Ik merk aan Silvana dat ze nog wel eens stotterd. Meestal is het de eerste lettergreep maar bij sommige woordjes de laatste letter of herhaald een woord helemaal.
Zo zegt ze dus vaak; a-auto, o-oma, o-opa, ho-hondje, laat dat dat, niet-t, nie-niet doen.
Ik merk wel aan haar dat ze meer stotterd wanneer ze gespannen is of wanneer er stress is/spanningen zijn.
Wanneer haar halfzus (dochter van mijn vriend) op bezoek is geweest is het echt een ramp! Dan blijft ze bij ieder woord hangen (om het maar zo te noemen)Vriendlief wilt het niet horen dat ze heel erg stotterd als zijn andere dochter hier is geweest.
Voor Silvana geeft het heel wat spanningen als zij komt, aangezien zij Silvana inmiddels al 3x expres pijn heeft gedaan (al ontkend ze dat met tranen en tuiten tegenover haar moeder).
En dan haar knuffel…ze heeft dus een hondje, dat hondje pakt ze in bed altijd bij een oor en bij het staartje en friemelt daar aan. Geen punt als zij graag een knuffel heeft bij het slapen gaan, maar sinds een paar weken sleept ze dat ding overal mee naar toe. Naar de winkel accepteer ik het niet en moet het hondje thuis blijven om te slapen.
Laatst waren ze wegens omstandigheden bij mijn ouders voor een paar dagen. Mijn zus heeft het hondje (hij heet ook hondje) in de wasmachine gedaan. Zonder het hondje begon ze dus ook wat te stotteren. Er kwam een hondje op TV en het was gelijk; 'Oh ho-hondje, ho-ho-hondje. Ho-hondje wassen.'
Dus het hondje wassen geeft al genoeg stress om te gaan stotteren.
Wie heeft hier ervaring mee? Met het stotteren of (meer) stotteren in periodes met spanningen?
En dan die knuffel; laten jullie je kind met een knuffel lopen de hele dag of moet de knuffel in bed blijven?
Het liefst laat ik die knuffel in bed, meestal accepteerd Silvana dat maar soms merk ik aan haar dat ze hem wel heel graag mee naar onder wilt nemen en dan mag dat.
