Eva gaat 9 van de 10x prima slapen en 's nachts ging het eigenlijk ook altijd goed. Heel af en toe huilde ze en mocht ze bij ons liggen, bv als ze verkouden was of eng had gedroomd. Als we haar de volgende dag weer naar bed brachten, ging dat gewoon goed en sliep ze weer nachten achter elkaar in haar eigen bed. Maar jullie voelen 'm al aankomen: het komt steeds vaker voor dat ze 's nachts gaat huilen en dan wil ze naar ‘het grote bed’. Als ze bij ons ligt, slaapt ze meteen weer.
Ik vind het niet erg als ze AF EN TOE bij ons slaapt, hooguit als ze hard ademt of snurkt. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat dat zowat elke nacht gebeurt. Wij zijn natuurlijk niet erg consequent, met die gebroken nachten door Max en wij doen alles om maar te kunnen slapen. Wij trekken een gillend kind écht niet en dan zeg je snel: ‘Kom maar gauw’, om de rust te bewaren zeg maar. Met dat gillen maakt ze Max ook wakker. Soms is het ook andersom trouwens…
Eva weet natuurlijk dat ze altijd wel bij ons mag liggen en we hebben het dus ‘zelf gedaan’, maar ja, ik wil er toch vanaf. Haar laten huilen kan, maar dat vind ik zo’n rotgeluid 's nachts, zeker als je zelf moe bent. Naar haar toe gaan en zeggen dat ze moet slapen helpt niet…Wat dan wel?
Groetjes Rainbow, trotse mama