat te vroeg komen, maar niks daar van was waar .De spanning was hoog, want mijn man moest geopereerd worden aan een hernia. Wat er ook nog bij kwam is dat de kleine geen zin had om te keren en dus in een stuit bleef liggen, gynaecoloog heeft nog geprobeerd om hem te draaien ,maar helaas was al te ver ingedaalt, dus een beslissing gaan maken : zelf doen of keizersnee. Dat laatste brrr daar kreeg ik bijvoorbaat al de rillingen van, met mijn man gepraat en hij dacht er ook zo over ,we gaan er voor, we gaan het zelf proberen, van alle kanten hoor je dan ,jij bent gek, makkelijk joh keizersnee.Nee dat vond ik dus niet ,ook daar aan zitten risico's, maar moeilijk vond ik het wel, en je denkt steeds aan het feit als er wat mis gaat kan ik dat me zelf vergeven ,maar dat was dus voor beide.Tot de laatste dag heb ik dit ook erg moeilijk gevonden.
Met de gynaecoloog afgesproken dat ik het zelf ging proberen ,maar zodra zij dachten dit gaat niet goed dan keizersnee, ook besproken voor evt. inleiden ,omdat mijn man dus geopereerd moet worden 3 wk na de 40ste week, dus met 40 weken zouden ze gaan inleiden, maar dacht dat nooit te halen, wel dus, 19 september was ik uitgerekend en moest die dag ook naar de gynaecoloog en zou zaterdags ingeleid worden, maar werd vrijdags gebeld dat dat niet door ging.Het zou maandags worden 23 september2002. 23 september om 3:00 snachts werd ik wakker met weeën ,maar dacht ja het zal wel ,was al bijna 3 wk zo dus dacht dat stopt wel weer.Toch nog ff geslapen, maar na een half uur toch weer wakker met weeën om de 7 min dan weer om de 5 dan weer om de 10 min gek werd ik er van wist niet wat ik daar nou van moest denken zet het nou door of niet? Toch er weer uit ,ben gaan opruimen moest wat doen en dan ging het goed en kwamen ze steeds beter en sneller als ik ging zitten stopte het weer..Dus doorgaan maar ,gaan douchen en alles klaar zetten want zowieso zouden ze gaan inleiden, half 6 Jordy wakker, hem een flesje melk gegeven en hij hoorde mij beetje puffen, hij ook blazen ahahah wat hij altijd doet met eten en dacht help mama even hihi..
Al anderhalf uur weeën om de 5 min, dus ziekenhuis gebeld, maar daar zeiden ze, kijk het maar ff aan en kom maar gewoon om 8 uur... Dus Jordy naar opa en oma gebracht en in de auto stopte de weeën weer, gek werd ik er van, om 8 uur in het ziekenhuis, naar de afdeling en werd er een ctg gemaakt, en kwamen de weeën weer een beetje terug maar heel licht, de gynaecoloog kwam kijken en zei Gefeliciteerd U heeft 6 cm ontsluiting, dat had ik nooit verwacht, ik dacht zelf iets van 3 of 4 maar 6 neeeee dus mocht naar de verloskamer…
Daar maar een beetje gaan lopen dat bleven ze wel komen, maar om 11 uur ging de gynaecoloog weer kijken en nog steeds 6 cm dus kreeg ik een infuus met weeën opwekkers om 14 uur zei ik tegen Peet :Nou dat gaat weer avond werk worden, nou ik wou dat ik niks had gezegd, een weeën storm van hier tot ginter, ze kwamen maar gingen niet meer weg dat was echt heftig. Om 3 uur heb ik ook gezegd, nu moet de gynaecoloog echt gaan komen anders schiet ik hem straks tegen de kastjes daar, nou hij was er in een tel wat voor mij wel een uur duurde. Hij weer kijken en ja hoor 10cm, dus werden mijn vliezen gebroken ,die laten ze graag heel omdat het kindje dan beter indaalt, maar toen nog steeds mocht ik niet persen, want roy lag er nog niet echt mooi voor .Dus moest ik wachten tot ie wat verder kwam, (ze zijn dan bang dat de navelstreng eerst komt das gevaarlijk).Ongeveer 10 min later mocht ik eindelijk persen ,dat alles moest ik helemaal zelf doen want de gynaecoloog mag het kindje niet aanraken tot het aan de schouders is, anders schrikt hij en doen ze de armen omhoog, ook dat is weer gevaarlijk, maar in 18 min was hij daar dan!Eerst kwam zijn kont, gelijk ging ie plassen en poepen hahaha en toen de rest .Heerlijk ons mannetje was daar eindelijk en wat was ik trots op mezelf, ik had het helemaal zelf gedaan…
Toen gelijk mijn schoonouders gebeld tijdens het hechten (want helaas dat was wel het geval had weer een giga knip). Die kwamen gelijk met Jordy naar onze nieuwe wereldburger kijken en zijn eerste ( en enige hahaha) broertje.. Toen de gynaecoloog klaar was met de placenta nakijken zei hij dat er wat fout was.. Bij mij ging toen even het licht uit ,het bleek dat Roy maar 2 bloedvaten had in zijn navelstreng.Dit kan duiden op een afwijking bv aan het hart of nieren ,gelijk is zijn hartje door de kinderarts nagekeken ,gelukkig alles goed.Alleen moest er wel een echo gemaakt worden van zijn nieren ,dat gebeurde 2 weken na zijn geboorte (ook deze was gelukkig goed, dus gewoon een foutje van de natuur zonder gevolgen). De gynaecoloog vroeg of ik wilde gaan uitrusten op de afdeling, maar ik gelijk ,ohh maar dat kan ik ook thuis.Nou zegt ie ga je toch lekker naar huis… heerlijk en om half 7 waren we thuis .Jordy nog een nachtje bij opa en oma laten slapen, maar de volgende morgen weer heerlijk thuis en konden we gaan genieten van onze 2 mooie zonen.