Stephan wordt met de dag bijdehanter. Wel lachen hoor!
Vanmorgen bijvoorbeeld.
Hij was op ons “grote bed” aan het stoeien met zijn vader (die net thuis was en nog even ging slapen na een nachtdienst).
Ik had al een paar keer aangegeven aan Stephan dat ik hem zo aan ging kleden.
Op een gegeven moment loop ik weer naar hem toe en zeg: nu gaat mamma toch echt even bij Stephan zijn kleertjes aandoen hoor!
Gaat meneer vervolgens snel naast zijn pappa liggen (op mijn plek) doet zijn oogjes dicht en gaat heel hard snurken…!!!
Hahaha! Zo van: ik SLAAP hoor!
Hoezo bijdehand???
Groetjes, Bieb
